Przewodnik po przepisywanych na receptę hormonach tarczycy
Tarczyca może być niedoczynna - stan znany jako niedoczynność tarczycy - z powodu autoimmunologicznej choroby Hashimoto, pewnych leków lub innych problemów. Radioaktywne leczenie jodami w przypadku choroby Gravesa i nadczynności tarczycy może spowodować, że tarczycy pozostanie nieaktywna lub całkowicie wyłączona. W niektórych przypadkach zabieg chirurgiczny (tyroidektomia) wykonywany jest w leczeniu raka tarczycy, wole (powiększonej tarczycy) lub rzadziej nadczynności tarczycy. W niektórych przypadkach niemowlęta rodzą się z brakującą lub nieprawidłowo funkcjonującą tarczycy - stanem znanym jako wrodzona niedoczynność tarczycy.
We wszystkich przypadkach leczenie niedoczynności tarczycy, zamykania gruczołu, chirurgicznie usuniętego gruczołu lub gruczołu uszkodzonego wrodzonych jest zastąpienie hormonu tarczycy lekiem na receptę tarczycy.
Poniżej znajduje się przegląd najważniejszych leków zastępujących hormony tarczycy.
Lewotyroksyna (syntetyczna tyroksyna / T4)
Wśród konwencjonalnych lekarzy najpopularniejszym i najczęściej przepisywanym lekiem zastępującym hormon tarczycy jest lewotyroksyna, syntetyczna forma tyroksyny (hormon tarczycy oznaczony skrótem T4). Lewotyroksyna jest również określana jako l-tyroksyna i L-T4.
W Stanach Zjednoczonych lewotyroksyna jest dostępna jako generyczna lewotyroksyna, a także tabletki lewotyroksyny Synthroid, Levothroid i Levoxyl. Tirosint jest płynną żelową formą lewotyroksyny , która jest dostępna na rynku od 2011 roku.
W Kanadzie synthroid, eltroxin i pMS-lewotyroksyna są popularnymi markami.
Wielu lekarzy nie zaleca generycznego lewotyroksyny . Nazwy marek są preferowane, a każda marka jest ogólnie uważana za równie skuteczną.
Liotyronina (syntetyczna trijodotyronina / T3)
Tarczyca produkuje zarówno tyroksynę, jak i trójjodotyroninę (T3), aktywną formę hormonu tarczycy. Liotyronina jest syntetyczną formą T3 i jest dostępna w postaci produkowanej jako marka Cytomel, a także jako generyczna liotyronina. T3 można również mieszać.
W ostatnich latach niektórzy lekarze zalecają T3 oprócz T4. Jedno z badań z 2009 roku wykazało, że większość pacjentów preferowała lewotyroksynę i T3 w porównaniu z leczeniem wyłącznie lewotyroksyną.
Znaczące badanie opublikowane w New England Journal of Medicine wykazało, że pacjenci korzystali z leczenia skojarzonego T4 / T3 . Niektóre inne badania nie wykazały korzyści, a stosowanie terapii skojarzonej T4 / T3 pozostaje kontrowersyjne.
Nowy, wydany w czasie syntetyczny lek T3, Thyromax , jest w fazie badań klinicznych i jest oceniany pod kątem potencjalnego zatwierdzenia i dystrybucji w USA
Przesuszona naturalna tarczycy
Naturalna przesuszona tarczycy - czasami skracana NDT - jest lekiem przygotowanym z wysuszonych świńskich gruczołów tarczycy. Naturalna przesuszona tarczycy była jedynym lekiem na tarczycę dostępnym na początku XX wieku pod nazwą Armor Thyroid, do czasu wprowadzenia lewotyroksyny w latach 50. XX wieku.
Naturalna tarczycy popadła w niełaskę, ponieważ syntetyczny produkt był reklamowany jako bardziej nowoczesny i stabilny. Od lat 90. jednak przesuszony tarczyca odradza się, głównie dzięki starszym lekarzom znającym ten lek, oraz holistycznie zorientowanym i integrującym lekarzom, którzy twierdzą, że łagodzi objawy lepiej niż syntetyczne leki tarczycy u niektórych pacjentów.
Obecnie kilka marek przesuszonych tarczycy jest dostępnych w Stanach Zjednoczonych i niektórych innych krajach, na receptę, w tym w Naturethroid, WP Thyroid, Throroid Armor , generycznej tarczycy NP (produkowanej przez producenta Acella) i kanadyjskiej tarczycy naturalnej od producenta Erfa.
Liotrix (kombinacja syntetycznej tyroksyny / trijodotyroniny T4 / T3)
Liotrix był syntetycznym połączeniem tyroksyny i trijodotyroniny (T4 i T3). W ostatnich latach liotrix był dostępny w postaci produkowanej, znanej pod marką Thyrolar, z Forest Labs. Ale Thyrolar jest niedostępny na rynku od wielu lat i nie jest już dostępny ani używany.
> Źródła:
> Braverman, MD, Lewis E. i Robert D. Utiger, MD. Tarczyca Wernera i Ingbara: Podstawowy i kliniczny tekst. 9th > ed > . Filadelfia: Lippincott Williams & Wilkins (LWW), 2005.