Badania dotyczące intensywnego, wczesnego leczenia behawioralnego, w wyniku którego niektóre dzieci testowały w normalnym zakresie na IQ, umiejętności adaptacyjne i umiejętności społeczne, sprawiły, że dzieci zaczęły leczenie zazwyczaj w wieku od dwóch do trzech i pół roku. Z drugiej strony, było ponad 100 artykułów naukowych dokumentujących stosowanie zasad analizy zachowań stosowanych w nauczaniu nowych umiejętności dzieci autystycznych w wieku powyżej pięciu lat.
Większość z tych badań nie były kompleksowe programy, ale koncentruje się na jednej kwestii (np. Jedna umiejętność opracowania lub jedno zachowanie do zmiany). Badania pokazują przy okazji, że stosowane procedury analizy zachowań zostały skutecznie zastosowane w wielu programach interwencyjnych, aby zaspokoić potrzeby różnych populacji i diagnoz (np. Nauczanie czytania dzieci, pomaganie dorosłym rzucenia palenia, zwiększenie produktywności firmy itp.).
W książce National Research Council z 2001 r. "Edukowanie dzieci z autyzmem" omawiane są interwencje dla młodzieży i dorosłych. Książka wskazuje: "Wiele interwencji wykazało, że nastolatkom lub dorosłym z autyzmem można uczyć umiejętności kupowania i innych umiejętności życia wspólnotowego, takich jak zamawianie jedzenia w restauracji (Haring i wsp., 1987). Jednak większość zastosowań instrukcji dotyczących umiejętności życiowych społeczności opracowano dla dzieci i dorosłych z upośledzeniem umysłowym.
Umiejętności dotyczące codziennych umiejętności życiowych wahały się od odpowiednich zachowań w czasie posiłku (O'Brien i wsp., 1972, Wilson i wsp., 1984), po jedzenie w miejscach publicznych (van den Pol i in., 1981). Proaktywne podejścia do promowania dostępu do społeczności obejmują instruktaż w zakresie umiejętności selekcji odzieży (Nutter i Reid, 1978), bezpieczeństwa pieszych (Page i wsp., 1976), niedyskryminacyjnej jazdy autobusami (Neef i wsp., 1978), stosowania automatów (Sprague i Horner , 1984) i sumowanie monet (Lowe i Cuvo, 1976, Miller i wsp., 1977, Trace i wsp., 1977).
Dodatkowo, procedury uczenia umiejętności rekreacyjnych ukierunkowane są na samodzielne chodzenie (Gruber i wsp., 1979) i piłkę nożną (Luyben i wsp., 1986).
Zdecydowana większość tych interwencji to interwencje behawioralne. Większość cytatów pochodzi z Journal of Applied Behaviour Analysis. Chociaż wiele uwagi poświęcono małym dzieciom, które dokonały fenomenalnego postępu we wczesnym, intensywnym leczeniu behawioralnym, takie badania nie wyczerpują korzyści płynących z takiego leczenia. Terapia wykorzystująca analizę behawioralną ma przede wszystkim na celu poprawę jakości życia osoby z autyzmem. Można to osiągnąć we wczesnym dzieciństwie, w okresie dojrzewania, a nawet później w życiu.