Jak podjąć decyzję o wycofaniu z eksploatacji
Słyszysz o tym w wiadomościach, prawdopodobnie znasz kogoś, kto musiał się z tym zmierzyć, albo możesz stanąć w obliczu tego samodzielnie. Decyzja o tym, kiedy wycofać wsparcie na życie lub zacząć w ogóle, jest lepka, pomieszana z mylącymi terminami i silnymi emocjami. Ważnym przypadkiem w mediach była sprawa Terry'ego Schiavo z 2005 roku. Jej sprawa dotyczyła tego, czy jej mąż może zdecydować się na przerwanie jej sztucznego żywienia .
Zainicjował ogólnonarodową debatę. Chociaż jej przypadek był bardzo widoczny w wiadomościach, nie jest to jedyny przypadek podobny do tego w Stanach Zjednoczonych. Ludzie spotykają się z decyzją o wstrzymaniu lub wycofaniu wsparcia na życie każdego dnia.
Leczeniem podtrzymującym życie, znanym również jako podtrzymywanie życia, jest każde leczenie mające na celu przedłużenie życia bez leczenia lub odwrócenia leżących u podstaw schorzenia . Może to obejmować wentylację mechaniczną , sztuczne żywienie lub nawodnienie, dializy nerek , chemioterapię i antybiotyki.
Jakość a ilość życia
Postępy w medycynie i technologii pomagają ludziom żyć dłużej. Postępy w technologii medycznej nie tylko pomagają ludziom żyć dłużej, ale pomagają przedłużyć życie ludziom, którzy nie potrafili samodzielnie utrzymać życia. Rodzi to debatę o jakości a wielkości życia. Pytania etyczne obejmują:
- Czy pomagamy ludziom żyć dłużej kosztem ich wygody i godności?
- Jeśli nie używamy sztucznych środków do wspierania życia, czy odmawiamy im szansy na dłuższe życie lub całkowite odzyskanie sił?
- Co się stanie, jeśli zdarzy się cud, gdy są na podtrzymaniu życia i zostaną wyleczeni?
- Co się stanie, jeśli pozbędziemy się wsparcia na życie i znajdą lekarstwo wkrótce po śmierci?
Kto może podejmować decyzje dotyczące wsparcia na życie?
Kodeks Etyki Lekarskiej Amerykańskiego Towarzystwa Medycznego stwierdza, że "kompetentny dorosły pacjent może z góry sformułować i przedstawić ważną zgodę na wstrzymanie i wycofanie systemów podtrzymywania życia w przypadku, gdy uszkodzenie lub choroba sprawi, że osoba nieuprawniona podjąć taką decyzję. " Decyzja ta jest zwykle podejmowana w formie zaawansowanej Dyrektywy w sprawie opieki zdrowotnej lub Życia.
W tym samym dokumencie pacjent może wyznaczyć zastępcę, który podejmie decyzję, jeśli nie jest w stanie. Jeśli nie zostanie ustanowiona zaawansowana dyrektywa, a zastępcza nie zostanie wyznaczona, wybór, czy wstrzymać lub wycofać wsparcie na życie, należy do najbliższej rodziny, zgodnie z prawem stanowym.
Jak podjąć decyzję
Jeśli stwierdzisz, że ty lub ktoś, kogo kochasz, stanął przed tą decyzją, najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić, to ocenić własne cele i znane życzenia pacjenta. Zbierz wszystkie informacje na temat rodzajów środków podtrzymujących życie, których pacjent wymaga, w tym korzyści i ryzyka każdego z nich. Zapoznaj się z Dyrektywą dotyczącą zaawansowanej opieki zdrowotnej pacjenta, jego żywą wolą lub preferowaną formą opieki, jeśli znajdują się w domu opieki. Jeśli jesteś wyznaczonym opiekunem zdrowia, masz nadzieję, że rozmawiałeś o życzeniach pacjenta.
Jeśli nie ma dokumentu prawnego, do którego można się odnosić, a pacjent nie rozmawiałby z pacjentem o leczeniu podtrzymującym życie, decyzja może być trudniejsza. Zazwyczaj zalecam zgromadzenie wszystkich bliskich krewnych i być może bardzo bliskich przyjaciół, aby omówić to, czego chciała pacjentka. Każda osoba będzie miała własne unikalne doświadczenia z pacjentem, z których można czerpać.
Najlepiej, gdy wszyscy bliscy pacjenta mogą uzgodnić, czy wstrzymać lub wycofać wsparcie na życie. Jeśli nie można podjąć jednomyślnej decyzji, może być pomocne wypróbowanie mediacji. Pracownik socjalny lub kapelan może często pomagać w takich trudnych sytuacjach. Ostatecznie decyzja będzie dotyczyła wyznaczonego lub nieczynnego zastępcy, ale jeśli wszyscy bliscy pacjenta mogą uczestniczyć w procesie podejmowania decyzji, może to pomóc w zacieśnianiu relacji i zapobieganiu resentymentom (i procesom sądowym).
Po podjęciu decyzji
Wybór, czy należy wstrzymać lub wycofać wsparcie na życie, jest trudny do wykonania.
Polecam uzyskać wsparcie emocjonalne w trakcie, a zwłaszcza po podjęciu decyzji. Podejmowanie świadomej decyzji, biorąc pod uwagę korzyści, ryzyko i to, co pacjent chciała dla siebie, może nadal wywoływać poczucie winy i niepewności. Porozmawiaj z profesjonalnym doradcą, członkiem kleru lub nawet dobrym przyjacielem, aby uzyskać te uczucia na otwartej przestrzeni i zacząć sobie z nimi radzić. Skontaktuj się z lokalną agencją hospicyjną, aby znaleźć grupy wsparcia osób, które przeszły lub przechodzą przez to samo. I wreszcie, zrób sobie przerwę. Możesz podjąć decyzję, którą uważasz za najlepszą w danym momencie.