Najczęstszym sposobem przyjmowania leków jest podawanie doustne (doustnie). W zależności od zaleceń lekarza, leki doustne można połykać, żuć lub umieszczać pod językiem w celu rozpuszczenia.
Leki, które połykasz, przemieszczają się z żołądka lub jelit do krwioobiegu, a następnie są przenoszone na wszystkie części ciała. Ten proces nazywa się absorpcją.
Szybkość absorpcji zależy od kilku czynników:
- Rodzaj przyjmowanego leku (np. Płyn lub tablet)
- Bez względu na to, czy przyjmujesz leki z jedzeniem, po jedzeniu czy na pusty żołądek
- Zdolność leku do przejścia do krwioobiegu - niektóre leki mają specjalną powłokę i powoli rozpuszczają się w żołądku
- Jak twoje leki reagują z kwasowymi warunkami w twoim żołądku
- Czy twój lek współdziała z innymi lekami , które bierzesz w tym samym czasie
Jeśli pożądany jest szybki efekt, lekarz może przepisać lek, który rozpuści się w jamie ustnej i szybko dostanie się do krwioobiegu.
Rodzaje leków doustnych
Tabletki i kapsułki
Ogólnie należy zażywać tabletki i kapsułki z wodą. Na przykład przyjmowanie niektórych tabletek , takich jak Lipitor (Atorvastatin) i Viagra (Sildenafil), z sokiem grejpfrutowym może powodować potencjalnie niebezpieczne działania niepożądane .
Ponadto mleko może blokować wchłanianie niektórych antybiotyków, takich jak Cipro (Ciprofloxacin).
Twój lekarz lub farmaceuta poinformuje Cię, czy powinieneś zażywać lekarstwo na pusty żołądek lub przed lub po jedzeniu. Ta informacja jest bardzo ważna, ponieważ jedzenie w twoim żołądku i jelitach może zakłócać twój lek rozpuszczający się i przechodzi do twojego krwioobiegu.
Pamiętaj, aby postępować zgodnie ze wskazówkami na swojej recepcie.
Ponadto nie należy przełamywać, zgniatać ani żuć kapsułek ani tabletek przed połknięciem. Wiele leków jest długodziałających lub ma specjalną powłokę i są przeznaczone do połykania w całości. Jeśli nie jesteś pewien, jak przyjmować leki, zapytaj farmaceutę.
W razie problemów z połykaniem leku, należy powiedzieć o tym lekarzowi i farmaceucie. Mogą być w stanie dostarczyć płynną postać leku lub pigułkę, która jest mniejsza i łatwiejsza do połknięcia.
Leki płynne
Leki płynne są dobre dla dzieci i dorosłych (szczególnie starszych), którzy nie są w stanie połykać tabletek lub kapsułek. Wiele płynnych leków, w tym zarówno leki na receptę, jak i leki dostępne bez recepty , są przeznaczone dla dzieci i są aromatyzowane w celu zamaskowania smaku leku.
Przed zmierzeniem właściwej dawki płynnego leku, potrząśnij butelką, ponieważ niektóre leki mogły "ułożyć się" na dnie.
Najczęściej mówi się, aby mierzyć lek za pomocą łyżeczki (pamiętaj, że łyżeczki są mniejsze niż łyżki stołowe). Dla lekarza i farmaceuty łyżeczka oznacza 5 ml (mililitrów) leku. Wiele domowych łyżeczek do herbaty ma różną wielkość i mieści mniej lub więcej niż 5 ml.
Dlatego na łyżce możesz dostać za dużo lub za mało leków.
Zmierz swoje płynne leki ostrożnie! Poproś swojego farmaceutę o łyżeczkę, kubek z lekiem, zakraplacz lub strzykawkę bez igły przeznaczoną specjalnie do mierzenia leków. Twój farmaceuta może Ci pokazać, jak prawidłowo z nich korzystać. Wiele dostępnych bez recepty płynnych leków zawiera mały kubek z lekiem przymocowany do górnej części butelki.
Jeśli lek został przepisany niemowlęciu lub dziecku, należy porozmawiać z pediatrą na temat właściwego dawkowania lub ilości płynnego leku dla dziecka.
Leki podjęzykowe i policzkowe
Niektóre leki są umieszczone pod językiem (podjęzykowo) lub między zębami a policzkiem (policzkowe). Leki te są wchłaniane szybko do krwioobiegu przez wyściółkę jamy ustnej i są stosowane w celu złagodzenia objawów niemal natychmiast.
Niektóre przykłady leków podjęzykowych to Nitrostat i inne preparaty nitrogliceryny stosowane w leczeniu dusznicy bolesnej ( ból w klatce piersiowej ) i Suboxone (buprenorfina z naloksonem), które stosuje się w leczeniu uzależnienia od heroiny i narkotycznych środków przeciwbólowych.
Inne formy leków doustnych
Chociaż większość doustnych leków jest połykana, niektóre są uwalniane w jamie ustnej poprzez żucie, rozpuszczanie powoli lub roztapianie na języku. Wiele z tych leków jest sprzedawanych bez recepty.
Tabletki do żucia należy żuć do całkowitego rozpuszczenia. Tabletki do żucia nie powinny być połykane. Przykłady tabletek do żucia obejmują Tylenol Chewable i wiele marek witamin dla dzieci.
Leki na gumę do żucia mają minimalny czas, w którym należy je rozgryzać, aby zapewnić uwolnienie całej ilości leku, często do 30 minut. Przykłady leczniczych gum do żucia obejmują gumę Nicorette (nikotynę) i Aspergum (aspirynę).
Pastylki są przeznaczone do " ssania " jak twarde cukierki i wolno rozpuszczają się w ustach. Nie należy ich połykać. Przykłady medykamentowych pastylek do ssania obejmują Commit (nikotyna) i Cepacol (benzokaina).
Lekarstwa softchew mają rozpływać się w ustach lub być żute. Przykładami lekarstw Softchec są Triaminic Softchew Cold i Alergy Medication (chlorpheniramine and pseudoefedrine) i Rolaids Soft Chew (węglan wapnia).
Porada dotycząca połykania tabletek
Połykanie tabletek może być dla niektórych nieprzyjemnym i nieprzyjemnym doświadczeniem. Jeśli masz trudności z połykaniem tabletek, możesz zrobić to, aby ułatwić ten proces. Na przykład niemieccy naukowcy odnaleźli sukces dzięki następującej technice zwanej "pop butelką". Ta technika została przetestowana na tabletach.
- Otwórz butelkę wody lub butelkę z wodą sodową wypełnioną wodą.
- Umieść tablet na języku i zamknij usta wokół otworu butelki.
- Odchyl głowę do tyłu i trzymaj usta zamknięte w butelce z wodą. Nie wpuszczaj powietrza do ust. Zassij wodę do ust i połknij tabletkę i wodę.
Należy pamiętać, że ta interwencja nie została dokładnie przetestowana, a jeśli jesteś zainteresowany, powinieneś omówić tę technikę z lekarzem przed jej wypróbowaniem. Ponadto, jeśli masz ogólne trudności z połykaniem, prawdopodobnie powinieneś ocenić swój lekarz pod kątem dysfagii.
Na koniec, zawsze uważnie przeczytaj instrukcję i weź leki zgodnie z zaleceniami. W razie wątpliwości lub wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.
> Źródła:
> Schiele JT i in. Dwie techniki ułatwiające połknięcie tabletek. Roczniki medycyny rodzinnej. 2014; 12 (6): 550-562.