Bolesna infekcja bakteryjna, która może się rozprzestrzeniać, jeśli nie zostanie podana
Cellulitis to infekcja bakteryjna głębszych warstw skóry, w szczególności skóry właściwej i tkanki podskórnej. U dorosłych i dzieci zapalenie tkanki łącznej jest najczęściej spowodowane przez bakterie Streptococcus i Staphylococcus aureus . Inny typ, zwany Haemophilus influenzae typu B, może powodować zapalenie tkanki łącznej u dzieci poniżej 3 roku życia, ale stało się to mniej powszechne, ponieważ szczepienia przeciwko tej bakterii stały się rutyną.
Znajomość rodzaju bakterii obecnych w infekcji celulitycznej może pomóc lekarzom w wyborze najlepszego antybiotyku do leczenia choroby.
Przyczyny
Bakterie mogą wywoływać infekcje, jeśli dostaną się do skóry poprzez przerwanie tkanki. W przypadku zapalenia tkanki łącznej może się to zdarzyć, gdy występują nacięcia, zadrapania, owrzodzenia, ukąszenia przez pająka, tatuaże lub rany pooperacyjne.
Cellulitis może również rozwijać się w skórze, która wydaje się zupełnie normalna. Powtarzające się infekcje często rozwijają się w obszarach, w których doszło do uszkodzenia krwi lub naczyń limfatycznych. Może to być spowodowane przez wiele rzeczy, w tym:
- Wcześniejsze zapalenie tkanki łącznej
- Chirurgiczne usunięcie węzłów chłonnych
- Usunięcie żył przeszczepów żył w innym miejscu ciała
- Wcześniejsza lub aktualna radioterapia w danym obszarze
Symptomy i objawy
Przed wystąpieniem widocznych zmian skórnych osoby cierpiące na cellulitis zwykle mają gorączkę, dreszcze i zmęczenie. Samo zakażenie skóry będzie zwykle czerwone, obrzękłe, bolesne i ciepłe w dotyku.
Teksturę skóry często określa się jako "bruk" z wyglądu. Często pojawiają się również czerwone smugi promieniujące z obszaru i opuchnięte węzły chłonne .
U dzieci zapalenie tkanki łącznej zwykle pojawia się na głowie i szyi, podczas gdy dorośli najczęściej mają zapalenie tkanki łącznej w rękach lub nogach.
Diagnoza
Cellulitis jest zwykle diagnozowane na podstawie jego wyglądu. Czasami lekarze sprawdzają morfologię krwi danej osoby, aby sprawdzić, czy leukocyty są podwyższone (co oznacza, że układ odpornościowy zwalcza infekcję). Nie zawsze tak jest, szczególnie we wczesnych etapach, chociaż zmiany będą zazwyczaj postrzegane w miarę postępu infekcji.
U osób bardzo chorych można wykonywać posiewy krwi w celu sprawdzenia, czy bakterie rozprzestrzeniły się (rozprzestrzeniły) w krwioobiegu. Niestety, hodowle są pozytywne tylko w około pięciu procentach przypadków, co utrudnia ostateczną diagnozę.
Alternatywnie, lekarz może zdecydować się na wykonanie aspiracji, która polega na wstrzyknięciu sterylnego płynu do zainfekowanej tkanki, po czym płyny są wyciągane w nadziei na wychwycenie niektórych bakterii. Zwykle robi się to tylko w skrajnych przypadkach, ponieważ aspiracje są niejednoznacznymi wynikami.
Zabiegi
Cellulitis leczy się antybiotykami. Większość infekcji wywołanych cellulitem wymaga 10-dniowego kursu doustnego antybiotyku. Jeśli infekcja występuje na ramieniu - lub szczególnie na nodze - uniesienie kończyny może przyspieszyć gojenie. Dożylne antybiotyki mogą być stosowane w cięższych przypadkach, takich jak:
- Cellulitis twarzy
- Osoby ciężko chore
- Osoby z upośledzoną odpornością , w tym osoby z HIV
- Infekcje, które nie ustępują lub nie pogarszają się w przypadku doustnych antybiotyków
Zapobieganie
Najlepszym sposobem zapobiegania cellulitis jest dbanie o wszelkie przerwy w skórze, które obejmują:
- Mycie rany codziennie mydłem i wodą
- Nakładanie miejscowego antybiotyku na ranę
- Utrzymując ranę przykrytą bandażem
- Zmiana bandaż codziennie (lub częściej, jeśli robi się brudny lub mokry)
Słowo od
Nigdy nie wahaj się skontaktować z lekarzem, jeśli rana, którą karmisz, nagle stanie się zaczerwieniona, stanie się bolesna lub zacznie się drenować. Jest to szczególnie ważne, jeśli masz cukrzycę, masz słabe krążenie lub przyjmujesz leki hamujące układ odpornościowy.
Czekanie rzadko jest dobrym pomysłem. Utrzymująca się wysypka lub skóra o głębokiej czerwieni i stan zapalny mogą sygnalizować poważniejsze zakażenie skóry właściwej (wewnętrznej warstwy skóry). Podobnie jak w przypadku wszystkich chorób skóry, wcześniejsze wykrycie pozwala na bardziej skuteczne leczenie.
> Źródła
- > Habif, T. "Infekcje bakteryjne." Clinical Dermatology, 4th Edition . New York: Mosby, 2004: 236-62.
- > Halpern, A. i Heymann. W. "Choroby bakteryjne". Dermatologia. 2nd Edition . New York: Mosby, 2008: 1075-84.