Udar często utrudnia komunikację. Dzieje się tak dlatego, że kilka regionów mózgu współpracuje, aby umożliwić nam mówienie i rozumienie mowy. Udar, który uszkadza którykolwiek z tych ważnych regionów lub ścieżki nerwowe między nimi, może osłabiać mowę.
Problemy z mową nazywa się afazją lub dyzartrią. Dysartria występuje wtedy, gdy trudno jest wydawać dźwięki mowy z powodu słabości twarzy, ust, języka lub szczęki.
Afazja jest problemem językowym. Najczęstsze rodzaje afazji są nazywane afazją Wernickego i afazją Broca.
Jaki rodzaj udaru wywołuje Dysarthria?
Każde udar, który sprawia, że twarz, usta, język lub szczęka są słabe lub nieskoordynowane, może powodować dyzartię. Duże uderzenia korowe , małe udary mózgu, udary mózgu i udary móżdżku mogą powodować dyzartię, jeśli osłabiają mięśnie kontrolujące jamę ustną. Osoby z dysarthrią zwykle nie mają problemu z rozumieniem mowy, czytania czy pisania.
Dysarthria często poprawia się dzięki terapii mowy i może być znacznie lepsza podczas ćwiczeń. Osoby, które przeżyły udar z dyzartrią, mogą również mieć dysfagię , co stanowi problem z połykaniem, ponieważ mowę i połykanie kontroluje wiele takich samych mięśni.
Jaki rodzaj udaru wywołuje afazję?
Jedna strona mózgu, często określana jako strona dominująca, kontroluje mowę. Dominującą częścią twojego mózgu jest strona przeciwna twojej dominującej dłoni.
Tak więc, jeśli jesteś leworęczny, twoja dominująca strona to właściwa strona twojego mózgu i jeśli jesteś praworęczny, twoja dominująca strona znajduje się po lewej stronie twojego mózgu.
Zwykle uderzenie dotykające obszar Broca lub Wernickego - dwa główne ośrodki mowy na dominującej stronie mózgu , upośledza mowę.
Obszar Broca znajduje się w górnej środkowej części mózgu, a obszar Wernickego znajduje się niżej, bliżej ucha. Oba te obszary są częścią kory mózgowej, która jest regionem mózgu często kojarzonym z umiejętnościami myślenia wysokiego poziomu, ogólnie zranionymi w "dużym udarze".
Strefa Broca pozwala mówić płynnie i płynnie. Uderzenie w obszarze Broki może zmusić cię do zmagania się z dźwiękami, jakby jąkały się nieregularnie iz nienaturalnym rytmem.
Obszar Wernickego pozwala zrozumieć język. Uderzenie w obszarze Wernickego sprawia, że twoja mowa jest pełna nonsensownych słów, które płyną ładnie - prawie tak, jakbyś mówił w innym języku. Uderzenie w obszarze Wernickego sprawia, że trudno jest zrozumieć język mówiony i pisany innych ludzi.
Poprawa
Deficyty mowy mogą poprawić się po udarze. Rehabilitacja i terapia logopedyczna są zwykle bardziej skuteczne dla osób z afazją Broki (problem z rytmem) niż z afazją Wernickego (problem z językiem).
Większość praworęcznych ludzi, którzy mają afazję po udarze ma również słabość na prawym ramieniu lub prawej nodze. Większość leworęcznych osób z afazją po udarze ma słabość lewego ramienia lub lewej nogi.
Życie z afazją
Afazja może z pewnością utrudnić życie. Czasami osoby po udarze dwujęzycznym z afazją mogą lepiej komunikować się z językiem, którego nauczyły się w dzieciństwie, niż z drugim językiem. Niektóre osoby po udarze, które cierpią na afazję, mogą nauczyć się komunikować za pomocą języka migowego lub sztuki.
Opiekunowie
Jeśli jesteś opiekunem osoby, która przeżyła udar z afazją lub dyzartrią, może to być trudne. Pamiętaj, że twój ukochany często trzyma się tak bardzo, że nie wie, jak się wydostać. Wyraz twarzy i gesty mogą pomóc uzupełnić problemy komunikacyjne dla osób cierpiących na afazję lub dyzartię.
Zazwyczaj osoby po udarze, które cierpią na afazję lub dyzartria, mogą się najlepiej komunikować z osobą, z którą spędzają najwięcej czasu niż z innymi osobami. Jeśli ta osoba jest tobą, to sprawia, że praca jest o wiele trudniejsze, aby być głosem ukochanej osoby, która nie może wyrazić się nikomu poza tobą.
Depresja
Afazja i dyzartria mogą prowadzić do depresji i izolacji. Wykorzystaj dostępne zasoby do terapii mowy i spróbuj zmaksymalizować komunikację za pomocą języka migowego, gestów twarzy, języka ciała i rysunku, aby jak najdokładniej zmniejszyć poczucie izolacji.
Źródła:
Czynniki prognozujące regenerację afazji po udarze, MMW, SAB, Journal of Neurological Sciences, maj 2015