Łagodzenie cierpienia, gdy wszystko inne zawiedzie
Pomimo nawet najlepszej opieki paliatywnej , niektórzy ludzie nie mogą uzyskać odpowiedniej ulgi od swoich cierpień i mogą potrzebować czegoś, co nazywa się paliatywną sedacją, aby uniknąć agonii i cierpienia.
Przed rozważeniem sedacji, zespół osób opiekujących się Tobą lub Twoją ukochaną osobą - często nazywany zespołem opieki paliatywnej - przyjrzy się wielu możliwym opcjom, które mogą pomóc w łagodzeniu cierpienia, takich jak agresywne zarządzanie objawami (przy użyciu wszelkich leków i metod leczenia, które może pomóc) i wsparcie psychiczne, aby pomóc w sprawach emocjonalnych.
Celem jest uczynienie cierpiącego tak wygodnym, jak to tylko możliwe. Kiedy ten wysiłek nie wystarczy, rozwiązaniem może być uspokojenie paliatywne.
Zarządzanie bólem
Czasami objawy są trudne do leczenia i nie reagują na żadne leczenie. Ten wynik obserwuje się czasami u osób z rakiem i odczuwających silny ból. Pomimo wysokich dawek leków przeciwbólowych , niektóre bóle po prostu nie dają ulgi. Inne objawy mogą powodować silny stres, a także częste i ciężkie nudności i wymioty, niekontrolowane drżenie lub drgawki, a ciężka duszność to tylko kilka przykładów niepokojących warunków. W takich przypadkach sedacja może być jedynym sposobem uzyskania odpowiedniej ulgi.
Po podjęciu decyzji przez lekarza we współpracy z pacjentem lub jej decydentem w celu zastosowania sedacji paliatywnej, podaje się lek uspokajający i zwiększa go aż do uzyskania pożądanego poziomu komfortu. Często osoby poddawane sedatywizacji paliatywnej zachowują świadomość, gdy są uspokojone do odpowiedniego stopnia.
Ale jeśli ty lub twój ukochany nadal doświadczasz niedopuszczalnych objawów, wywoływanie utraty przytomności może być dopuszczalnym ostatecznym rozwiązaniem.
Terapie lekowe
Leki stosowane w celu uspokojenia kogoś mogą obejmować leki przeciwlękowe, takie jak Valium (diazepam) i fenobarbital lub leki przeciwbólowe. Uczucie uspokojenia może obejmować od łagodnego spokojnego uczucia do całkowitej utraty przytomności.
Ogólnie rzecz biorąc, najmniejsza ilość leków uspokajających, które mają pożądany efekt łagodzenia cierpienia, jest stosowana w celu zapewnienia, że leczona osoba pozostaje świadoma tak długo, jak to możliwe.
Jeśli wywoływanie stanu nieprzytomności jest jedynym sposobem na ulżenie cierpieniu, można go wypróbować jako tymczasowe rozwiązanie z personelem medycznym, pozwalające na osłabienie środków uspokajających, aby ponownie ocenić poziom komfortu pacjenta. Można zadecydować, że jedynym sposobem zapewnienia komfortu jest utrzymanie pełnej sedacji aż do śmierci . Jeśli to podejście zostanie zastosowane, śmierć zwykle nastąpi w ciągu jednego tygodnia. Jedno z badań wskazuje, że średni czas wynosi około 27 godzin.
Kryteria kliniczne
Zazwyczaj istnieją trzy kryteria, które powinien spełnić przypadek pacjenta przed rozważeniem sedacji paliatywnej:
- Alternatywne sposoby łagodzenia cierpienia były nieskuteczne lub powodowały nietolerowane skutki uboczne
- Celem sedacji musi być łagodzenie cierpienia, a nie kończenie życia pacjenta lub przyspieszanie śmierci
- Pacjent musi już być bliski śmierci, więc uspokojenie nie skróci znacząco czasu przeżycia
Palatywna sedacja nigdy nie jest wykonywana bez zgody pacjenta lub wyznaczonego decydenta. Ten wymóg określa się mianem decyzji autonomicznej - podejmowanej przez osobę dotkniętą chorobą lub surogatu, opartego na jego osobistych wartościach, przekonaniach i celach.
Wymóg, by podmioty świadczące opiekę zdrowotną zabezpieczyły to zezwolenie, gwarantuje, że decyzja, jeśli zostanie wybrana, zostanie podjęta zgodnie z indywidualnymi życzeniami osoby i bez wpływu osobistej etyki lekarza w tej sprawie.
Źródła:
Bernard Lo, MD; Gordon Rubenfeld, MD, mgr inż. "Paliatywne uspokojenie u umierających pacjentów". JAMA. 2005; 294: 1810-1816.