Chlamydia jest przenoszoną drogą płciową infekcją, która często nie wykazuje żadnych objawów. Mimo to chlamydia może powodować komplikacje, które ostatecznie mogą prowadzić do niepłodności i innych problemów. Niestety, nie istnieje test domowy, którego można użyć do wykrycia go, a objawy chlamydii nie są uznawane za dowód zakażenia. Badanie wymazem z cewki moczowej, wymazem szyjki macicy lub pochwy lub badanie moczu może ustalić, czy pacjent ma infekcję i wymaga leczenia.
Self-Checks
Wspominamy o samokontrolach tylko po to, aby podkreślić, że chlamydię można prawidłowo zdiagnozować tylko w klinice z konkretnymi testami laboratoryjnymi. Możesz przejrzeć objawy chlamydii i dobrze jest o nich pamiętać. Ale między nimi a tymi innymi stanami chorobowymi zachodzi znaczące nakładanie się.
Należy również pamiętać, że większość ludzi nie ma objawów zakażenia chlamydią. Tylko 5 procent do 30 procent kobiet i 10 procent mężczyzn będzie miało objawy z infekcją.
Laboratoria i testy
Istnieje kilka różnych testów, które można wykonać w celu wykrycia obecności chlamydii. Można je wykonać, jeśli masz objawy lub rutynowe badania przesiewowe, jeśli jesteś aktywny seksualnie.
Wspólne testy
Najczęstsze testy to testy amplifikacji kwasów nukleinowych (NAAT). Można je uruchomić na:
- Próbka moczu
- Wymaz z cewki moczowej (mężczyźni)
- Wymaz z szyjki macicy (kobiety)
- Wymaz z pochwy (kobiety)
Lekarze i kliniki różnią się tym, które testy preferują.
Możliwe jest badanie chlamydii na próbce moczu. Jednak nie wszyscy lekarze są skłonni przeprowadzić badania moczu u kobiet. Wielu pracowników służby zdrowia woli używać próbek szyjki macicy, ponieważ historycznie uważano, że zapewniają dokładniejsze wyniki.
To powiedziawszy, jeśli masz mniejszą szansę na uzyskanie testu chlamydii, jeśli wymaga to wymazu, poproś o badanie moczu.
Może nie być tak wiarygodny jak wymaz, ale nadal jest bardzo dobrym testem.
Zwróć uwagę, że powyższa lista testów nie zawiera rozmazu Pap . Jeśli masz niedawno przeprowadzony egzamin ginekologiczny, który powinien być objęty tym testem jako standard, nie zakładaj, że zostałeś przebadany na chlamydię; Pap nie może wykryć powiązanych bakterii.
Podobnie, jeśli przebadano Cię na inną infekcję / chorobę przenoszoną drogą płciową, nie zakładaj, że zostałeś przebadany na chlamydię. Chlamydia wymaga nie tylko własnego testu, ale także leczenia niektórych innych chorób przenoszonych drogą płciową / chorób przenoszonych drogą płciową są nieskuteczne wobec chlamydii.
Czego oczekiwać
Sposób, w jaki lekarze testują chlamydię, jest nieco inny dla kobiet i mężczyzn. Wynika to z lokalizacji zakażenia chlamydią u każdej płci.
- Kobiety: Twój ginekolog najprawdopodobniej użyje wziernika do obejrzenia szyjki macicy. Ona pobierze próbkę z szyjki macicy za pomocą małego wacika, który zostanie wysłany do laboratorium.
Rzadziej można wykonać wymaz z pochwy. Ostatnie badania sugerują, że wymaz z pochwy, który robią same kobiety, jest równie dokładny (jeśli nie większy) niż te wykonywane przez pracowników służby zdrowia. To powiedziawszy, w większości przypadków lekarz zaleci, aby zrobiła wymaz, czy to szyjkę macicy, czy pochwę.
Jeśli zdecydujesz się na badanie moczu, koniecznie przyjdź do biura swojego lekarza z pełnym pęcherzem.
- Mężczyźni: Twój lekarz poprosi Cię o pobranie próbki moczu lub pobranie próbki z wnętrza głowy penisa za pomocą małego wacika. Ta próbka jest następnie przesyłana do laboratorium w celu analizy. Nie wszyscy lekarze przeprowadzają testy moczu na obecność chlamydii. Jednak powinieneś czuć się dobrze, pytając, czy otrzymanie testu moczu na chlamydię jest opcją. Możesz również zadzwonić do lekarza z wyprzedzeniem, aby sprawdzić, czy dostępne są badania moczu.
Testy Chlamydii poprawiają się, a testy często wracają w ciągu zaledwie kilku godzin, umożliwiając szybkie leczenie infekcji.
Odbytnicze i ustne zamiany
Wymazy z wymazów z odbytu i wymazów z jamy ustnej można również rozważyć u osób, które mają odbytniczy seks analny lub seks oralny bez zabezpieczenia .
Twój pracownik służby zdrowia może w dalszym ciągu decydować się na inny test, ale dobrze jest wiedzieć o tej historii niezależnie.
Ani odbytnica, ani wymaz z jamy ustnej nie są obecnie zatwierdzone do testów, ale badania sugerują, że wykonanie tych badań pozagenitalnych jest ważne. Na przykład badanie przeprowadzone w 2017 roku wykazało, że wśród mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami (MSM) 13% miało zakażenie chlamydią odbytu, ale tylko 3,4% miało wymaz z cewki moczowej. U kobiet (w środowisku miejskim w Stanach Zjednoczonych) stwierdzono, że u 3,7% występuje infekcja pozagenitalna. Osoby w wieku poniżej 18 lat miały najwyższą częstość występowania zakażeń pozagenitalnych.
Wytyczne
Obecnie zaleca się, aby aktywne seksualnie kobiety w wieku 25 lat i młodsze miały coroczne badania na obecność chlamydii. Można to zrobić w tym samym czasie co roczny wymaz Pap. Częstsze badania przesiewowe mogą być wskazane dla nastolatków.
W przypadku kobiet w wieku powyżej 25 lat należy przeprowadzać roczne badania przesiewowe u osób o podwyższonym ryzyku, takich jak osoby, które mają nowego partnera, wielu partnerów lub, szczególnie, osoby z chorobą przenoszoną drogą płciową.
Wykazano, że badania przesiewowe są bardzo skuteczne i znacznie obniżają ryzyko rozwoju choroby zapalnej miednicy mniejszej (PID ). Ponieważ PID może między innymi powodować niepłodność, jest to niezwykle godne uwagi.
Mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami (MSM) powinni być poddawani co najmniej corocznej kontroli (zarówno narządów płciowych, jak i odbytnicy). W przypadku osób zakażonych wirusem HIV lub wielu partnerów, badania przesiewowe powinny być przeprowadzane co trzy do sześciu miesięcy. Badanie z 2013 r. Wykazało, że regularne badania przesiewowe MSM mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia chlamydii i HIV odpowiednio o 15 i 4 procent. (Chlamydia zwiększa ryzyko zarażenia wirusem HIV.)
Chociaż nie ma konkretnych zaleceń dla heteroseksualnych mężczyzn , należy zdecydowanie rozważyć badania przesiewowe. Mniej więcej dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn rozpoznaje chlamydię, najprawdopodobniej z powodu niewystarczających badań na mężczyznach. Dopóki nie zostaną ustalone wytyczne, mężczyźni pozostający poza długoterminową monogamiczną relacją powinni prosić o przeprowadzenie badań, najlepiej rokrocznie, a częściej w razie potrzeby.
Żądanie testowania
Istnieje wiele powodów, dla których lekarze nie testują chorób przenoszonych drogą płciową - i dlaczego konieczne może być zainicjowanie dyskusji i samodzielne zażądanie testu. Nawet przy zastosowaniu wytycznych dotyczących kontroli bezpieczeństwa, wiele spraw przechodzi nietestowane i niewykryte.
Pamiętaj, aby poprosić o test chlamydii, szczególnie jeśli u jednego z twoich partnerów zdiagnozowano STI / STD, lub jeśli jesteś aktywny seksualnie poza długotrwałym wzajemnie monogamicznym związkiem.
Wielu unika tych testów ze względu na uczucia, że zostaną osądzeni za swoją seksualną historię. Wiedz, że chlamydia jest niezwykle powszechna i występuje u ludzi z różnych środowisk. Wystarczy jedno seksualne spotkanie z jedną osobą, która przenosi bakterie w celu wywołania infekcji.
Jeśli poproszenie lekarza o wykonanie testu jest dla ciebie trudne, zastanów się nad strategiami innych osób poruszających temat . A jeśli zapytasz i nie podoba ci się odpowiedź, zastanów się nad znalezieniem nowego pracownika służby zdrowia.
Wyniki i działania następcze
Jeśli masz pozytywny test, ważne jest, aby porozmawiać z partnerami seksualnymi w ciągu ostatnich dwóch miesięcy i zasugerować, aby odwiedzili lekarza w celu przetestowania i leczenia.
Podobnie jak w przypadku każdej formy testów laboratoryjnych, istnieje możliwość wystąpienia błędów. Chociaż czułość testów chlamydii, które są dzisiaj stosowane, jest dobra, mogą one nadal nie być zainfekowane (wynik fałszywie ujemnych). Oznacza to, że jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy, należy skontaktować się z lekarzem - nawet jeśli wynik był negatywny.
Istnieje również niewielkie ryzyko fałszywie pozytywnych wyników, w których dana osoba ma pozytywny wynik testu na chlamydię, ale w rzeczywistości nie ma infekcji. Ogólnie rzecz biorąc, jest to mniej istotne, ponieważ większość osób toleruje leczenie chlamydii, a przypadkowe leczenie kilku osób, które nie chorują, jest lepsze niż brak tych, którzy to robią.
Ponowne testowanie po leczeniu
Kobiety w ciąży powinny zostać przebadane ponownie po trzech tygodniach od zakończenia leczenia. Ciężarne kobiety o wysokim ryzyku powinny również rozważyć ponowne badanie w trzecim trymestrze ciąży.
Ale na pewno każdy, kto ma uporczywe objawy, powinien przejść ponowne testowanie. Ponowna infekcja jest możliwa, a większość przypadków, które można znaleźć po leczeniu, jest spowodowana tą możliwością, a nie niepowodzeniem samego leczenia. Ponowne testowanie około trzech miesięcy po leczeniu chlamydii jest zalecane zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet, nawet ci, którzy wiedzą, że ich partnerzy byli również leczeni.
Diagnozy różnicowe
Wydzielanie z pochwy u kobiet ma wiele przyczyn, od bakteryjnej infekcji pochwy po drożdże, od chlamydii po zmiany hormonalne. Podobnie, istnieje szeroki zakres warunków, które mogą powodować ból podczas stosunku, krwawienie między miesiączkami lub podczas stosunku i nie tylko.
Zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet ból i pieczenie podczas oddawania moczu mogą mieć wiele możliwych przyczyn, w tym infekcje pęcherza i inne choroby przenoszone drogą płciową.
Tak więc, podczas gdy pracownik służby zdrowia może podejrzewać jedno lub drugie zagadnienie, jeśli w ogóle wystąpią objawy, testy laboratoryjne są niezbędne do postawienia dokładnej diagnozy chlamydii i wyboru właściwego leczenia. Co więcej, możliwe jest, że ktoś ma jednocześnie chlamydię i inną infekcję, a testowanie może pomóc w złagodzeniu tego.
Mamy dobre testy na wykrycie chlamydii, a gdy są pozytywne, dobre leczenie w celu wyleczenia infekcji. Ale bez diagnozy leczenie nie występuje, a bez leczenia mogą wystąpić powikłania takie jak niepłodność.
> Źródła:
> Centra kontroli i zapobiegania chorobom. Arkusz informacyjny Chlamydia-CDC (Szczegółowy). Zaktualizowano 10/04/17. https://www.cdc.gov/std/chlamydia/stdfact-chlamydia-detailed.htm
> Frati, E., Fasoli, E., Martinelli, M. i in. Infekcje przenoszone drogą płciową: nowa strategia przesiewowa w celu poprawy zdrowia kobiet w trudnych populacjach. Międzynarodowy Czasopismo Nauk Molekularnych . 2017 Czerwiec 20; 18 (6). pii: E1311.
> Kiridou, M., Vriend, H., Lugner, A. et al. Modelowanie wpływu chlamydii na transmisję HIV wśród mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami. BMC Infectious Diseases . 2013. 13 (1L: 436.
> Lunny, C., Taylor, D., Hoang, L. i in. Samozbierane w porównaniu ze zbiorem próbek pobranych przez klinicystów w celu oceny chlamydii i rzepki: systematyczny przegląd i metaanaliza. PLoS One . 2015. 10 (7): e0132776.
> Mustanski, B., Feinstein, B., Madkins, K., Sullivan, P. i G. Swann. Wskaźniki rozpowszechnienia i ryzyka dla rektalnych i cewkowych przenoszonych drogą płciową zakażeń pochodzących z samodzielnie zebranych próbek wśród młodych mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami uczestniczących w programie Keep It Up! 2.0 Randomized Controlled Trial. Choroby przenoszone drogą płciową . 2017. 44 (8): 483-488.
> Van Der Pol, B., Williams, J., Fuller, D., Taylor, S. i E.Hook. Łączone badania na obecność chlamydii, rzeżączki i rzęsistek za pomocą testu BD Max CT / GC / TV z typami próbek dla układu moczowo-płciowego. Journal of Clinical Microbiology . 2016. 55 (1): 155-164.