Historia starożytnej sztuki uzdrawiania
Być może od początku czasu ludzie byli aktywnie zaangażowani w dążenie do samodoskonalenia. Dlatego nie powinno dziwić, że chirurgia plastyczna może być jedną z najstarszych na świecie sztuk leczniczych. W rzeczywistości istnieje dokumentacja użycia środków chirurgicznych do korekcji urazów twarzy sprzed ponad 4000 lat temu.
Chirurgia plastyczna rozpoczęła się od skórnych przeszczepów w starożytnych Indiach
Lekarze w starożytnych Indiach stosowali przeszczepy skóry do prac rekonstrukcyjnych już w 800 rpne Później, w krajach europejskich, postępy chirurgii plastycznej były powolne. Jednak medycyna wschodnia bardziej chętnie przystąpiła do chirurgii plastycznej, a w całej tej historii świata zarejestrowano wiele incydentów przeszczepów skóry i operacji rekonstrukcyjnych w historii.
Ogólny postęp w dziedzinie chirurgii plastycznej, podobnie jak w przypadku większości leków, był powolny w ciągu następnych kilku tysięcy lat, ponieważ techniki stosowane w Indiach zostały wprowadzone na Zachód, a następnie udoskonalone i dostosowane do nowych zastosowań. Jednak w okresie grecko-rzymskim nastąpił postęp w medycynie, a postęp ten został udokumentowany w starożytnych tekstach, które rozpowszechniano z biegiem czasu w całej cywilizacji.
To właśnie w tym okresie rzymski pisarz medyczny Aulus Cornelius Celsus napisał "De Medicina" , która przedstawiła metody chirurgiczne rekonstrukcji uszu, ust i nosa.
Następnie, podczas wczesnego okresu bizantyjskiego, Oribasius skompilował kompletną medyczną encyklopedię zatytułowaną "Synagoga Medicae" . Ta 70-tomowa praca zawierała wiele ustępów poświęconych rekonstrukcyjnym technikom naprawy wad twarzy.
Średniowiecze i renesans
Chociaż praktyka chirurgii rekonstrukcyjnej była kontynuowana we wczesnym średniowieczu, dalsze istotne zmiany ustabilizowały się dzięki upadkowi Rzymu i rozprzestrzenianiu się chrześcijaństwa.
W dużej części nauka ustąpiła miejsca mistycyzmowi i religii. W rzeczywistości w pewnym momencie w tym okresie papież Innocenty III oświadczył, że operacja w jakiejkolwiek formie była wyraźnie zabroniona przez prawo kościelne.
W przeważającej części pogoń za wiedzą naukową została zastąpiona przez skupienie się na bardziej osobistych i duchowych obawach. Ponadto bezpieczeństwo pacjentów chirurgicznych było jeszcze bardziej zagrożone z powodu braku standardów higieny i czystości. Dokonano jednak pewnych niewielkich postępów, w tym opracowanie w X wieku procedury naprawiania rozszczepionej wargi .
W okresie renesansu nastąpił dalszy znaczący postęp w nauce i technologii, który zaowocował rozwojem bezpieczniejszych i skuteczniejszych technik chirurgicznych. Tekst islamski z piętnastego wieku zatytułowany "Chirurgia cesarska" został napisany przez Serafeddina Sabuncuoglu i zawierał materiał dotyczący chirurgii szczękowo-twarzowej i chirurgii powiek. Zawiera również protokół leczenia ginekomastii, który uważa się za podstawę nowoczesnej metody chirurgicznej redukcji piersi.
Progress Born of War
W ciągu siedemnastego wieku chirurgia plastyczna ponownie upadła, ale pod koniec XVIII wieku wahadło przesunęło się w drugą stronę.
Jednak kolejne duże postępy w chirurgii plastycznej miały nastąpić dopiero w XX wieku, kiedy ofiary wojny spowodowały konieczność rekonstrukcji chirurgii plastycznej dla wielu żołnierzy. W rzeczywistości to pierwsza wojna światowa spowodowała, że chirurgia plastyczna osiągnęła nowy poziom w zakładzie medycznym.
Lekarze wojskowi byli zobowiązani do leczenia wielu rozległych urazów twarzy i głowy spowodowanych przez nowoczesne uzbrojenie, którego ledwie widziano. Te ciężkie urazy wymagały odważnych nowych innowacji w rekonstrukcyjnych procedurach chirurgicznych. Niektórzy najbardziej uzdolnieni chirurdzy w Europie poświęcili swoje praktyki przywracaniu żołnierzy ich krajów do pełni podczas wojny i po jej zakończeniu.
W rzeczywistości w tym czasie chirurdzy zaczęli w pełni zdawać sobie sprawę z potencjalnego wpływu, jaki wywarłby osobisty wygląd na stopień sukcesu w jego życiu. Z tego powodu chirurgia estetyczna zaczęła odgrywać rolę bardziej szanowanego aspektu chirurgii plastycznej.
Postęp ten przyniósł także lepsze zrozumienie znieczulenia i profilaktyki zakażeń , umożliwiając chirurgom wykonywanie większej liczby coraz bardziej złożonych procedur. Procedury te obejmowały pierwsze zarejestrowane przypadki operacji, które były naprawdę tylko "kosmetyczne" w naturze, takie jak pierwsze procedury plastyki nosa i piersi .
Historia chirurgii plastycznej w Stanach Zjednoczonych
Podczas gdy wiele z tych postępów medycznych powstało w Europie, w Stanach Zjednoczonych podjęto inne kroki chirurgiczne, w tym pierwszą operację rozszczepu podniebienia w 1827 roku, którą wykonał dr John Peter Mettauer, posługując się instrumentami chirurgicznymi własnego projektu. Jednak dopiero na początku XX wieku nowoczesna chirurgia plastyczna została uznana za swoją specjalność medyczną.
W 1907 r. Dr Charles Miller napisał pierwszy tekst, napisany specjalnie na temat chirurgii kosmetycznej, zatytułowany "The Correction of Featural Imperfections" . Tekst, mimo że przed czasem był pod pewnymi względami, był krytykowany i denuncjowany jako "znachor" przez wielu chirurgów ogólnych. Niestety, ta postawa była powszechna wśród społeczności medycznej, która w dużej mierze miała tendencję do postrzegania chirurgów kosmetycznych w ogóle, w tym doktora Millera, jako szarlatanów lub "szarlatanów".
Inne amerykańskie chirurgów notatki w tym czasie zawarte dr Vilray P. Blair, dr William Luckett i dr Frederick Strange Kolle. Dr Blair wykonał pierwszą zamkniętą ramisekcja żuchwy w 1909 r. I opublikował "Chirurgię i choroby jamy ustnej i szczęki" w 1912 r., Podczas gdy dr Luckett opisał korektę dla wystających uszu w 1910 r., A dr Kolle opublikował swój tekst " Chirurgia plastyczna i kosmetyczna " , rok później w 1911 r.
Znaczenie amerykańskiej instytucji
Jedną instytucją, która odegrała bardzo ważną rolę w rozwoju i doskonaleniu chirurgii plastycznej i ogólnie chirurgii, był Johns Hopkins. To tam dr William Stewart Halsted stworzył pierwszy program szkoleniowy w zakresie chirurgii ogólnej w Stanach Zjednoczonych. W 1904 r. Opublikował "The Training of a Surgeon" , który położył podwaliny pod prototyp wszystkich nowoczesnych programów treningu chirurgicznego. Dzięki temu Stany Zjednoczone mogłyby wreszcie uzyskać poziom zaawansowania chirurgicznego równy Europie. Nie trwało długo, zanim Stany Zjednoczone zaczęły prześcigać resztę świata, zwłaszcza gdy chodziło o specjalizację w dziedzinie chirurgii.
Johns Hopkins był także domem dla doktora Johna Staige Davisa, który był uważany przez wielu za pierwszego Amerykanina, który poświęcił swoją praktykę wyłącznie chirurgii plastycznej. Spędził wiele lat swojego życia pracując nad ustanowieniem wyspecjalizowanych oddziałów w ramach praktyki chirurgii plastycznej. W 1916 roku przekazał przełomowy artykuł do Journal of the American Medical Association, który opisał rolę chirurgii plastycznej w placówce medycznej, ponownie podkreślając znaczenie specjalizacji w tej dziedzinie.
Lata czterdzieste i pięćdziesiąte
W 1946 r. Nadszedł czas na publikację czasopisma naukowego skierowanego specjalnie do chirurgów plastycznych. W lipcu tego roku pierwszy numer Journal of Plastic and Reconstructive Surgery stał się rzeczywistością. Od tego czasu czasopismo stale służyło jako forum upowszechniania wiedzy i ważnych odkryć wśród chirurgów plastycznych i ich współpracowników medycznych, których celem było zapewnienie korzyści pacjentom.
Wraz z certyfikacją zarządu i narodzinami własnego czasopisma medycznego chirurgia plastyczna chirurgia plastyczna w pełni zintegrowała się z placówką medyczną do roku 1950, gdzie zaczęła przenosić się do świadomości społeczeństwa. Poza szpitalami w czasie wojny koreańskiej pojawiły się jeszcze większe postępy w chirurgii rekonstrukcyjnej, w tym wewnętrzne techniki okablowania w leczeniu złamań twarzy i stosowanie klapek obrotowych w celu skorygowania masywnych uszkodzeń skóry i deformacji.
Nowoczesna chirurgia plastyczna
Współczesna historia chirurgii plastycznej zaczęła nabierać kształtu w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Chirurdzy plastyczni przenieśli się na czoło zakładu medycznego, w tym jeden chirurg plastyczny, który został mianowany przez chirurga generalnego w 1969 r., I inny, który zdobył nagrodę Nobla.
W tym czasie pojawiło się wiele ważnych osiągnięć naukowych. Silikon był nowo utworzoną substancją, która zyskiwała popularność jako podstawowy element niektórych procedur chirurgii plastycznej. Początkowo był stosowany w leczeniu niedoskonałości skóry. Następnie, w 1962 roku, dr Thomas Cronin stworzył i zaprezentował nowe urządzenie do implantacji piersi wykonane z silikonu. W ciągu następnej dekady opracowano implanty silikonowe do użycia w niemal każdej możliwej do wyobrażenia części twarzy i ciała.
W latach 80-tych chirurdzy plastycy i rzecznicy chirurgii plastycznej zrobili duży krok w kierunku poszerzenia publicznej świadomości i poprawy publicznego postrzegania chirurgii plastycznej. Wzrost ilości i jakości informacji dostępnych dla konsumentów, wraz z ożywieniem gospodarczym w latach 80. XX wieku, spowodował, że chirurgia plastyczna stała się bardziej dostępna dla głównego nurtu Ameryki.
Wzrost był kontynuowany w latach 90., pomimo problemów spowodowanych reformą systemu opieki zdrowotnej, co spowodowało gwałtowny spadek zwrotu kosztów od firm ubezpieczeniowych za prace rekonstrukcyjne. Wielu chirurgów zmuszono do większego skupienia się na pracy kosmetycznej, aby pozostać w praktyce, a niektórzy zdecydowali się zrezygnować z operacji rekonstrukcyjnej.
Niespodziewanie, rosnące kontrowersje dotyczące silikonowych implantów piersi nie zdawały się zniechęcać coraz większej liczby pacjentów do zabiegów kosmetycznych. Następnie w 1998 r. Prezydent Bill Clinton podpisał ustawę, która zawierała zapis zobowiązujący towarzystwa ubezpieczeniowe do pokrycia kosztów operacji po rekonstrukcji piersi po mastektomii.
Chirurgia plastyczna dzisiaj
W latach 2000. chirurgia plastyczna cieszyła się ogromną popularnością, a postępy w medycynie umożliwiły odtworzenie wyczynów, które kiedyś były tylko marzeniem tego, co może pewnego dnia zaistnieć. W dobie przyspieszonej komunikacji Internet i telewizja zaczęły grać, a teraz możemy zobaczyć praktycznie każdy zabieg chirurgii plastycznej w zaciszu własnego domu.
Obecnie najważniejszym trendem w chirurgii plastycznej jest przejście w kierunku mniej inwazyjnych procedur mających na celu powstrzymanie widocznych oznak starzenia się. W rzeczywistości, najbardziej popularne procedury w tym czasie pociągają za sobą stosowanie substancji wstrzykiwanych, takich jak wypełniacze zmarszczek twarzy i, przede wszystkim, Botox . Szacuje się, że rocznie w Stanach Zjednoczonych podaje się ponad 1,1 miliona zastrzyków z botoksem, a liczba ta stale rośnie.
Nawet wśród samych chirurgów plastycznych doszło do poważnej debaty etycznej dotyczącej nadejścia "Plastic Surgery Reality TV". Program telewizyjny "Extreme Makeover" , choć popularny, był przedmiotem kontrowersji. Ile jest za dużo i jakich wartości uczymy poprzez takie programowanie?
Oczywiście kilka innych pokazów z motywami chirurgii plastycznej podążyło śladami "Extreme Makeover" . Pomimo toczących się debat na temat ich zalet, nie ma wątpliwości, że ludzie myślą i mówią o chirurgii plastycznej bardziej niż kiedykolwiek w swojej historii. Wszyscy jesteśmy lepiej wykształceni jako konsumenci, jeśli chodzi o potencjalne ryzyko i korzyści z chirurgii plastycznej , a stygmatyzacja, która kiedyś była związana z chirurgią plastyczną, spada z drogi.
Słowo od
Na szczęście część relacji medialnych dotyczących chirurgii plastycznej skupiła się na cudownych pracach rekonstrukcyjnych wykonywanych przez chirurgów plastycznych w celu poprawy jakości życia tych, którzy w przeciwnym razie nie mieliby dostępu do pomocy. Coraz częściej chirurdzy plastyczni ofiarowują swój czas i znaczne talenty na wykonywanie operacji rekonstrukcyjnych u dzieci z wyniszczającymi wadami wrodzonymi, które żyją w ubogich częściach świata. Dla wielu z tych chirurgów jest to ich chirurgia kosmetyczna, która pozwala im oferować swoje usługi tym mniej szczęśliwym młodym ludziom.
Te pokazy altruizmu przyczyniły się do poprawy publicznego postrzegania chirurgii plastycznej i doprowadziły do przekonania, że chirurgia rekonstrukcyjna i chirurgia plastyczna mogą współpracować ze sobą, aby poprawić jakość życia wielu osób. Być może to także częściowo odpowiada za ogromny wzrost liczby osób, które przeszły operację plastyczną z roku na rok.
> Źródła:
> Amerykańskie Towarzystwo Chirurgów Plastycznych.
> American Board of Plastic Surgery.