Kluczową rolę odgrywają czynniki genetyczne i środowiskowe
Łuszczyca jest przewlekłą chorobą autoimmunologiczną charakteryzującą się plamami skóry, które są czerwone, łuszczące się i swędzą. Może mieć różny stopień nasilenia, a niektóre przypadki dotyczą tylko części ciała, podczas gdy inne obejmują całe ciało.
Istnieje pięć głównych rodzajów łuszczycy szeroko definiowanych przez ich wygląd i części ciała, na które mogą mieć wpływ:
- Łuszczyca plackowata jest głównym typem i ma cechy, które zwykle kojarzymy z chorobą: stan zapalny, czerwone plamy ze srebrzystymi, łuszczącymi się łuskami. Wysypkę najczęściej obserwuje się z tyłu ramion, skóry głowy, łydek i wokół pępka.
- Łuszczyca łuszczyca ma łuskowate, plamki w kształcie łzy, które są bardziej koloru łososiowo-różowe i pojawiają się głównie na ramionach, nogach, brzuchu i klatce piersiowej.
- Łuszczyca krostkowa charakteryzuje się małymi pęcherzami wypełnionymi ropą. Wysypka czasami pojawia się po prostu na dłoniach lub podeszwach; innym razem pokrywają całe ciało.
- Odwrotna łuszczyca to typowo bolesna odmiana, która wpływa na fałdy skóry, takie jak pod pachami, genitalia, piersi lub pośladki.
- Erytrodermiczna łuszczyca występuje wtedy, gdy wysypka staje się rozpowszechniona i może być spowodowana przez którąkolwiek z wyżej wymienionych odmian.
Choroby autoimmunologiczne to te, w których układ odpornościowy organizmu włącza się samoczynnie i nieumyślnie atakuje zdrowe komórki. W łuszczycy DNA uwalniane z martwych komórek skóry wywołuje odpowiedź immunologiczną, dzięki której defensywne białe krwinki są nagle kierowane w celu zabicia zdrowych komórek w tym obszarze.
Chociaż dokładna przyczyna łuszczycy nie jest znana, uważa się, że połączenie czynników przyczynia się do rozwoju choroby.
Genetyczne przyczyny łuszczycy
Naukowcy odkryli dziewięć różnych mutacji genów, które mogą być przyczyną łuszczycy. Jedna z tych mutacji, zwana PSORS-1, wydaje się być głównym czynnikiem. Mutacje takie jak te zmieniają sposób funkcjonowania pewnych komórek.
W przypadku łuszczycy mutacje zdają się oddziaływać na tak zwane "pomocnicze" komórki T, rodzaj komórki odpornościowej, która skutecznie wskazuje "zabójcze" komórki T w kierunku tkanek i komórek, które mają zniszczyć.
Układ odpornościowy Przyczyny łuszczycy
W prawidłowo funkcjonującym układzie odpornościowym białe krwinki produkują przeciwciała w obecności obcych najeźdźców, takich jak bakterie i wirusy. Te białe krwinki produkują również substancje chemiczne, które aktywnie stymulują obronę immunologiczną.
W przypadku łuszczycy białe krwinki stają się nagle nadmiernie stymulowane. Zaczynają atakować skórę i uruchamiają kaskadę zdarzeń, które sprawiają, że komórki skóry rozmnażają się tak szybko, że gromadzą się na powierzchni.
Cykl, w którym normalna skóra tworzy, dojrzewa i umiera, zajmuje około 30 dni. Ale w łuszczycy skóra przechodzi przez ten cykl w ciągu zaledwie trzech do sześciu dni. To zwiększone tempo powoduje łuszczącą się wysypkę, którą wiążemy z łuszczycą.
Nadmierna stymulacja tych komórek powoduje również uwalnianie substancji chemicznych zwanych cytokinami, które tylko zwiększają stan zapalny.
Przyczyny środowiskowe łuszczycy
Nie każdy z genetyczną skłonnością do łuszczycy dostanie łuszczycy. W niektórych przypadkach aktywacja podstawowej genetyki występuje tylko w obecności wyzwalacza środowiskowego .
Te zewnętrzne wyzwalacze mogą obejmować:
- uraz skóry, w tym otarcia, oparzenia słoneczne i wysypka lekowa
- zimna pogoda
- naprężenie
- infekcja
- niski poziom wapnia
- niektóre leki, takie jak inhibitory ACE, beta-blokery i lit
Źródła
- > Habif, T. "Łuszczyca". Clinical Dermatology, 4th Edition. Ed. Thomas Habif, MD. New York: Mosby, 2004. 209-239.
- > Smith, C. i Barker, J. "Łuszczyca i jej postępowanie." British Medical Journal. 2006; 333: 380-384.