Problem kryminalizacji
Nie wszystkie pytania moralne również powinny być zgodne z prawem. Istnieje wyraźny moralny wymóg, aby przedyskutować pozytywny test STD z obecnymi i potencjalnymi partnerami seksualnymi. Jednak kwestie prawne są znacznie mroczniejsze. Pomimo potencjalnych problemów związanych z kryminalizacją transmisji STD, uprawianie seksu bez ujawniania pozytywnego testu STD w wielu jurysdykcjach jest już nielegalne.
Ponadto doszło do szeregu postępowań sądowych w całym kraju i za granicą. Ale czy kryminalizacja seksu bez zabezpieczenia i brak solidnych umiejętności negocjacyjnych to dobry pomysł? Czy to może spowodować więcej szkód niż pożytku?
Ludzie nie ujawniają pozytywnych wyników STD z wielu powodów. Prawdopodobnie najbardziej powszechnym jest wstyd. Choroby przenoszone drogą płciową są wysoce napiętnowane w wielu kulturach. Dyskusja na temat infekcji STD może być niezwykle trudna, gdy jesteś w początkowej fazie związku. To nie pomaga, że rozmowa na temat seksu może być niezwykle trudna dla wielu osób, nawet bez bagażu diagnozy STD. Wreszcie, może być trudno ustalić, kiedy jest odpowiedni czas i miejsce na rozmowę. Zbyt szybko i może się wydawać, że rozmowa na temat seksu zakłóci proces poznawania się. Zbyt późno i istnieje ryzyko wywołania niechęci lub uczuć, że ktoś został narażony na niepotrzebne i niesprawiedliwe ryzyko.
Należy również wspomnieć, że karanie ludzi za nieujawnienie diagnozy STD nie jest w rzeczywistości bardzo skutecznym sposobem na zmniejszenie ryzyka STD. Ludzie mogą i pozostają nieświadomi bezobjawowych infekcji STD od lat. Wielu lekarzy nie sprawdza rzetelnie i regularnie swoich pacjentów pod kątem nawet najczęstszych bakteryjnych chorób przenoszonych drogą płciową.
Niektórzy aktywnie unikają badań przesiewowych w przypadku wysoce napiętnowanych chorób, takich jak HIV i opryszczka narządów płciowych . W związku z tym większość osób zarażonych chorobami przenoszonymi drogą płciową prawdopodobnie nie zdaje sobie z tego sprawy.
Co jest w grze?
Moim zdaniem istnieją dwa poważne, systematyczne problemy z prawami kryminalizacji STD:
- Nieuczciwie karą osoby, które są na tyle odpowiedzialne, aby poddawać się regularnym badaniom przesiewowym przenoszonym drogą płciową .
- Ponieważ osoby ubogie i mniejszościowe częściej szukają opieki zdrowotnej w izbach przyjęć i publicznych klinikach, a zatem potencjalnie częściej poddawane są badaniom przesiewowym , są również bardziej skłonne do kierowania się tym ustawodawstwem.
Charakter mojego pierwszego sprzeciwu jest oczywisty. Możesz być ścigany karnie tylko za świadome rozprzestrzenianie się choroby przenoszonej drogą płciową, jeśli wiesz, że masz chorobę przenoszoną drogą płciową . Niestety, ponieważ ogromna większość osób zarażonych chorobami przenoszonymi drogą płciową nie ma pojęcia o tym fakcie, tylko te osoby, które są odpowiedzialne lub symptomatyczne, wystarczające, by poszukiwać testów, mogą podlegać ściganiu zgodnie z tymi przepisami. Są setki tysięcy ludzi, którzy nie poddają się regularnym testom, ponieważ albo nie wierzą, że są zagrożeni, albo raczej nie wiedzą, czy są pozytywni. Zgodnie z tymi przepisami mogą nadal ujawniać swoich partnerów bez obaw o konsekwencje prawne - tylko osobiste i emocjonalne.
Dlatego uważam, że kryminalizacja aktywnie zniechęca do testowania. To jest prawdziwy problem, ponieważ trudno jest przekonać ludzi, aby przeszli badania na obecność chorób przenoszonych drogą płciową.
Jeśli chodzi o mój drugi zarzut, osoby młode, biedne i mniejszościowe są bardziej prawdopodobne, że zostaną uznane za wysokie ryzyko przez swoich lekarzy, a zatem są bardziej podatne na przetestowanie. Częściej odwiedzają publiczne kliniki, takie jak Planned Parenthood, gdzie takie testy są standardowe. W rezultacie mogą być narażone na nieproporcjonalne ryzyko dzięki znajomości statusu STD, podczas gdy brakuje wielu umiejętności i możliwości radzenia sobie z jakąkolwiek infekcją w zdrowy sposób.
Jednak są to tylko kwestie systemowe. Inną moją prawdziwą troską związaną z kryminalizacją STD jest to, że leci ona w obliczu mojej wiary w wagę osobistej odpowiedzialności. Poza napaściami seksualnymi i innymi seksualnymi doświadczeniami przymusu, należy zachęcać ludzi do wzięcia odpowiedzialności za własne zdrowie seksualne. To lepszy pomysł niż zachęcanie ich do pozwania swoich partnerów po fakcie. Obawiam się, że dano ludziom legalną wymówkę, by nie wywoływać sensownej listy kontrolnej przed seksem - włącznie z rozmowami z potencjalnymi partnerami seksualnymi o tym, czy byli testowani na chorobach przenoszonych drogą płciową, na co zostali przetestowani oraz jak ważne jest uprawianie bezpiecznego seksu - po prostu zachęca ich do tego, aby nie myśleć o ryzyku związanym z seksem. Nie zachęca ich do stawienia czoła tym zagrożeniom.
O czym warto pomyśleć
Jeśli wiesz, że jesteś zarażony chorobą przenoszoną drogą płciową, powinieneś porozmawiać ze swoim partnerem o swojej diagnozie przed rozpoczęciem seksu. Jest to prawdą zarówno dlatego, że jest to słuszne, jak i dlatego, że może uchronić Cię przed postępowaniem karnym za nieujawnienie tego STD. Przepisy dotyczące tego tematu różnią się w zależności od jurysdykcji. Jednak w większości stanów jest to stosunkowo prosta sprawa, aby zachować ochronę przed ściganiem. Jedyne, co musisz zrobić, to ujawnić wszelkie infekcje partnerowi przed seksem; praktykuj bezpieczniejszy seks ; i zachowywać się jak odpowiedzialny, sumienny i opiekuńczy dorosły.
Mam nadzieję, że i tak robisz te wszystkie rzeczy. Może być przerażające omawianie ryzyka STD u romantycznego partnera. Niektóre osoby mogą nie być w stanie sobie z tym poradzić. Mimo wszystko, zdecydowanie lepiej jest dać im uczciwy wybór, zanim wszystko się zacznie. Ludzie z chorobami przenoszonymi drogą płciową mogą i znajdują miłość, ale o wiele trudniej jest zachować tę miłość, gdy związek zaczyna się od kłamstwa. Ponadto brak oficjalnej diagnozy infekcji może być usprawiedliwieniem prawnym. W końcu jednak nie ma nic, co ochroni cię przed winą partnera - nawet jeśli wydaje się, że tak powinno być.