Melanocyt jest rodzajem komórki, która znajduje się głównie w podstawowej warstwie naskórka . Melanocyty wytwarzają melaninę, brązowy pigment odpowiedzialny za zabarwienie skóry i ochronę przed szkodliwym działaniem światła UV. Melanocyty są również obecne we włosach i tęczówkach oczu.
Makijaż melanocytów
Melanocyty rozwijają się w grzebieniu nerwowym: tymczasowa grupa komórek embrionalnych, które ulegają zerwaniu jako rura nerwowa - lub formy przed rdzenia kręgowego.
W fazie embrionalnej życia melanocyty przemieszczają się od grzebienia nerwowego do warstwy podstawowej naskórka. Melanocyty mają kształt rozgałęzień, co pozwala im przenosić melaninę do innych komórek skóry, takich jak keratynocyty . Keratynocyty są najczęstszymi komórkami skóry, które wzmacniają włosy, paznokcie i skórę.
Produkcja
Melanocyty wytwarzają melaninę, która osadza się w komórkach naskórka. Istnieją dwa różne rodzaje melaniny, które produkują melanocyty: eumelanina, która jest koloru ciemnobrązowego, oraz feomelanina, która może mieć czerwony lub żółty odcień.
Produkcja melaniny jest regulowana przez hormon peptydowy znajdujący się w przysadce mózgowej i znany jako hormon stymulujący melanocyty. Guzy przysadki i podwyższone poziomy estrogenu, które występują w czasie ciąży, powodują, że przysadka mózgowa produkuje więcej tego hormonu.
Ale melanocyty nie zawsze działają tak, jak powinny. Na przykład bielactwo jest dziedziczną chorobą skóry, w której melanocyty nie wytwarzają melaniny, co powoduje powstanie białych, owalnych plastrów skóry, które stopniowo powiększają się.
Brak melaniny powoduje również, że włosy w strefie (obszarach) dotkniętych bielą są białe. Inne stany, na które wpływa brak melaniny to albinizm i fenyloketonuria.
Znaczenie melaniny
Kolor ludzkiej skóry jest różny. Jego dokładny odcień zależy od przepływającej przez niego krwi, diety i melaniny wytwarzanej przez melanocyty.
Ludzie na ogół mają tę samą ilość melanocytów; ilość melaniny wytwarzanej przez te melanocyty jest jednak zmienna.
Melanina chroni skórę, osłaniając ją przed słońcem. Gdy skóra jest wystawiona na działanie promieni słonecznych, wzrasta produkcja melaniny, co daje opaleniznę. Jest to naturalny mechanizm obronny organizmu przed poparzeniem słonecznym.
Czas na Słońcu ma swój koszt
Wszyscy wyglądają lepiej z blaskiem, ale to kosztuje. Spędzanie dłuższego czasu na słońcu (lub w solarium) jest niebezpieczne. Weźmy na przykład oparzenia słoneczne. Melanocyty potrzebują czasu, aby wytworzyć melaninę i chronić skórę przed szkodliwymi promieniami słońca. Kiedy melanocyty nie mogą pracować wystarczająco szybko, aby uzyskać opaleniznę, promienie UV od słońca mogą spalić skórę i sprawić, że stanie się ona różowa lub jaskrawoczerwona. Z czasem narastają również uszkodzenia słoneczne, które mogą prowadzić do raka skóry. Im lżejsza skóra, tym większe ryzyko zachorowania na raka skóry. Więc upewnij się, że widzisz dermatologa regularnie na badanie skóry.
Jednak bezpośrednie światło słoneczne nie jest wcale takie złe. Skóra wykorzystuje światło słoneczne do produkcji witaminy D, która wchłania wapń i jest niezbędna dla siły i wzrostu kości.