Choroba zapalna jelit , lub IBD, obejmuje wrzodziejące zapalenie okrężnicy i chorobę Leśniowskiego-Crohna. Obie są nieuleczalnymi przewlekłymi chorobami przewodu pokarmowego. Oba mają zabiegi, które mogą zmniejszyć liczbę operacji i hospitalizacji.
Występowanie IBD i leczenie z nim związane wiąże się z pewnym zwiększonym ryzykiem chłoniaka, a ryzyko różni się w zależności od innych czynników oprócz samego leczenia.
Zapalna choroba jelit
IBD rozwija się z powodu zapalenia w jelicie, co może skutkować krwawieniem, gorączką, podwyższeniem liczby białych krwinek , a także biegunką i skurczami bólu brzucha. Nieprawidłowości w IBD często występują w badaniach obrazowych, takich jak tomografia komputerowa lub kolonoskopia.
Ryzyko chłoniaka
Ludzie z IBD leczeni pewnymi terapiami - takimi jak czynniki przeciw TNF i modyfikatory odporności - są zwiększeni ryzyko dla pewnych raków, które angażują limfocyty w białe krwinki , według kilku badań. Istnieje jednak pewna niepewność co do poziomu ryzyka.
Chłoniak to rak, który zaczyna się w limfocytach białych krwinek, które są częścią układu odpornościowego organizmu. Dwie główne kategorie chłoniaka to chłoniak Hodgkina i nie-Hodgkina (NHL) . Istnieje wiele rodzajów i podtypów . Zaobserwowano, że NHL występuje w ilościach wyższych niż spodziewane w szeregu różnych chorób, które wymagają immunosupresji, takich jak IBD.
Ryzyko chłoniaka nie jest takie samo dla każdego, kto ma IBD. Zagrożenia zależą od czynników takich jak wiek, płeć i inne czynniki indywidualne. Ocena ryzyka i korzyści leczenia IBD u lekarza jest ważną częścią decyzji o leczeniu. Często zdarza się, że znaczna korzyść z tych terapii przewyższa bardzo małe ryzyko.
Leczenie IBD
Stosowanie leków przeciwzapalnych w leczeniu IBD w celu wywołania remisji, a następnie leczenia podtrzymującego lekami immunosupresyjnymi nadal stanowi główne podejście do terapii. Tiiopuryny - takie jak azatiopryna - są szeroko stosowane w terapii przewlekłych czynnych chorób zapalnych jelit.
U pacjentów z IBD leczonych tiopuryną istnieje zwiększone ryzyko niektórych typów nowotworów krwi, ale uważa się, że liczba nowotworów powstałych w wyniku leczenia jest bardzo mała. U osób, które otrzymują przeszczepy narządowe, NHL związane z supresją immunologiczną nazywa się post-przeszczepowym zaburzeniem limfoproliferacyjnym, a część tego, co wiadomo o ryzyku chłoniaka, pochodzi od tej grupy pacjentów.
Poszczególne wzory chłoniaka zaobserwowano w przypadku środków modyfikujących odporność stosowanych w IBD. Jednym z nich jest chłoniak po przeszczepie. Istnieje możliwość wystąpienia chłoniaka po mononukleozie lub mono, a ta postać ma tendencję do występowania u mężczyzn w wieku poniżej 35 lat. W rzadkich przypadkach może rozwinąć się wątrobowokomórkowy chłoniak T-komórkowy, który rozwija się po co najmniej 2 latach leczenia za pomocą kombinacji tiopuryn i leczenia czynnika martwicy nowotworu lub samych tiopuryn.
- Azatiopryna była związana z 2,40-krotnie zwiększonym ryzykiem wystąpienia chłoniaka w badaniu opublikowanym w "American Journal of Epidemiology".
- Połączenie azatiopryny i 6-merkaptopuryny ma 4,92-krotnie podwyższone ryzyko rozwoju chłoniaków wśród osób z IBD, wynika z badań opublikowanych w "Gastroenterologii klinicznej i Hepatologii".
O wiele mniej wiadomo na temat ryzyka wystąpienia metotreksatu i chłoniaka w IBD. Ze środkami anty-TNF, badanie z 2009 r. Wykazało, że ryzyko chłoniaka za pomocą immunomodulatora anty-TNF + było większe niż samego immunomodulatora.
Dolna linia
Istnieje wiele pytań bez odpowiedzi dotyczących ryzyka chłoniaka w kontekście terapii IBD. Jeśli masz IBD i potrzebujesz terapii, najlepiej omówić z lekarzem wszelkie obawy dotyczące ryzyka, które mogą pomóc spojrzeć na to z innej perspektywy i pomóc w dostosowaniu faktów i danych liczbowych do konkretnej sytuacji.
Bez odpowiedniego leczenia pacjenci z chorobą Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy mogą znacznie obniżyć jakość życia. Niektórzy lekarze podkreślają fakt, że prawdopodobnie mamy do czynienia z bardzo małą liczbą dodatkowych przypadków chłoniaka wśród tysięcy pacjentów i wiele lat, które doprowadziły nas do wyciągnięcia wniosków na temat ryzyka.
Jedno jest pewne: nadmierne zmartwienie i chroniczny stres wiążą się ze wszystkimi rodzajami problemów zdrowotnych, więc jeśli ty i twój lekarz zdecydowaliście, że potrzebujecie leczenia, nie ma powodu do obaw.
Źródła:
Pasternak B, Svanstrom H, Schmiegelow K, i in. Zastosowanie azatiopryny i ryzyko raka w nieswoistym zapaleniu jelit. Rano. J. Epidemiol . 2013; 177 (11): 1296-1305.
Kotlyar DS, Lewis JD, Beaugerie L, i in. Ryzyko chłoniaka u pacjentów z nieswoistym zapaleniem jelit Leczone azatiopryną i 6-merkaptopuryną: Metaanaliza. Clin Gastroenterol Hepatol. 2015; 13 (5) 847-858.e4.
Bär F, Sina C, Fellermann K. Powrót do tiopuryn w nieswoistym zapaleniu jelit. Świat J Gastroenterol. 2013; 19 (11): 1699-1706.
Sokol H, Beaugerie L. Choroby zapalne jelit i choroby limfoproliferacyjne: kurz zaczyna się uspokajać. Gut . 2009 Październik; 58 (10): 1427-36.
Kandiel A, Fraser AG, Korelitz BI, Brensinger C, Lewis JD. Zwiększone ryzyko wystąpienia chłoniaka wśród pacjentów z nieswoistymi zapaleniami jelit leczonych azatiopryną i 6-merkaptopuryną. Jelito. 2005; 54 (8): 1121-1125.
Askling J, Brandt L, Lapidus A i in. Ryzyko nowotworów krwiotwórczych u pacjentów z nieswoistymi zapaleniami jelit. Jelito. 2005; 54 (5): 617-622.
Bhandari BM, Kroser JA, Bloomfeld RS, Lynch SP. Zapalna choroba jelit. American College of Gastroenterology. 2013.
Siegel CA. Ryzyko chłoniaka w nieswoistej chorobie jelit. Gastroenterol Hepatol. 2009; 5 (11): 784-790.