Chrząstka stawowa lub stawowa jest typem chrząstki najbardziej znanej pacjentom z zapaleniem stawów. Ten typ chrząstki występuje również w przegrodzie nosowej i tchawicy (tchawicy). W chorobie zwyrodnieniowej stawów , utrata chrząstki jest istotnym czynnikiem, który przyczynia się do postępu choroby. Co to jest utrata chrząstki? Co przewiduje szybka utrata chrząstki? Czy można zrobić cokolwiek, aby temu zapobiec lub zastąpić utraconą chrząstkę?
Dlaczego potrzebujesz chrząstki?
Chrząstka stawowa służy jako poduszka w stawie i jako amortyzator. Gdy chrząstka jest uszkodzona lub zużyta, dotknięty staw staje się bolesny, sztywny i ograniczony w zakresie ruchu . Są to objawy, które następnie prowadzą do wizyty u lekarza, aby dowiedzieć się, co można zrobić dla stawów. To często prowadzi do dalszych badań i rozpoznania choroby zwyrodnieniowej stawów.
Co się dzieje z utratą chrząstki?
Utrata chrząstki jest definiowana przez zmniejszenie objętości i grubości chrząstki. Występuje po zużyciu lub pogarszeniu się chrząstki. Wraz z utratą chrząstki ciężkiej choroby zwyrodnieniowej stawów, przestrzeń stawowa zwęża się, a kości ścierają się z kości po wystąpieniu utraty chrząstki (czasami określanej jako kość-na-kość). W tym momencie pozostało niewiele chrząstki lub nie było jej do wykonania jako amortyzator. W przypadku kolan i bioder rozwiązaniem jest wymiana chirurgiczna.
Jakie czynniki przewidują utratę chrząstki w kolanie?
Naukowcy przeanalizowali straty chrząstki w stawie kolanowym i odkryli, że trzy czynniki to przewidują - przyśrodkowe uszkodzenie łąkotki, boczne uszkodzenie łąkotki i zmienne zniekształcenie szpotawe stawu kolanowego.
Inne badanie potwierdziło, że najważniejsze czynniki ryzyka, które przyczyniają się do szybkiej utraty chrząstki obejmują uszkodzenie chrząstki, łzy łąkotki, inne uszkodzenia łąkotki i ciężkie zmiany obserwowane w MRI. Zapalenie błony maziowej i stawów również były predyktorami utraty chrząstki. Co ciekawe, nadmiar wagi był również ważnym czynnikiem.
Dla każdego 1-jednostkowego wzrostu wskaźnika masy ciała (BMI) ryzyko szybkiej utraty chrząstki wzrosło o 11%.
Spowolnienie utraty chrząstki
Co można zrobić, aby spowolnić lub naprawić utratę chrząstki? Leczenie zachowawcze obejmuje środki łagodzące ból i stany zapalne oraz zmniejszające naprężenia stawu. Nie ma dowodów na to, że prowadzą one do zwiększenia liczby chrząstek, ale mogą spowolnić utratę chrząstki. Te taktyki obejmują utratę wagi, wzmacnianie, ćwiczenia fizyczne, NLPZ , hormony, suplementy, takie jak glukozamina i fosforan chondroityny, wstrzyknięcie steroidu do stawu i Synvisc w celu zastąpienia kwasu hialuronowego.
Przywracanie chrząstki stawowej
Leczenie operacyjne mające na celu przywrócenie chrząstki zamiast wymiany stawu jest najczęściej wykonywane u młodszych pacjentów.
- Procedury artroskopowe obejmują mikrozłamań, wiercenia i artroplastykę abrazji, z których wszystkie powodują drobne obszary uszkodzenia i zachęcają do odrastania chrząstki.
- Procedury szczepienia implantują nowe komórki chrząstki lub całe odcinki chrząstki. Należą do nich autologiczne wszczepienie chondrocytów, które zbierają własne komórki chrząstki do implantacji tam, gdzie są potrzebne. Transplantacja chrzęstno-kostna bierze zatyczki lub bloki tkanek od pacjenta lub dawcy, a następnie przeszczepia je do stawu tam, gdzie są potrzebne.
- Trwają badania nad wykorzystaniem komórek macierzystych, terapii genowej i inżynierii tkankowej do odbudowy chrząstki.
Źródła:
Powiązanie uszkodzeń Meniscala, wytłaczania łąkotki, nierównomierności i nietrzymania stawu z późniejszym wyniszczeniem chrząstki w stawach kolanowych. Leena Sharma i in. Artretyzm i reumatyzm, czerwiec 2008.
http://www3.interscience.wiley.com/journal/119755354/abstract
Otyłość przyczynia się do szybkiej utraty chrząstki. EurekAlert. 14 lipca 2009 r.
http://www.euraalert.org/pub_releases/2009-07/rson-oct070709.php
Korekcja chrząstki stawowej, Amerykańska Akademia Chirurgów Ortopedycznych, luty 2009 r.
Mazen Falah, Gabreil Nierenberg, Michael Soudry, Morris Hayden i Gershon Volpin. "Leczenie zmian w obrębie chrząstki stawowej kolana". Int Orthop. 2010 czerwca; 34 (5): 621-630.