Soczewka kontaktowa to lekkie urządzenie korekcyjne, kosmetyczne lub terapeutyczne, które zwykle umieszcza się bezpośrednio na rogówce oka. Soczewki kontaktowe mają wiele korzyści dla użytkownika, w tym wygląd i praktyczność. Wiele osób decyduje się na noszenie soczewek kontaktowych w przeciwieństwie do okularów, ponieważ nie parują, zapewniają szersze pole widzenia i są bardziej odpowiednie dla wielu aktywności sportowych.
Soczewki kontaktowe różnią się w zależności od materiału konstrukcyjnego, czasu noszenia, harmonogramu wymiany i projektu. W Stanach Zjednoczonych soczewki kontaktowe są uważane za urządzenia medyczne i wymagają recepty wykwalifikowanego lekarza okulisty.
Projekty soczewek kontaktowych
Chociaż myślimy o soczewkach kontaktowych jako nowoczesnym wynalazku, koncepcja została opracowana po raz pierwszy przez Leonardo da Vinci. Pięćset lat temu opracował diagramy pokazujące, jak moc refrakcyjna oka może się zmieniać w bezpośrednim kontakcie z wodą. Wiele lat później wynalazcy myśleli o umieszczaniu szkła w oku, aby zmienić sposób, w jaki skupia się nasze oko. Ich pomysły prawdopodobnie byłyby dużo bardziej rozwinięte, gdyby dysponowały materiałami i metodami ich wytwarzania, które mamy dzisiaj. Około 120 lat temu naukowcy w Niemczech wyprodukowali pierwszą soczewkę kontaktową ze szkła. Nazywane były soczewkami twardówkowymi, ponieważ po prostu nie tkwiły na rogówce, przezroczystej strukturze przypominającej kopułę na przedniej części oka, ale raczej na całej białej części (twardówki) oka.
Sztywne soczewki
Około 1940 r. Opracowano pierwszą plastikową soczewkę, która znajdowała się tylko na rogówce. Ten plastik został wykonany z PMMA (polimetakrylanu metylu). Ponieważ soczewka była bardzo mała, wydawało się, że jest wygodniejsza. Soczewka ta nie pozwalała również na przenikanie tlenu, aw latach 70. opracowano sztywne przepuszczalne dla gazu rozwiązania tego problemu.
Odzwierciedlało to wygląd soczewki PMMA, ale było o wiele zdrowsze, ponieważ pozwalało na większy przepływ łez i transmisję tlenu.
Miękkie soczewki kontaktowe
Również w latach siedemdziesiątych programiści eksperymentowali z miękkim tworzywem sztucznym o nazwie HEMA (metakrylan hydroksyetylu). Materiał ten wchłania wodę i jest elastyczny, dzięki czemu może zasłonić rogówkę. Ponieważ tworzywo sztuczne dopasowało się do kształtu oka i było bardzo miękkie, soczewki HEMA zapewniały natychmiastowy komfort. Obie soczewki były zwykle zaprojektowane tak, aby jedna para wytrzymała około roku. W rezultacie przemysł soczewek kontaktowych przesunął się do przodu z dużą szybkością.
Jednorazowe soczewki kontaktowe
Pod koniec lat 80. i na początku lat 90. na rynku pojawiły się miękkie soczewki jednorazowe, które stały się bardziej przystępne i wygodne dla osób noszących soczewki kontaktowe. Obiektywy te zostały zaprojektowane do noszenia przez okres do dwóch tygodni, jednego miesiąca lub jednego kwartału, w zależności od rodzaju konstrukcji soczewki. Niedługo potem wypuszczono codzienne soczewki jednorazowe. Dzienne soczewki jednorazowe są noszone tylko przez jeden dzień, a następnie wyrzucane.
Soczewki silikonowe
W ostatnich latach skupiono się na plastiku na bazie silikonu, który pozwala znacznie więcej tlenu przepływać przez plastik do rogówki. Ponadto producenci nadal ciężko pracują nad stworzeniem plastiku, który byłby bardziej "zwilżalny" i nie wysychał po wielu godzinach noszenia.
Soczewki twardówki
Co ciekawe, soczewki twardówkowe stają się coraz bardziej popularne. Ponieważ dzisiejsze metody produkcji wspomagane są przez projektowanie komputerowe, soczewki twardówkowe mogą być zaprojektowane tak, aby były niewiarygodnie wygodne. Soczewki twardówki stosowane są głównie dla osób z ciężkim, suchym okiem, dużą ilością astygmatyzmu oraz osób z deformacją i degeneracją rogówki.
Znany również jako: Kontakty