Jedną z cech autyzmu jest preferencja dla przewidywalnej rutyny . Wiele osób w tym spektrum ma niezwykle spójne życie. Jedzą te same pokarmy o tej samej porze każdego dnia, kładą się spać o tej samej porze każdej nocy, noszą te same ubrania latem lub zimą i biorą udział w tych samych czynnościach, w tej samej kolejności, w kółko. Procedury zmniejszają niepokój, co może być poważnym problemem dla wielu osób w spektrum.
Chociaż nie ma nic złego w uporządkowanym i przewidywalnym stylu życia, może to być trudne do utrzymania, gdy nawet najmniejsza rzecz idzie nie tak. Co się stanie, jeśli lodówka się zepsuje? Autobus jest spóźniony? Twoja sznurowadła zatrzaskuje? Podczas gdy te stosunkowo niewielkie "katastrofy" mogą być tylko wyboistymi przeszkodami dla osoby neurotypowej, mogą czuć się przytłaczające dla osoby z autyzmem.
Bardzo trudne może być życie z dzieckiem (lub dorosłym), który jest absolutny w zakresie swoich rutyny i preferencji. Rzeczywistość jest taka, że życie - i neurotypowa potrzeba różnorodności - stają na przeszkodzie. Niezależnie od tego, czy uczestniczymy w wydarzeniach życiowych, takich jak śluby i pogrzeby, radzimy sobie z ważniejszymi wydarzeniami pogodowymi, lub korzystamy z wakacji poza miastem, często musimy się zginać, wyginać i dostosowywać do sytuacji.
Często klasy i programy dla dzieci i dorosłych z autyzmem są tak skonfigurowane, aby życie było jak najbardziej przewidywalne i rutynowe.
Harmonogramy wizualne są publikowane i śledzone do minuty. Oczekiwania są spełnione, a nowe doświadczenia są ograniczone do minimum. To samo dotyczy wielu domów, które są zorganizowane w celu zapewnienia spójności. To świetny sposób, aby utrzymać emocje na równej stopie - ale oczywiście, gdy uderza "katastrofa" (jak to się dzieje regularnie w formie wszystkiego, od wczesnego zwolnienia do przypadku grypy), ludzie z autyzmem mają niewiele zasobów do zarządzania swoimi emocjami lub wymaganiami nowej sytuacji.
W rezultacie nauczyciele i rodzice często są zaskoczeni tym, że zazwyczaj spokojne, niskie dziecko przechodzi od łagodnego do wybuchowego, co wydaje się małą zmianą.
Wskazówki pomagające dzieciom z autyzmem Budować elastyczność i odporność
Ponieważ elastyczność i odporność są kluczowymi umiejętnościami dla pełnego życia (lub nawet życia poza otoczeniem instytucjonalnym), bardzo ważne jest nauczanie i ćwiczenie tych umiejętności - nawet jeśli jest to trudne lub niewygodne. Mając to na uwadze, oto kilka wskazówek na temat budowania elastyczności i odporności bez tworzenia emocjonalnego spustoszenia dla siebie lub osoby bliskiej z autyzmem.
- Pracuj nad umiejętnościami, które pomogą ci zachować spokój i wsparcie w obliczu autystycznego lęku lub krachu. Prawda jest taka, że większość osób z autyzmem woli robić rzeczy po swojemu - i, w obliczu potrzeby elastyczności, mogą się zdenerwować. Jeśli się zdenerwujesz, sytuacja po obu stronach wzrośnie do pełnego krachu - i prawdopodobnie skończy się powrotem do rutyny. Bez względu na to, czy ćwiczysz medytację, głęboki oddech czy prostą perspektywę, musisz zachować cierpliwość i pozytywne nastawienie.
- Ćwicz elastyczność w pomieszczeniach prywatnych lub przytulnych. Tak jak nie zachęcisz dziecka do ćwiczeń na pierwszym rowerze w centrum ruchliwej ulicy, nie powinieneś ćwiczyć elastyczności i odporności w środku centrum handlowego. Dom lub dom przyjaciela o zrozumieniu to świetne miejsce na rozpoczęcie. W świecie, będziesz musiał stawić czoło osądom innych, którzy nie będą mieli pojęcia o tym, co robisz i dlaczego to robisz.
- Modeluj i ćwicz odpowiednie reakcje na rozczarowanie lub niepokój. Oczywiście, wiesz, że KAŻDY napotyka rozczarowania i musi zginać się z rzeczywistością - ale twoje dziecko z autyzmem może nie wiedzieć. Pomocne jest modelowanie prawdziwych lub symulowanych rozczarowań i odpowiednich reakcji. Na przykład - "Och, nie, jestem z moich ulubionych płatków zbożowych, jestem bardzo rozczarowany, co mam zrobić?" Może zamiast tego zjedzę tosty na śniadanie, to nie jest moje ulubione, ale chyba będzie w porządku, później dostanę więcej zbóż w sklepie. " [Podpowiedź: historie społeczne mogą również pomóc w przygotowaniu dzieci z autyzmem w trudnych sytuacjach.]
- Zacznij powoli, dostarczając jasne, łatwe w implementacji opcje, gdy wymagana jest elastyczność. Twórcza burza mózgów jest trudna dla wszystkich. Pracując nad elastycznością, warto zacząć od konkretnych opcji do wyboru. Na przykład: "Tak mi przykro, że nie mamy hot-doga, którego się spodziewałeś na kolacji, ale musisz się rozczarować, czy wolisz paluszki z kurczaka czy hamburgery?"
- Wybierz ograniczone, niskiego ryzyka sytuacje, aby ćwiczyć elastyczność. Najważniejsze zmiany są przytłaczające dla nas wszystkich. Wybierz więc sytuacje dla praktyki, które są obarczone małym ryzykiem zarówno dla Ciebie, jak i Twojego dziecka z autyzmem (wybór nowego naczynia na obiad, noszenie innej koszuli itp.). Upewnij się, że masz wystarczająco dużo czasu i energii, aby wspólnie przejść proces - i, jak to czasami bywa, aby zawieść i spróbować ponownie.
- Zatrudnianie innych w celu wspierania elastyczności i odporności. W prawdziwym świecie rodzic nie zawsze jest w pobliżu, aby wspierać i ułatwiać elastyczność i odporność - a inni są często włączani do miksu. O ile to możliwe, zaangażuj swojego partnera, rodzeństwo Twojego dziecka , terapeutów i innych w rzeczywistych lub symulowanych sytuacjach, które wyrwają się ze zwykłej rutyny. Czego chcą lub potrzebują? W jaki sposób można podejmować decyzje, które uwzględniają obawy innych?
- Przygotuj opcje na wypadek, gdybyś ich potrzebował. Nawet po przygotowaniu i praktyce nieoczekiwana zmiana może zmartwić najlepszych z nas. Przygotuj się na tę możliwość, kiedy tylko możesz. Na przykład, możesz uwierzyć, że twoje autystyczne dziecko jest gotowe wypróbować nową restaurację lub pójść spać nieco później - ale przeszkadzają Ci czynniki od zmęczenia do przeładowania sensorycznego do zwykłego zrzędzenia. Kiedy to się stanie (i tak będzie), przygotuj plan B, taki jak "zjemy na wynos!"