Autyzm z definicji można rozpoznać tylko wtedy, gdy objawy pojawiają się przed trzecim rokiem życia. W rezultacie autyzm jest zwykle diagnozowany u dzieci - często u dzieci w wieku trzech lat lub nawet młodszych. Tak, zdarzają się przypadki, w których autyzm zdiagnozowano u nastolatków lub dorosłych, ale średni wiek rozpoznania mieści się w przedziale wiekowym od trzech do sześciu lat.
Ponieważ autyzm jest zwykle diagnozowany u młodzieży, wiele osób uważa to za zaburzenie w dzieciństwie.
W rzeczywistości większość programów, terapii i wsparcia jest dostępna tylko dla dzieci z autyzmem i ich rodziców. Ale niezwykle rzadko zdarza się, aby dziecko, u którego prawidłowo rozpoznano autyzm, utraciło tę diagnozę jako osoba dorosła. Zdecydowana większość dzieci z autyzmem dorasta, by być dorosłymi z autyzmem.
Jak wygląda autyzm u dzieci?
Mówią, że jeśli spotkałeś jedno dziecko z autyzmem ... poznałeś jedno dziecko z autyzmem. To powiedzenie, na lepsze lub na gorsze, jest absolutnie dokładne.
Nie możesz rozpoznać autystycznego dziecka według jego wyglądu. Dzieci autystyczne nie różnią się niczym od innych. Dzieci z autyzmem mogą być ciche lub rozmowne, inteligentne lub upośledzone intelektualnie. Ich zachowania mogą się wahać od dziwacznych do agresywnych. Mogą dobrze radzić sobie akademickim lub napotykać poważne trudności w uczeniu się.
Wszystko to powiedziawszy, dzieci z autyzmem mają pewne cechy wspólne. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że autyzm jest wszechobecnym zaburzeniem rozwojowym, co oznacza, że żaden pojedynczy objaw lub zachowanie samo w sobie nie może sugerować autyzmu.
Należy również zauważyć, że różnice te muszą być znaczące, aby kwalifikować się do rozpoznania autyzmu. Muszą ingerować w zdolność dziecka do robienia zwykłych rzeczy, nawiązywania przyjaźni lub odniesienia sukcesu w szkole. Na przykład typowe dziecko może być spokojne i nieśmiałe - co może martwić jego / jej rodziców.
Ale jeśli dziecko jest w stanie odpowiednio zareagować, gdy zostanie zaadresowane, odpowiadać na pytania na pytanie i radzić sobie z codziennym życiem bez większego wysiłku, jego / jej spokojna nieśmiałość jest bardziej prawdopodobną cechą charakteru niż oznaką autyzmu.
Jak wygląda autyzm?
- Dzieci z autyzmem prawie zawsze mają jakąś różnicę w mowie . W ogóle nie mogą mówić, mają opóźnienia w mówieniu, mówią z nietypową prozodią (na przykład brzmią płasko), lub mogą dosłownie zapamiętywać i powtarzać przemówienia z telewizji. Mogą również mówić bardzo szybko, powtarzać to samo, lub używać niepoprawnej gramatyki, kiedy powinni być wystarczająco dorośli, aby mówić poprawnie.
- Dzieci z autyzmem zawsze mają trudności z komunikacją społeczną . Znowu te mogą pojawić się na wiele różnych sposobów. Mogą nigdy nie chcieć wchodzić w interakcje z nikim, wolą obracać, ustawiać w rzędy obiektów lub ciągle spłukiwać toaletę. Lub mogą chcieć interakcji przez cały czas i nie mają pojęcia, kiedy wystarczy wystarczająco dużo. Mogą upierać się, aby zdobyć własną drogę i realizować własne interesy przez cały czas, lub mogą być bardzo bierni. Dzieci autystyczne zazwyczaj potrzebują więcej czasu niż ich typowi rówieśnicy, aby nauczyć się bawić z dziećmi, a nie z innymi dziećmi.
- Większość dzieci z autyzmem ma pewien rodzaj dysfunkcji sensorycznej. Mogą pragnąć lub uniknąć głośnego hałasu, uścisków, mocnych smaków lub silnych zapachów. Mogą być bardzo wrażliwe na światło lub łatwo rozproszone przez małe dźwięki i ruchy. Niektóre dzieci z autyzmem są bardzo zmartwione przez zmysłowe sygnały wejściowe, których inni mogą nawet nie zauważyć - lub przez pewne dźwięki (pisk, odgłosy zwierząt, płacz dzieci).
- Dzieci z autyzmem często (choć nie zawsze) poruszają się inaczej niż inne dzieci. "Stims" (skrót od samostymulacji) są powszechne i mogą wyglądać specyficznie. Na przykład, podczas gdy typowe dzieci mogą ssać kciuki, gryźć paznokcie lub kręcić włosy, autystyczne dzieci częściej klapą w dłonie, biegną na palcach lub kołyszą się tam iz powrotem. Dzieci z autyzmem częściej chodzą sztywno z rękami trzymanymi nadal po bokach lub biegną z niezręcznym chodem. Mogą być niezgrabne i mieć trudny czas rzucania, łapania, pisania lub rysowania.
- Dzieci autystyczne zachowują się inaczej niż ich typowi rówieśnicy. Podczas gdy typowe dzieci mogą napadać na własną drogę (lub dlatego, że są zmęczone lub głodne), autystyczne dzieci są bardziej podatne na napady złości, ponieważ są przytłoczone, sfrustrowane lub nie są w stanie przekazać swoich potrzeb. Prawdopodobnie będą też "młodzi jak na swój wiek", trzymający się "dziecinnych" interesów dużo później niż ich rówieśnicy.
- Zachowania są również różne. Dzieci z autyzmem często "wytrącają", co oznacza, że mówią lub robią te same rzeczy w kółko w ten sam sposób lub "utknęli" w myśli, idei, interakcji lub pożądaniu. Mogą stać się związani regułami i bardzo się zdenerwować, gdy zasady są łamane lub łamane. Są bardziej prawdopodobne, że staną się emocjonalne nad pozornie małymi rzeczami. Nawet dobrze funkcjonująca terapia z autyzmem może nagle wybuchnąć płaczem nad zmianą planów lub zapomnianą butelką wody. W niektórych przypadkach dzieci z autyzmem mogą być agresywne lub obrażać się, lub też mogą uciec (zwane "uciekaniem") bez wyraźnego powodu.
- Dzieci z autyzmem grają inaczej niż inne dzieci. Mogą grać samemu i sprawiać trudności, a nawet uniemożliwiać angażowanie się z innymi dziećmi. Mogą "bawić się" organizując lub wykładając przedmioty, wkładając je do pojemników lub wędrując po podwórku lub placu zabaw, wyrzucając kurz w powietrze. Jest mało prawdopodobne, aby grali w społeczne "udające" gry, takie jak "dom", i mogą mieć trudności z przestrzeganiem zasad sportu, takich jak piłka nożna czy baseball.
Dlaczego ważne jest rozpoznawanie autyzmu u dzieci?
Jest kilka powodów, dla których ważne jest rozpoznawanie, diagnozowanie i leczenie autyzmu u dzieci. Oto tylko kilka:
- Wykazano, że wczesne i intensywne leczenie skutecznie zmniejsza objawy. Im mniej i łagodniej objawów Twojego dziecka, tym lepiej będą mogli angażować się w integracyjne programy szkolne i doświadczenia społeczności.
- Zrozumienie przyczyn zachowań i wyzwań twojego dziecka może pomóc ci lepiej zrozumieć, czego twoje dziecko potrzebuje, aby odnieść sukces.
- Szkoły i kasy chorych oferują szeroki zakres bezpłatnych usług dla dzieci z autyzmem, które nie byłyby dostępne dla dziecka z "opóźnieniami".
- Ubezpieczenie społeczne i inne agencje mogą być w stanie pomóc ci w zaspokojeniu szczególnych potrzeb twojego dziecka.
- Autyzm jest obecnie tak powszechnie znany, że wiele organizacji non-profit i korporacji szczególnie zaspokaja potrzeby rodzin z dziećmi autystycznymi. Gdy zrozumiesz diagnozę swojego dziecka, szybko odkryjesz programy przyjazne autystom, od zespołów sportowych po wieczory filmowe po specjalne dni w zoo.
- Kiedy znasz diagnozę swojego dziecka, możesz znaleźć programy i grupy wsparcia oraz spotkać rodziców z podobnymi wyzwaniami. Nie tylko odkryjesz zasoby, o których nigdy nie wiedziałeś, ale możesz także znaleźć nowych przyjaciół - zarówno dla siebie, jak i dla swojego dziecka.
Jeśli uważasz, że Twoje dziecko może być autystyczne
W oparciu o powyższy opis możesz poczuć, że Twoje dziecko powinno zostać ocenione pod kątem autyzmu. Jeśli o to chodzi:
- Przeczytaj trochę więcej na temat objawów autyzmu, aby mieć pewność, że dokładnie rozumiesz, czym różni się autyzm od innych wyzwań rozwojowych.
- Porozmawiaj ze swoim pediatrą, aby dowiedzieć się, czy zgadza się on z twoją oceną - i poproś o zalecenia dla praktyków lub klinik, które mogą przeprowadzić ocenę. Jeśli twój pediatra nie zgadza się z tobą, upewnij się, że rozumiesz dlaczego i upewnij się, że się zgadzasz. Jeśli się nie zgadzasz, przejdź do następnego kroku.
- Porozmawiaj ze swoim okręgiem szkolnym, aby ustalić, czy mają udogodnienia do oceny Twojego dziecka bezpłatnie. Jeśli nie, mogą oni polecić klinikę lub lekarza, z którym pracują.
- Wybierz lekarza lub klinikę i umów się na spotkanie.
Nie wstydź się prosić o ocenę. Jeśli twoje dziecko jest autystyczne, z pewnością zrobiłeś to, co trzeba. Jeśli Twoje dziecko ma opóźnienia lub wyzwania, które nie kwalifikują go do diagnozy autyzmu, odkryłeś te problemy i możesz je leczyć. Jeśli twoje dziecko rozwija się po prostu inaczej, możesz uspokoić umysł.
Krótko mówiąc, ocena może tylko pomóc. A ponieważ zazwyczaj możliwe jest bezpłatne oce- nie twojego dziecka, co musisz stracić?
Źródła:
Anderson C, Law JK, Daniels A, Rice C, Mandell DS, Hagopian L, Law PA. Występowanie i wpływ rodziny na ucieczkę u dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Pediatria. Listopad 2012 r.
Journal of Developmental and Behavioral Pediatrics. Styczeń 2016 r.
Johnson, CP Wczesna kliniczna charakterystyka dzieci z autyzmem. W: Gupta, VB ed: Zaburzenia spektrum autystycznego u dzieci. Nowy Jork: Marcel Dekker, Inc., 2004: 85-123.
Rosenberg RE, Law JK, Yenokyan G, McGready J, Kaufmann WE, Law PA. Charakterystyka i zgodność zaburzeń ze spektrum autyzmu wśród 277 par bliźniaczych. Arch Pediatr Adolesc Med. 2009; 163 (10): 907-914