Mononukleoza została pomylona z chłoniakiem
W medycynie wirusy i nowotwory można łączyć, czasem chętniej niż można się spodziewać. Należy jednak pamiętać, że bardzo niewiele wirusów jest niezbędnych i wystarczających do samodzielnego wywołania raka. Połączenie nie zawsze jest przyczyną, ale istnieją pewne godne uwagi wyjątki.
Czy Mononucleosis Cause Lymphoma?
Większość osób rozpoznaje mononukleozę zakaźną, czyli mono, jako chorobę pocałunku, którą może zestarzeć nastolatek, nastolatek lub student.
Wirus Epsteina-Barra (EBV) jest wirusem odpowiedzialnym za mononukleozę . EBV może również (oprócz całowania) być przenoszony przez kaszel, kichanie lub przez dzielenie się napojami lub sztućcami. Większość ludzi w Stanach Zjednoczonych jest zarażonych wirusem EBV przed końcem lat nastoletnich, chociaż nie każdy rozwija objawy mono.
EBV jest czynnikiem ryzyka dla niektórych rodzajów chłoniaka, ale błędem byłoby twierdzenie, że EBV jest przyczyną chłoniaka. Według American Cancer Society infekcja EBV nie powoduje poważnych problemów u większości ludzi:
- Zakażenie EBV zwiększa ryzyko raka jamy nosowo-gardłowej i niektórych typów szybko rozwijających się chłoniaków, takich jak chłoniak Burkitta
- EBV może być również związany z chłoniakiem Hodgkina i niektórymi nowotworami żołądka
- Raki związane z EBV występują częściej w Afryce i częściach Azji Południowo-Wschodniej; Ogólnie rzecz biorąc, bardzo niewiele osób zakażonych EBV kiedykolwiek rozwinie te nowotwory.
Kiedy EBV prowadzi do raka, uważa się, że w grę wchodzą również inne czynniki ryzyka. Więcej informacji na ten temat i wzajemne zależności między chorobami można znaleźć w artykule na temat EBV i chłoniaka autorstwa dr Mallicka.
Czy Mono może być zdezorientowany na chłoniaka?
Zwykle tak nie jest, ale jest to możliwe. Nietypowa kliniczna prezentacja mono czasami prowadzi do węzłów chłonnych lub biopsji migdałków.
To, co patolog widzi na slajdzie, wygląda bardzo podobnie do chłoniaka. Jeśli jednak rzeczywiście jest to chłoniak, inne badania pozwolą na ujawnienie tego. Na przykład, zobacz Profil nadziei: Historia Matta.
Które wirusy powodują raka, a następnie?
American Cancer Society ma stronę poświęconą wyłącznie temu zagadnieniu, w tym niektóre wirusy, które są rzadsze w Stanach Zjednoczonych.
Wirusy brodawczaka ludzkiego (HPV) i wirusy zapalenia wątroby typu B i C są dwoma najczęstszymi wirusami związanymi z rakiem, ale istnieją ważne zastrzeżenia do przejścia - po raz kolejny nie każda osoba zarażona tymi wirusami musi koniecznie zachorować na raka.
Ponad 40 rodzajów HPV może zostać przekazanych poprzez kontakty seksualne. Spośród nich tylko około tuzina tych typów powoduje rak. Kilka rodzajów wirusa HPV to główne przyczyny raka szyjki macicy, drugiego najczęstszego nowotworu wśród kobiet na całym świecie.
W przypadku wirusów zapalenia wątroby infekcje przewlekłe zwiększają ryzyko chorób wątroby i raka, jednak w przypadku ich wykrycia niektóre z tych zagrożeń można zmniejszyć poprzez medyczne leczenie zakażeń.
Wirus HIV wywołujący zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS) nie wydaje się bezpośrednio wywoływać raka; jednak infekcja HIV zwiększa ryzyko wielu nowotworów, z których niektóre są powiązane z innymi wirusami.
HIV zakaża pomocnicze komórki T lub limfocyty, które są rodzajem białych krwinek. Osłabia to układ odpornościowy organizmu, który może otworzyć drzwi dla innych wirusów, w tym HPV, które, jak omówiono powyżej, mogą prowadzić do raka.
Słowo z
Jeśli zachorowałeś na infekcję wirusową, taką jak mononukleoza, ważne jest, aby najpierw przejść przez ostrą infekcję i uświadomić sobie niektóre z bardziej powszechnych komplikacji w tym otoczeniu. Jeśli niepokoi Cię potencjalne długoterminowe konsekwencje zakażenia przez EBV, porozmawiaj ze swoim lekarzem, który może pomóc zaryzykować to ryzyko w perspektywie.
> Źródła:
> Chłoniak Cancer.net - Non-Hodgkin: Czynniki ryzyka.
> Cancer.org Wirusy, które mogą prowadzić do raka.
> Louissaint A, Jr., Ferry JA, Soupir CP, Hasserjian RP, Harris NL, Zukerberg LR. Infekcyjna mononukleoza naśladująca chłoniaka: odróżniająca cechy morfologiczne i immunofenotypowe. Współczesna patologia. 2012; 25 (8): 1149-1159.