Wirus Ebola stanowi poważny problem zdrowotny. Ebola może być bardzo niebezpieczna i może wpływać na oczy. Badanie osoby, która przeżyła ebolę, pokazuje, jak wirus może pozostać przy życiu przez oko przez ponad dwa miesiące po leczeniu i wyzdrowieniu.
Co to jest Ebola?
Wirus Ebola to termin używany do opisania grupy wirusów powodujących gorączkę krwotoczną. Gorączka krwotoczna oznacza, że dana osoba bardzo choruje i krwawi wewnątrz i na zewnątrz ciała. Objawy to gorączka, osłabienie mięśni, ból gardła i bóle głowy. Niestety, wirus ma długi okres inkubacji (między 8-21 dni), aby osoba mogła zostać zarażona przed wykazaniem jakichkolwiek objawów. Gdy zarażona osoba zachoruje, funkcja nerek i wątroby może się zmniejszyć, a znaczne krwawienie może rozpocząć się wewnątrz organizmu.
Wirus Ebola występuje głównie w krajach afrykańskich. Wirus Ebola wziął swoją nazwę od rzeki Ebola, kiedy odkryto ją po raz pierwszy w 1976 roku. Wirusy wirusa Ebola występują głównie u naczelnych w Afryce i prawdopodobnie na Filipinach, a zdarzają się tylko sporadyczne wybuchy infekcji u ludzi. Gorączka krwotoczna Ebola występuje głównie w Afryce w Republice Konga, Gabonie, Sudanie, Wybrzeżu Kości Słoniowej i Ugandzie. Może wystąpić w innych krajach afrykańskich.
Zakażenie Ebola
Możesz zarazić się wirusem Ebola poprzez bezpośredni kontakt z krwią lub płynami ustrojowymi osoby chorej na tę chorobę. Nadal możesz nabawić się tej choroby od kogoś, kto niedawno zmarł z powodu Eboli. Płyny ustrojowe, które mogą rozprzestrzeniać wirusa, obejmują mocz, ślina, pot, wymioty, mleko matki, nasienie lub kał. Możesz również zapadać na ebolę poprzez kontakt z igłami i strzykawkami, które są zanieczyszczone płynami ustrojowymi. Chociaż jest to rzadkie, osoba może zarazić się przez kontakt z nietoperzami, małpami i małpami przenoszącymi chorobę. Jednak wirus Ebola nie jest przenoszony drogą powietrzną.
Ebola jest uważana za jeden z najbardziej śmiercionośnych wirusów na naszej planecie, a wskaźnik śmiertelności wynosi 50-90 procent. W tej chwili nie ma leku ani szczepionki na tę chorobę. Niektóre osoby mogą przeżyć z odpowiednią opieką medyczną, ale mogą mieć długotrwałe problemy zdrowotne po wyzdrowieniu.
Ebola i oczy
W badaniu opisanym w New England Journal of Medicine naukowcy leczą lekarza z Zimbabwe i amerykańskiego obywatela, który zaraził się wirusem Ebola podczas leczenia pacjentów cierpiących na wirusa Ebola. Kiedy lekarz odzyskiwał zdrowie, rozwinął się ostry zapalenie błony naczyniowej oka i podwyższone ciśnienie w oku. Zapalenie błony naczyniowej oka to zapalenie lub obrzęk ujścia oka. Uvea znajduje się pośrodku oka, pomiędzy twardówką a siatkówką. Objawy zapalenia błony naczyniowej mogą pojawić się nagle. Oko nagle staje się czerwone, bolesne i wrażliwe na światło. Lekarz był leczony miejscowo steroidami i lekami obniżającymi ciśnienie w oku. Jego oko się wyleczyło, a jego wzrok wrócił do normy.
Około dwóch miesięcy po wypisaniu ze szpitala lekarz przeprowadził kompleksowe badanie wzroku w ośrodku Emory Eye Center, 8-9 tygodni po całkowitym usunięciu wirusa z krwioobiegu. Podczas badania lekarze wykonali zabieg zwany paracentezą komory przedniej. (Paracenteza polega na usunięciu płynu, zwanego wodnistym humorem, z przedniej komory oka).
Po przestudiowaniu wydobytego płynu naukowcy odkryli żywego wirusa Ebola z oka, które cierpiało na zapalenie jajowodów. Stwierdzono jednak, że próbki łez i tkanki spojówki były ujemne w przypadku wirusa Ebola. Jest to zachęcające, ponieważ sugeruje, że pacjenci, którzy wyleczyli się z wirusa Ebola, nie są narażeni na ryzyko rozprzestrzeniania się infekcji poprzez przypadkowy kontakt.
Co powinieneś wiedzieć
Ebola to poważny wirus, który może wpływać na wzrok. Należy podjąć szczególne środki ostrożności po tym, jak ludzie w pełni się wyleczą z wirusa Ebola. Pracownicy służby zdrowia powinni podejmować specjalne środki ostrożności i używać sprzętu ochrony osobistej, w szczególności osób obsługujących próbki laboratoryjne i odpady medyczne, aby uniknąć infekcji wirusem.
> Źródło:
> Trwałość wirusa Ebola w płynach wzrokowych podczas rekonwalescencji, Jay B. Varkey i wsp., New England Journal of Medicine , doi: 10.1056 / NEJMoa1500306, opublikowano online 7 maja 2015 r.