Poradnik pacjenta dotyczący genów zaangażowanych w czerniaka skóry
Zrozumienie genetyki raka i jego roli w czerniaku może wydawać się trudnym zadaniem. Ale poświęcenie czasu, aby to zrobić, pomoże ci lepiej zrozumieć ryzyko i to, co możesz z tym zrobić.
Genetyka raka
Rak zaczyna się, gdy jeden lub więcej genów w komórce mutuje (zmienia się z ich normalnej formy). To albo tworzy nienormalne białko, albo wcale nie białko, z których oba powodują niekontrolowane namnażanie się zmutowanych komórek.
Badana jest duża liczba genów pod kątem ich roli w czerniaku, w tym genów odziedziczonych i defektów genetycznych nabytych w wyniku czynników środowiskowych, takich jak nadmierne nasłonecznienie . Jak dotąd, specyficzne zmiany genetyczne stanowią zaledwie 1% wszystkich rozpoznań czerniaka, chociaż w 2009 r. Badanie bliźniaków z czerniakiem wykazało, że 55% całkowitego ryzyka czerniaka u osoby może być spowodowane czynnikami genetycznymi. Badania w tej skomplikowanej dziedzinie są wciąż w powijakach, ale nadzieje są wysokie, że w niedalekiej przyszłości testy genetyczne pomogą w prowadzeniu badań, diagnozowania i leczenia czerniaka.
Dziedziczne mutacje genów w czerniaku
Przykłady mutacji genów przekazywanych z rodzica na dziecko obejmują:
CDKN2A - Mutacje w tym regulatorze podziału komórkowego są najczęstszymi przyczynami odziedziczonego czerniaka. Mutacje te są jednak nadal bardzo rzadkie i mogą również występować w nie dziedziczonych przypadkach czerniaka.
Osoby z rodzinnym czerniakiem często mają dużą liczbę nieregularnych moli (znamion dysplastycznych) i zdiagnozowano czerniaka w stosunkowo młodym wieku (35 do 40 lat). Ponieważ 70% ludzi, którzy mają mutacje w genie CDKN2A, rozwinie się w trakcie życia na czerniaka, opracowano komercyjne testy na CDKN2A, chociaż nie jest jasne, czy znajomość wyników testu przyniesie korzyści osobom noszącym gen.
Powiązana, ale jeszcze rzadsza mutacja występuje w genie CDK4, który kontroluje również podział komórek i zwiększa ryzyko rozwoju czerniaka.
MC1R - Coraz więcej dowodów wskazuje, że im większa liczba odmian genu zwanego MC1R (receptor melanokortyny-1), tym większe ryzyko wystąpienia czerniaka. Gen odgrywa ważną rolę w określaniu, czy dana osoba ma rude włosy, jasną skórę i wrażliwość na promieniowanie UV. Ludzie, którzy mają oliwkową i ciemniejszą skórę i noszą jedną lub więcej odmian genu, mają wyższe niż przeciętne ryzyko wystąpienia czerniaka. Niemniej jednak posiadanie mutacji MC1R niesie bardziej umiarkowane ryzyko niż mutacje CDKN2A lub CDK4. Niedawno zidentyfikowano inne geny związane z pigmentem skóry, które mogą również zwiększać podatność na czerniaka, w tym TYR (tyrozynaza), TYRP1 (białko 1 związane z TYR) i ASIP (białko sygnałowe agouti).
MDM2 - Wariant genetyczny MDM2 pojawia się w "promotorze" genu, rodzaju przełącznika mocy, który określa, kiedy gen jest włączony i ile kopii jest wytwarzanych w komórce. Badania opublikowane w 2009 r. Wykazały, że predysponuje to kobiety - ale nie mężczyzn - do rozwoju czerniaka w młodszym wieku (mniej niż 50 lat). Mając tę mutację może być jeszcze silniejszy niż inne czynniki ryzyka czerniaka, takie jak historia pęcherzy oparzenia słoneczne, jasna skóra i piegowaty.
Jeśli masz rodzica lub rodzeństwo z czerniakiem, ryzyko zachorowania na czerniaka jest dwa do trzech razy większe niż przeciętna osoba. Ryzyko jest jednak wciąż małe, aw wielu przypadkach wadliwy gen nie zostanie znaleziony. Mimo to większość ekspertów zdecydowanie zaleca, aby osoby zainteresowane historią czerniaka w rodzinie skonsultowały się z doradcą genetycznym i zapytały lekarza o udział w badaniach genetycznych, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak mutacje genetyczne wpływają na ryzyko wystąpienia czerniaka. W minimalnym stopniu osoby zagrożone dziedzicznym czerniakiem powinny ćwiczyć ochronę przed słońcem i uważnie badać skórę każdego miesiąca, zaczynając od wieku 10 lat, aby szukać zmian w wyglądzie krety.
Mutacje genów, które nie są dziedziczone
Mutacje genetyczne, które nie są dziedziczone, ale raczej nabywane z powodu czynników środowiskowych, takich jak słońce, obejmują:
BRAF - w badaniach zidentyfikowano nie dziedziczną mutację w genie BRAF, która wydaje się najczęstszym zdarzeniem w procesie prowadzącym do czerniaka; zaobserwowano go w 66% przypadków złośliwych czerniaków. Badacze mają nadzieję, że leki blokujące ten gen mogą być skuteczną strategią leczenia w przyszłości.
P16 jest genem supresyjnym dla guza, który może być nieprawidłowy w niektórych nie dziedziczonych przypadkach czerniaka. Mutacje genetyczne regulujące białka Ku70 i Ku80 mogą zakłócać procesy, które naprawiają nici DNA.
EGF - Naukowcy badają mutacje w genie, który wytwarza substancję o nazwie naskórkowy czynnik wzrostu (EGF). EGF odgrywa rolę w wzroście komórek skóry i gojeniu się ran i może stanowić przyczynę wielu nie dziedzicznych przypadków czerniaka.
Fas - Mutacje w genach regulujących białka Fas, które są zaangażowane w naturalny proces autodestrukcji komórki zwany apoptozą, mogą powodować rozmnażanie się komórek czerniaka.
Procesy molekularne, które prowadzą do początkowego rozwoju i przerzutów nierodzinnego czerniaka, są niezwykle złożone i dopiero zaczynają być badane. Dosłownie, tysiące raportów z badań dotyczących genetyki czerniaka zostały opublikowane w ciągu ostatniej dekady. Te postępy, miejmy nadzieję, doprowadzą do identyfikacji znacznie dokładniejszych testów do diagnozy i prognozy czerniaka, jak również bardziej skutecznych celów leczenia dla tej wyniszczającej choroby.
Źródła:
"Genetyka czerniaka". ASCO. 26 lutego 2009 r.
Hocker TL, Singh MK, Tsao H. "Genomica czerniaka i podejścia terapeutyczne w XXI wieku: przejście od strony ławki do łóżka". J Invest Dermatol 2008 128 (11): 2575-95. 26 lutego 2009 r.
Lin J, Hocker TL, Singh M, Tsao H. "Genetyka predyspozycji do czerniaka". Br J Dermatol 2008 159 (2): 286-9. 26 lutego 2009 r.
"Rodzinny czerniak". Projekt mapy molekularnej czerniaka. 27 lutego 2009 r.
Firoz EF, Warycha M, Zakrzewski J, i in. Stowarzyszenie MDM2 SNP309, wiek zachorowania i płeć w czerniaku skóry. Clin Cancer Res . 2009 kwietnia 1; 15 (7): 2573-80.
Shekar SN, Duffy DL, Youl P. i in. Badanie populacyjne australijskich bliźniąt z czerniakiem sugeruje silny genetyczny wkład w odpowiedzialność. J Invest Dermatol . 9 kwietnia 2009 r.