Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD) są często źle rozumiane jako stan, w którym jednostki mają silne pragnienie porządku i powtarzalności lub skupienia się na szczegółach. W rezultacie wiele osób uważa, że autystyczne zachowania i preferencje są oznaką OCD. Ale zachowania autystyczne, takie jak kołysanie lub drżenie palców - lub pragnienie uporządkowanej rutyny - w rzeczywistości różnią się od bardzo specyficznych cech OCD.
Co to jest OCD?
Jak opisuje to Międzynarodowa Fundacja OCD:
Obsesje to myśli, obrazy lub impulsy, które pojawiają się w kółko i czują się poza kontrolą danej osoby. Osoby z OCD nie chcą mieć tych myśli i uważają je za niepokojące. W większości przypadków ludzie z OCD zdają sobie sprawę, że te myśli nie mają sensu. Obsesje zwykle towarzyszą intensywnym i nieprzyjemnym uczuciom, takim jak strach, wstręt, zwątpienie lub poczucie, że wszystko musi być zrobione w sposób "właściwy". W kontekście OCD obsesje są czasochłonne i dostają się do sposób ważnych działań, które osoba ceni. Ta ostatnia część jest niezwykle ważna, o której należy pamiętać, ponieważ częściowo decyduje, czy ktoś ma OCD - zaburzenie psychiczne - a nie obsesyjną cechę osobowości.
Tak więc, chociaż nakładają się objawy OCD i objawy autyzmu, istnieją wyraźne różnice.
Objawy OCD różnią się od objawów autyzmu
Osoby z ASD często mają intensywnie powtarzające się myśli i zachowania, podobne do tych obserwowanych u osób z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi (OCD). Ale ludzie z ZOK zwykle odczuwają dyskomfort z powodu swoich symptomów i chcieliby się ich pozbyć, podczas gdy osoby z ASD zwykle nie przejmują się ich obsesjami, a nawet mogą je zaakceptować.
Osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu mają także szereg innych różnic społecznych, językowych i poznawczych, które nie występują u osób z ZOK.
Jak traktuje się autystyczne zachowania obsesyjne
Istnieją dwie formy leczenia powtarzających się zachowań w ASD: leczenie i terapia behawioralna. Najczęściej przepisywanymi lekami są selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Stosowanie leków z grupy SSRI w leczeniu obsesji ASD u dzieci nie jest wskazaniem zatwierdzonym przez FDA, ale istnieją dobre dane z badań klinicznych, które pokazują, że te leki działają bardzo dobrze w dużej liczbie przypadków.
Terapia behawioralna będzie się różnić, w zależności od wieku dziecka i ilorazu inteligencji lub funkcjonalnego poziomu poznawczego, począwszy od zastosowanej analizy zachowań dla młodszych i / lub niższych funkcjonujących dzieci, i przejścia do bardziej tradycyjnej terapii rozmów u starszych, jaśniejszych i / lub bardziej werbalnych dzieci. .
Leki i terapia behawioralna działają razem. Samo leczenie rzadko jest odpowiedzią, ale leki mogą pomóc dziecku stać się bardziej "dostępnym" dla interwencji opartych na zachowaniu. Terapia behawioralna jest jednak trudna, ponieważ dzieci z ASD nie postrzegają swoich obsesji jako inwazyjnych lub niepożądanych - w przeciwieństwie do osób z OCD.