Większość dzieci z autyzmem ma problemy z dopasowaniem się do swoich rówieśników. W rzeczywistości, ponieważ główne objawy autyzmu obejmują trudności z komunikacją społeczną, problemy społeczne są prawie nieuniknione. Ale podczas gdy twoje dziecko z autyzmem może nigdy nie stać się królem lub królową powrotu do domu (choć nic nie jest niemożliwe), istnieją pewne konkretne kroki, które możesz podjąć jako rodzic, aby pomóc dziecku zrozumieć oczekiwania ludzi wokół niego.
Naucz swoje dziecko, aby mówić jak dziecko
Mowa i terapeuci społeczni dobrze sobie radzą i często robią dobrze. Ale większość terapeutów to kobiety. A większość dzieci z autyzmem to mali chłopcy. W rezultacie nierzadko słyszy się małych chłopców z autyzmem, którzy mówią nieprawdopodobnie jak dorosłe kobiety. "Jak się dzisiaj miewasz?" "Miło cię poznać." "Jak spędziłeś weekend?"
Podczas gdy takie zwroty staną na wysokości twojego dziecka, gdy dorośnie, to postawi go w niekorzystnej sytuacji na placu zabaw. Więc słuchaj sesji terapeutycznych, przedstaw sugestie i, o ile to możliwe, pomagaj swojemu dziecku, ucząc go (lub, najlepiej, nauczając go innych dzieci) mówić dzieciom. Dzieciaki nie mówią "Dziękuję za piękny prezent", mówią "Wow, to jest fajne - dzięki!"
Naucz dziecko do zabawy
Jako rodzic zauważysz, że twoje dziecko zazwyczaj preferuje grę solo i rzadko, jeśli w ogóle, udaje grę . Gra solowa nie jest oczywiście sama w sobie problemem, ale aby dziecko mogło brać udział w grach grupowych, będzie potrzebować umiejętności, aby to zrobić.
Dlaczego interaktywna zabawa jest tak trudna dla dzieci z autyzmem? Na początku niewiele dzieci z autyzmem aktywnie obserwuje i naśladuje swoich rówieśników lub rodziców, a nawet ich ulubione filmy. Podczas gdy inne dzieci bawią się "domem" lub stają się superbohaterami, dzieci z autyzmem budują wieże legos. Podczas gdy inne dzieci "karmią" swoje lalki lub wypchane zwierzęta, dzieci z autyzmem robią te same zagadki w kółko.
Wybranie przez dziecko aktywności solowej nie jest złe ani złe, ale jest ograniczone. Bez umiejętności gry Twoje dziecko nie będzie mogło wybrać włączenia, jeśli jest dla niej odpowiednie.
Możesz zostać nauczycielem swojego dziecka, właściwie instruując go w sztuce gry. Floortime i RDI to dwie techniki terapeutyczne, z których rodzice mogą korzystać, aby zachęcić do zabawy symbolicznej; alternatywnie możesz po prostu podążać za własną wyobraźnią. Tak czy inaczej, twoim celem jest nauczyć dziecko, jak udawać, jak grać, i - co równie ważne - jak komunikować się z innymi poprzez zabawę, werbalnie lub niewerbalnie.
Naucz swoje dziecko Podstawowe umiejętności i warunki sportowe
Zbyt często dzieci z autyzmem spędzają dzień w szkole, popołudniami i wieczorami w terapii. W przeciwieństwie do innych dzieci, mają niewielką możliwość nauki podstawowych umiejętności sportowych lub terminów. W weekendy, gdy inne dzieci mogą rzucić piłkę z ojcami lub rodzeństwem, dzieci z autyzmem są generalnie odsunięte na bok - albo zaangażowane w działania terapeutyczne, albo niezdolne do utrzymania się fizycznie z typowo rozwijającymi się rówieśnikami.
Rezultatem jest oczywiście to, że dzieci z autyzmem pozostają w tyle, jeśli chodzi o absolutnie podstawowe informacje, takie jak "baseball jest mniejszy niż piłka nożna", lub określenia takie jak cel, przyłożenie, drybling lub strzelanie.
Do czasu, kiedy dziecko z autyzmem jest wystarczająco dorosłe, aby włączyć się do sportów zespołowych - nawet "specjalne" sporty drużynowe - on lub ona jest tak daleko za swoimi rówieśnikami, że prawie nie da się go dogonić. Wyobraźmy sobie ośmiolatka, który nie rozumie przedmiotu gry w piłkę nożną, lub dziewięciolatka, który nigdy nie słyszał o "strzelaniu do obręczy". Tak, on lub ona może potencjalnie biec na uboczu, ale tam, gdzie inne dzieci obserwują, biorą udział w sportach siusiu i ćwiczą w domu, dziecko z autyzmem nie miało takich zalet. Poza problemami z autyzmem, od słabego napięcia mięśni po trudności w przetwarzaniu instrukcji trenera.
Ty, jako rodzic, możesz naprawić tę sytuację, biorąc odpowiedzialność za aktywne nauczanie podstawowych umiejętności sportowych dla swojego dziecka. Możesz zdecydować, aby nauczyć go obsługi piłki i warunków sportowych, lub możesz wybrać sport, który oboje lubicie, a który nie zależy od zespołu (wędrówki, wędkarstwo, pływanie itp.). Tak czy inaczej, możesz dać dziecku przewagę i przygotować go do zaangażowania społecznego poza szkołą.
Naucz swoje dziecko do poruszania się po placu zabaw
Nikt nie jest odporny na politykę zabaw, a co dopiero dziecko z autyzmem. Ale możesz pomóc swojemu dziecku z autyzmem w poruszaniu się po podstawach zabaw na placach zabaw , odwiedzając place zabaw razem lub z rodzeństwem i przyjaciółmi i praktykując niektóre z oczekiwanych zachowań. Ważne jest zrozumienie, że nadzorcy placów zabaw mogą nigdy nie uczyć tych umiejętności, ponieważ zakładają, że "dzieci po prostu znają te rzeczy". Kilka kluczowych umiejętności to:
- Naucz swoje dziecko, aby stanęło w kolejce (zjedź w dół slajdu, a następnie przejdź do tyłu slajdu i poczekaj na swoją kolejkę)
- Naucz dziecko swingu (naucz się pompować zamiast czekać na dorosłego)
- Naucz swoje dziecko bezpiecznych i zabawnych technik wspinania się (zawsze masz dwie ręce i stopę lub dwie stopy i rękę na konstrukcji wspinaczkowej itp.)
- Naucz dziecko, jak poprosić osobę dorosłą o pomoc w razie potrzeby.
Oglądaj telewizję odpowiednią dla wieku i filmy z dzieckiem
Podobnie jak dorośli, dzieci dzielą się wrażeniami z filmów i telewizji z rówieśnikami. Jeśli twoje dziecko z autyzmem nie patrzy - lub ogląda tylko pokazy dla młodszych dzieci - nie będzie miał pojęcia, o czym mówią jego rówieśnicy. Niezależnie od tego, czy kończysz grę Dora the Explorer od Sponge Bob, czy od Sponge Bob do Avengers, ważne jest, aby Twoje dziecko angażowało się w te same postaci, co jego rówieśnicy . Jednak aby naprawdę zrozumieć i postać z postaciami i fabułami, prawdopodobnie będzie potrzebował twojej pomocy. Tak, musisz usiąść i obejrzeć SpongeBob. I zdumiewająco możesz odkryć, że ci się to podoba.
Oczywiście, ucząc dziecko autyzmu umiejętności opisane tutaj nie zabiorą autyzmu. Ale dadzą mu kluczowe umiejętności dopasowania się i łączenia z innymi dziećmi.