Szczepionka zawierająca żywy wirus zawiera osłabiony, żywy wirus, który ma pomóc Twojemu ciału rozwinąć odpowiedź immunologiczną bez wywoływania objawów choroby, której ma zapobiegać. Wirus naucza twój układ odpornościowy, jak wygląda wirus i pozwala organizmowi rozwinąć odpowiedź immunologiczną. Wiele szczepionek tego typu pozwala na uzyskanie odporności przez całe życie przy użyciu tylko jednej z dwóch dawek.
Ponieważ szczepionki te zawierają niewielką ilość osłabionego żywego wirusa, nie powinny być podawane pacjentom z osłabionym układem odpornościowym, takim jak pacjenci przyjmujący duże dawki sterydów, poddawani chemioterapii nowotworów lub jeśli mają określone choroby, takie jak HIV. Kobiety w ciąży nie powinny otrzymywać szczepionek zawierających żywe wirusy.
Podczas gdy większość inaktywowanych wirusów wymaga wielokrotnych dawek, żywe szczepionki wirusowe często wymagają tylko jednej lub co najmniej mniejszej dawki (np. Szczepionki z półpaśca lub szczepionki przeciwko odrze, śwince i różyczce) i mogą rozwinąć odpowiedź immunologiczną równą skurczeniu żywego wirusa.
Jedną z wad tych szczepionek jest to, że wymagają one chłodzenia, co może ograniczać możliwość stosowania tych szczepień w niektórych obszarach. Jeśli te szczepionki nie będą przechowywane we właściwej temperaturze, mogą stać się nieaktywne, a szczepienie może nie być skuteczne. Niektóre szczepionki zawierające żywe wirusy występują w postaci proszku i wymagają wymieszania z konkretnym płynem przed podaniem.
Mieszanie z niewłaściwym płynem lub nieprawidłową ilością płynu to potencjalne błędy, które mogą prowadzić do słabej wydajności szczepionki.
Nowsza technologia umożliwia wprowadzanie żywych szczepionek przeciw wirusowi jako wektor lub "koń trojański". W tym typie szczepionki żywy wirus wprowadza do organizmu fragment DNA.
DNA jest przyczyną reakcji odpornościowej, a nie wirusa.
Wirus umożliwia ekspozycję i pozwala DNA ominąć początkowo system immunologiczny twojego ciała. W tym scenariuszu żywy wirus to koń trojański niosący DNA do organizmu.
Powszechne szczepionki przeciwko żywym wirusom
- Intranasal Flu
- Szczepionka przeciw odrze, śwince i różyczce
- Szczepionka rotawirusowa
- Szczepionka przeciw wirusowi ospy wietrznej
Ryzyka
Chociaż jest mały, zawsze istnieje ryzyko, że osłabiony wirus może się zmienić i ostatecznie spowoduje chorobę, a nie zapobiegnie jej.
Czym różnią się inne szczepionki?
Jeśli jesteś rodzicem, to wiesz, że istnieje wiele różnych rodzajów szczepionek, które lekarz pediatra prosi o podanie dziecku. Niektóre z pozostałych rodzajów szczepionek przedstawiono poniżej.
Zniszczone (inaktywowane) szczepionki są wytwarzane z białka lub innej części wirusa lub bakterii. Szczepionka przeciw grypie jest przykładem zabitej szczepionki. Inaktywowane szczepionki są łatwiej dostępne dla twojego dostawcy opieki zdrowotnej. Większość nie wymaga chłodzenia, specjalnych wymagań dotyczących mieszania lub wysyłki. Dłuższy okres trwałości oznacza, że są one bardziej prawdopodobne w gabinecie lekarskim.
W przypadku inaktywowanej szczepionki nie występuje ryzyko rozwoju choroby, której szczepionka ma zapobiegać. Jednym z powszechnych mitów przeciwko grypie i powodu, dla którego ludzie odmawiają szczepienia przeciw grypie, jest to, że dostają grypę ze szczepieniem.
Inaktywowane szczepionki (np. Polio i krztusiec) często wymagają wielokrotnych dawek podczas początkowej immunizacji i okresowych dawek przypominających dla ciągłej ochrony. To czasami przyczynia się do zmniejszenia odsetka immunizacji.
Szczepionki toksyczne nie wytwarzają odporności na rzeczywistą infekcję. Szczepionka zawiera raczej toksynę lub substancję chemiczną wytwarzaną przez bakterie lub wirusy, które zapobiegają szkodliwym skutkom infekcji. Ekspozycja uczy system odpornościowy twojego organizmu, jak walczyć z toksyną, bez wywoływania skutków ubocznych pełnej ekspozycji.
Szczepionki podjednostkowe zawierają pewne części bakterii lub wirusów, które będą stymulować odpowiedź immunologiczną, ale nie doprowadzą do rozwoju choroby.
Koniugatowe szczepionki nie są ukierunkowane konkretnie na wirusy lub bakterie, ale na zewnętrzne skorupy używane przez bakterie lub wirusy w celu ukrycia się przed układem odpornościowym. Ten rodzaj szczepienia działa szczególnie dobrze w młodych, mniej dojrzałych układach odpornościowych.
Szczepionki biosyntetyczne są takie, jak sama nazwa wskazuje. Naukowiec tworzy substancję stworzoną przez człowieka, która jest wystarczająco podobna do wirusa lub bakterii, że organizm wytwarza odpowiedź immunogenną. Przykładem może być koniugatowa szczepionka Hib (Haemophilus influenzae typ B).
Zalety szczepionki
Szczepionki to jedna z prawdziwych historii sukcesu w dziedzinie zdrowia publicznego w moim życiu. Widzieliśmy średni wiek zapalenia opon mózgowych w Stanach Zjednoczonych, infekcja mózgu, która kiedyś niszczyła małe dzieci, przechodziła od pierwszych 30 dni życia do 18 roku życia.
Tężec, błonica, świnka, odra, koklusz, zapalenie opon mózgowych i polio są przykładami wielu chorób, które kiedyś były powszechne. Choroby te powodują nie tylko znaczną chorobę, ale mogą powodować problemy zdrowotne przez całe życie, a nawet śmierć. Chociaż nie wszystkie z tych chorób zostały wykorzenione z powodu choroby Heinego-Medina, szczepionki znacznie zmniejszyły częstość występowania i powikłania tych chorób.
> Źródła:
> Narodowy Instytut Alergologii i Chorób Zakaźnych. Rodzaje szczepionek
> Światowa Organizacja Zdrowia. Żywe atenuowane szczepionki (LAV).
> CDC. Podstawowe i częste pytania.