Jego wpływy na dziś
Samuel Heinicke urodził się 14 kwietnia 1727 r. W części Europy, która jest teraz wschodnią częścią Niemiec. W 1754 r. Zaczął wykładać studentów - a jeden z nich był głuchy. Ten głuchy student podobno był młodym chłopcem. Użył alfabetu ręcznego, aby uczyć tego głuchego ucznia.
Jednak filozofia nauczania Heinicke'a była pod silnym wpływem książki "Surdus loquens" lub "The Speaking Deaf", o tym, jak europejski lekarz nauczał głusi mówić.
Książka podobno została napisana przez kogoś o imieniu Amman. W 1768 r. Uczył głuchego studenta w Eppendorf w Niemczech. Szybko rozeszła się wieść o tym, jak udany był Heinicke w nauczaniu głuchych, i wkrótce znalazł się w coraz większej liczbie uczniów niesłyszących.
Rozpoczęcie używania metody doustnej
Początkowo Heinicke używał tylko pisania, znaku i gestu do nauczania, ale wkrótce poczuł, że to nie wystarczy i zaczął używać mowy i lektury do nauczania. Uczył mowy, ucząc studentów czucia w gardle. Heinicke uważał, że posiadanie dostępu do języka mówionego ma kluczowe znaczenie dla rozwoju procesu myślowego. Jak na ironię, musiał używać języka migowego i gestykulować, dopóki jego uczniom nie udało się nauczyć mówić . Według co najmniej jednego zasobu, Heinicke opracował Maszynę Językową do reprezentowania mechanizmów mowy. Używał też jedzenia do nauczania mowy.
W tym okresie - od 1773 do 1775 r. - pisał artykuły prasowe na temat edukacji głuchych.
Heinicke napisał o używaniu mowy, aby uczyć głuskich uczniów i nazwał ją "Oralizmem". Nauczanie głuchych stało się pełnoetatową pracą Heinickego - wkrótce nie miał już słuchaczy - a nawet napisał podręcznik do nauczania głuchych.
Ciekawą rzeczą Heinickego jest to, że podczas gdy jego kariera jako głuchego wychowawcy postępowała, był on w stałym kontakcie z innym głuchym pedagogiem - Abbe de l'Epee, który był "ojcem języka migowego", podczas gdy Heinicke stał się "ojcem metoda niemiecka. " Właściwie można dziś przeczytać te listy - Biblioteka Kongresu ma następujący zasób:
Wymiana listów między Samuelem Heinickym a Abbe Charlesem Michel de l'Epee; monografia o ustnych i manualistycznych metodach nauczania głuchych w XVIII wieku, w tym reprodukcji w języku angielskim istotnych fragmentów każdej litery [opatrzona komentarzem] Christopher B. Garnett, Jr.
[Wydanie 1-sze]
New York, Vantage Press [1968]
Biblioteka Kongresowa Numer telefonu: HV2471 .H4 1968
Ustanowienie Szkoły Głuchych
W 1777 r. Jego reputacja nauczyciela niesłyszącego była tak ugruntowana, że został poproszony o otwarcie pierwszej (doustnej) szkoły publicznej dla osób niesłyszących. Szkoła ta została otwarta w Lipsku w Niemczech i była pierwszą szkołą dla osób niesłyszących oficjalnie uznaną przez rząd. Pierwotna nazwa szkoły brzmiała: "Wyborczy Instytut Saksonalny i inne osoby dotknięte wadami mowy", a dziś jest znana jako "Szkoła Samuela Heinickego dla niesłyszących". Szkoła, która jest przy Karl Siegismund road 2, 04317 Leipzig, jest dostępna w Internecie. Na stronie znajduje się zdjęcie szkoły, która na wiosnę 2003 r. Oznaczała 225 lat istnienia (w szkole znajduje się również obszerna biblioteka dotycząca niedosłuchu, która ma ponad sto lat).
Dwanaście lat po otwarciu szkoły zmarł, a jego żona przejęła prowadzenie szkoły.
Długo po jego śmierci Heinicke zostało uhonorowane przez Niemcy Wschodnie w 1978 roku za znaczek pocztowy.
Dodatkowe zasoby
W Międzynarodowej Bibliografii Języka Migowego znajduje się bibliografia Heinicke. Wiele cytowanych prac jest w języku niemieckim.
Biblioteka Kongresu ma książkę, która jest wyłącznie o Heinicke: Osman, Nabil.
Samuel Heinicke / Nabil Osman.
München: Nashorn-Verlag, 1977.
29 str. ; 21 cm.
Biblioteka Kongresu Numer telefonu HV2426.H44 O85