Astma i przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to przewlekłe choroby dróg oddechowych, w których zarówno niedrożność, zapalenie, jak i nadreaktywność dróg oddechowych stanowią część procesu chorobowego.
W astmie niedrożność jest przerywana, odwracalna, a czynność płuc wraca do normy. Z drugiej strony, niedrożność w POChP jest nieodwracalna i często postępująca.
Astma jest zazwyczaj uważana za alergiczną chorobę wieku dziecięcego i uważa się, że POChP rozwija się w późniejszym życiu w wyniku palenia. Chociaż zwykle uważa się je za osobne choroby, istnieją pewne osoby, które mają zespół zachodzenia na siebie znany jako ACOS lub przewlekła obturacyjna choroba płuc astmy. Syndrom nakładania się. Nakładanie się jest częstsze, gdy pacjenci się starzeją.
"Holenderska hipoteza" stwierdza, że astma i nadreaktywność dróg oddechowych predysponują pacjentów do POChP w późniejszym życiu. Hipoteza dalej zakłada, że astma, POChP, przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedma płuc są po prostu różnymi punktami w jednym spektrum choroby.
Kryteria zachodzenia na siebie
Rozpoznanie zespołu zachodzenia na siebie może być trudne, ponieważ większość badań na astmę wyklucza pacjentów z POChP, a badania POChP wykluczają chorych na astmę. Eksperci również nie zgadzają się z kryteriami diagnostycznymi, ale rozważają następujące kwestie podczas ustalania diagnozy:
- Lekarz diagnozujący astmę i POChP u tego samego pacjenta
- Historia lub dowody atopii takie jak:
- Katar sienny
- Podwyższony całkowity poziom IgE
- Wiek 40 lat lub więcej
- Historia palenia trwająca ponad 10 lat paczkowaniowych
- Szampon oskrzelowy FEV1
- Stosunek FEV1 / FVC poniżej 70%
- Poprawa FEV1 i szczytowych przepływów po rozszerzeniu oskrzeli
- Eozynofilia w plwocinie
Leczenie ACOS
Jeśli twój lekarz uważa, że masz ACOS, nie mają one zbyt wielu wskazówek, ponieważ nie ma randomizowanych danych z badań klinicznych, które mogłyby pomóc w prowadzeniu interwencji terapeutycznych w ACOS.
Jednak Twój lekarz prawdopodobnie zastosuje się do ogólnych wytycznych dotyczących leczenia mających na celu odwrócenie niedrożności dróg oddechowych.
Jeśli nadal palisz, rzucenie palenia jest ważnym celem zmniejszenia świszczącego oddechu, ucisku w klatce piersiowej, kaszlu i duszności .
Leczenie ACOS, podobnie jak w przypadku astmy i POChP, obejmuje:
- Krótkodziałające leki rozszerzające oskrzela lub SABA: Pacjenci zarówno z astmą, jak i POChP są leczeni lekami rozszerzającymi oskrzela, a leczenie jest kontynuowane z objawową poprawą. Preparaty SABA stosuje się w leczeniu ostrych objawów.
- Długo działające leki rozszerzające oskrzela lub LABA: LABA są skutecznie stosowane jako monoterapia w POChP, ale nie w leczeniu astmy z powodu korzystnego wpływu steroidów wziewnych.
- Leki przeciwcholinergiczne: W POChP leki antycholinergiczne zapewniają równoważne rozszerzenie oskrzeli w porównaniu z agonistami beta. Przepis na rozszerzenie oskrzeli w POChP zależeć będzie od tego, jak zareagujesz na każdy lek indywidualnie lub w połączeniu.
- Steroidy wziewne: Stan zapalny to astma pochodząca od eozynofili, podczas gdy zapalenie wywołane przez POChP pochodzi z neutrofili . W astmie wziewne steroidy są stosowane wcześniej niż w POChP.
- Układowe steroidy
- Antybiotyki: w umiarkowanych i ciężkich zaostrzeniach POChP. Antybiotyki nie są rutynowo zalecane, ponieważ większość infekcji dróg oddechowych jest wirusowa.
Kiedy twój lekarz podejrzewa, że zachodzą na siebie pewne objawy astmy i POChP, twoja ocena i leczenie będą prawdopodobnie mieszanką obu.
> Źródła
> NGM Orie. Holenderska hipoteza
> Narodowy Instytut Serca, Płuc i Krwi. Raport panelu ekspertów 3 (EPR3): Wytyczne dotyczące diagnozy i leczenia astmy.
> Papaiwannou > A et al. Zespół nakładania się obturacyjnej choroby obturacyjnej choroby płuc astmy (ACOS): aktualna literatura > recenzja. >. > J Thorac Dis. 2014 Mar; 6 (Suppl 1): S146-S151.