Łączenie rogów rogówki (CXL) to zabieg dla osób cierpiących na rogówkę, która staje się niestabilna i słaba. Rogówka zaczyna się przesuwać lub wystawać, powodując rozmyte i zniekształcone widzenie, niekiedy znacząco wpływając na jakość życia. Łączenie rogów rogówki jest metodą stosowaną do spowolnienia postępu zmian rogówki. Łączenie krzyżowe rogówki wykorzystuje światło UV w celu wzmocnienia wiązań chemicznych wewnątrz rogówki.
Począwszy od lutego 2012 r., Sieciowanie rogówki nie jest procedurą zatwierdzoną przez FDA, i jak dotąd nie jest powszechnie wykonywane w USA.
Co powoduje niestabilną rogówkę?
Dwie najczęstsze przyczyny niestabilności rogówki to ektopazja rogówki i keratokonus. Stanowią one drugą najczęstszą przyczynę operacji przeszczepu rogówki i stanowią łącznie 15% operacji przeszczepu rogówki wykonanych w Stanach Zjednoczonych.
- Ektopasja rogówki: Ektopasja rogówki jest stanem, w którym rogówka traci zdolność utrzymywania regularnego, normalnego kształtu, zwykle z rogówki, która staje się zbyt cienka. Rogówka staje się tak cienka, że wewnętrzne ciśnienie oka może powodować rozszerzanie lub rozszerzanie rogówki. Ponieważ rogówka znacznie przyczynia się do ogólnej mocy oka, widzenie staje się zniekształcone i bardzo rozmyte. Tradycyjne okulary i soczewki kontaktowe nie zawsze korygują tę zniekształconą wizję.
Ektopazia rogówki jest najczęściej powodowana przez chirurgię refrakcyjną, taką jak LASIK lub promieniowa keratotomia. Ectasia nie jest normalnym zjawiskiem po operacji refrakcyjnej, ale może wystąpić u osób, które nie były najlepszymi kandydatami do zabiegu. Niektóre osoby mogły mieć ukrytą, czasami niewykrywalną dystrofię rogówki, która była trudna do zmierzenia przed operacją. Ektazja może również występować w stanie zwanym zwyrodnieniem brzegowym, które często wiąże się z rogowaceniem.
- Keratoconus: Keratoconus jest zaburzeniem rogówki. W rogowacie rogówka jest cienka i wypukła na zewnątrz jak stożek, powodując zniekształcenie widzenia. W miarę zmiany kształtu rogówki może rozwinąć się krótkowzroczność i astygmatyzm . Zmiany rogówki w rogówce zwykle występują bardzo powoli. Chociaż keratoconus nie powoduje ślepoty, może zmniejszyć zdolność koncentracji bez okularów lub soczewek kontaktowych i może poważnie wpłynąć na jakość życia.
- Pellucid marginalne zwyrodnienie : Pellucid marginalne Degeneracja jest uważana za część podgatunku rogówki. W przeszłości wielu lekarzy błędnie zdiagnozowało Pellucid jako keratoconus. Charakteryzuje się również przerzedzaniem rogówki dolnej i obwodowej części rogówki. W wielu przypadkach atakuje tylko jedno oko lub jedno oko znacznie gorsze niż inne.
Procedura łączenia rogówkowego
Łączenie krzyżowe rogówki usiłuje wzmocnić wiązania w rogówce, aby stworzyć stabilność. Twój lekarz najpierw zaaplikuje miejscowe znieczulenie do oczu. Następnie lekarz usunie górną warstwę rogówki lub komórek nabłonka w celu odsłonięcia środkowych warstw.
Odsłonięta rogówka będzie następnie kąpana sterylnym roztworem ryboflawiny przez 30 minut. Krople ryboflawiny są następnie dopuszczane do nasycania rogówki przez kolejne 30 minut, podczas gdy są narażone na ostrożną dawkę światła ultrafioletowego (UVA). Światło UVA powoduje reakcję chemiczną z ryboflawiną, która tworzy wiązanie i wiązania w kolagenie wewnątrz rogówki, aby uczynić go sztywniejszym. Antybiotyczne krople do oczu lub maść są następnie nakładane na oko. Niektórzy lekarze zaszczepiają soczewki kontaktowe opatrunków bandażowych, aż komórki nabłonka odrosną, co może zająć 2-4 dni.
Procedura ma na celu wzmocnienie rogówki w nadziei, że stan się nie pogorszy, aw niektórych przypadkach powoduje, że rogówka powraca nieco do naturalnego, zakrzywionego kształtu.
Przywracanie połączenia rogówkowego
Kilka dni po przejściu sieciowania rogówkowego może pojawić się łagodny obrzęk rogówki. Możesz odczuwać drobne podrażnienia, pieczenie lub uczucie obcego ciała, aż rogówka całkowicie się zagoi. Krople antybiotyków są zwykle przepisywane przez kilka dni. Chociaż większość ludzi nie ma żadnych problemów po operacji, niektórzy są narażeni na ryzyko łagodnego zmętnienia rogówki, co może nieznacznie zmniejszyć widzenie.
W ciągu najbliższych sześciu miesięcy lekarz często będzie widywał pacjenta, aby zmierzyć wzrok (refrakcję) i wykonać pomiary, takie jak pomiar grubości rogówki ( pachymetria ) lub mapowanie rogówki ( topografia rogówki ), aż do ustabilizowania się rogówki. Ważne jest, aby pamiętać, że CXL w żaden sposób nie przywraca magicznej wizji. Został zaprojektowany w celu wzmocnienia rogówki, aby spowolnić lub zatrzymać postęp i sprawić, by rogówka była bardziej otwarta na zużycie soczewek kontaktowych lub inny sposób korekcji wzroku.
Co powinieneś wiedzieć o łączeniu rogówkowym
CXL jest badany, aby przejść do opcji leczenia "pierwszej linii", w przeciwieństwie do późniejszego leczenia rogówki, aby zapobiec ciężkiej progresji i konieczności przeszczepu rogówki. Naukowcy poszukują również CXL jako możliwego leczenia poważnych infekcji oczu. Ciężkie infekcje rogówki mogą powodować blizny, a nawet stapianie rogówki. Wykazano, że CXL leczy te infekcje, gdy antybiotyki nie działają dobrze. Proces CXL przerywa rozkładanie enzymów wytwarzanych przez bakterie, a także hamuje wzrost samych bakterii.
W badaniach analizuje się również, czy CXL może być wykonywany jako część niektórych procedur LASIK w celu wzmocnienia rogówki i zmniejszenia ryzyka chirurgicznej indukcji rogówki.
Źródła:
Karpecki, Paul M i Diana Shechtman. Spojrzenie na sieciowanie rogówki. Przegląd Optometry, sierpień 2011.
Kabat, Alan G i Joseph W Sowka. CXL na chorobę zakaźną? Przegląd Optometrii. Grudzień 2011.