Świat medycyny sportowej w dużej mierze zajmował się badaniami, leczeniem i zapobieganiem obrażeniom mózgu. W ciągu ostatnich kilku lat byliśmy coraz bardziej świadomi wagi wstrząsów i możliwych długofalowych konsekwencji dla zdrowia mózgu. W rezultacie opracowano nowe zabezpieczenia i procedury, aby zapobiec potencjalnym obrażeniom związanym z karierą.
Jednak jedną z konsekwencji tych zmian w sporcie może być wzrost innych rodzajów urazów, szczególnie tych z udziałem stawów kolanowych i kostkowych.
Rise in Concussions
Z przeanalizowanych danych wynika, że wstrząśnięcia są diagnozowane znacznie częściej. W rzeczywistości, w ciągu ostatnich sześciu lat danych NCAA piłkarzy, liczba zdiagnozowanych wstrząsów wzrosła o 34 procent. Co ciekawe, jest to czas, w którym sportowcy kładą znaczne ograniczenia, aby zapobiec urazom głowy.
Powód, dla którego liczba wstrząsów wzrosła, prawdopodobnie wiąże się z dramatycznymi zmianami w świadomości i możliwościach diagnostycznych. Dziesięć lat temu u sportowców, u których wystąpiły urazy głowy często nie zdiagnozowano urazu mózgu, podczas gdy obecnie zdiagnozowano o wiele bardziej subtelne obrażenia od kontuzji. Bardzo trudno jest stwierdzić, czy nastąpiła zmiana w rzeczywistej liczbie urazów głowy, biorąc pod uwagę, jak diagnozujemy i zarządzamy tymi urazami, które zmieniły się tak dramatycznie w ostatnim dziesięcioleciu.
Zapobieganie urazom głowy
Począwszy od 2008 r. NCAA wprowadziła ograniczenia dotyczące tego, w jaki sposób piłkarze mogą angażować przeciwników, a oni oceniali kary za trafienia w głowę przeciwnika lub prowadząc z głową, aby wykonać atak. Ponadto, niektóre specyficzne działania wysokiego ryzyka, takie jak zwroty z okazji rozpoczęcia, zostały zmienione w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa obrażeń.
Ograniczenia te zostały rozszerzone w 2013 roku, aby wyrzucić graczy, którzy nie przestrzegali przepisów dotyczących trafień przeciwników.
Wzrost urazów nóg
W tym samym okresie (2009-2015) liczba urazów nóg spowodowanych kontaktem wzrosła o prawie 20 procent. Wydaje się, że jest to wynikiem zmian w sposobie, w jaki gracze kontaktują się podczas gry w piłkę nożną, ponieważ liczba nadużyć rodzajów urazów faktycznie zmalała w tym samym czasie. Niektórzy, patrząc na te dane, sugerują, że zmiany w sposobie, w jaki gracze się poruszają, są przyczyną wzrostu liczby kontuzji nóg.
Do częstych urazów, które mogą wystąpić w kolanie i kostkach, należą łzy ACL , urazy więzadeł stawu kolanowego, zwichnięcia stawu skokowego (w tym skręcenia kostki ) i złamania kostki . Obrażenia te często powodują brak czasu w związku z udziałem sportowym, mogą prowadzić do braku powrotu do pełnej aktywności sportowej i mogą prowadzić do zwiększonej szansy na rozwój zapalenia stawów w kolanie lub kostce w późniejszym okresie życia.
Czy powinniśmy się martwić?
Po pierwsze, uczymy się dużo o wstrząsach, lepiej radzimy sobie z kontuzjami mózgu i rozpoznajemy, kiedy sportowcy podtrzymują te urazy w mózgu. Po drugie, jedną z konsekwencji zapobiegania wstrząsom może być to, że zmieniamy sposób, w jaki grają piłkarze, a zatem inne typy obrażeń mogą się zwiększać.
Jest to jedno badanie recenzujące i na pewno nic nie dowodzi, ale dane pokazują pewne interesujące trendy.
Podczas gdy urazy głowy są wyraźnie poważne, urazy kolana i kostki mogą mieć długofalowe konsekwencje. Nie oznacza to, że powinniśmy wycofać ochronę, aby zapobiec wstrząsom, ale kiedy wprowadzane są takie zmiany, musimy zrozumieć, czy są możliwe niezamierzone konsekwencje. W przypadku wzrostu urazów stawu kolanowego i kostkowego, powinniśmy zastanowić się, w jaki sposób możemy dalej dostosować zasady tego sportu, aby chronić całe ciało sportowca.
Niektórzy mogą sugerować, że zmiany zasad zasadniczo zmieniają naturę tego sportu.
Nie próbuję tego debatować, ale wyraźnie istnieje rola gromadzenia danych, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób możemy chronić graczy. Podczas gdy nie ma sportu, szczególnie agresywnego sportu kontaktowego, takiego jak futbol amerykański, bez ryzyka możliwego urazu, w najlepszym interesie tego sportu, a sportowcy konkurują, jest stworzenie środowiska, które minimalizuje potencjalne ryzyko wszelkiego rodzaju obrażeń. .
Źródła:
Pollack P. "Mniej konwulsji, więcej urazów nóg?" AAOSNow. Maj 2016 r.