Wszechogarniające zaburzenie rozwoju niewymienione w inny sposób (PDD-NOS)
Wszechobecne zaburzenie rozwojowe niewyznaczone inaczej (PDD-NOS), czasami nazywane autyzmem atypowym, było - przez stosunkowo krótki czas - kategorią diagnostyczną w spektrum autyzmu. PDD-NOS został "wynaleziony", aby objąć wiele dzieci, które miały niektóre, ale nie wszystkie objawy autyzmu.
PDD-NOS nie jest już kategorią diagnostyczną, chociaż istnieje wiele nastolatków i młodych dorosłych, którzy zostali rozpoznani jako małe dzieci.
Krótka historia PDD-NOS
DSM to podręcznik, który wymienia wszystkie zaburzenia umysłowe i rozwojowe. Istnieje teraz 5 wersji DSM, a każda różni się od pozostałych. Zaburzenia psychiczne i rozwojowe, w przeciwieństwie do zaburzeń fizycznych, często opierają się na normach społecznych; na przykład homoseksualizm był od dawna uważany za zaburzenie psychiczne, ale nie jest już wymieniony w DSM. Nowe zaburzenia, takie jak gromadzenie, zostały dodane.
PDD-NOS w DSM-IV (po 2013 r.)
DSM-IV został napisany w 1994 roku. W nim, po raz pierwszy i ostatni, autyzm został podzielony na pięć odrębnych kategorii diagnostycznych. Wśród nich były: zaburzenie autystyczne, zespół Aspergera i PDD-NOS. W DSM-IV widmo autyzmu było inną nazwą dla wszechobecnych zaburzeń rozwojowych (PDD) , kategorii diagnoz o pewnych objawowych podobieństwach . Atypiczny autyzm był inną nazwą jednego z pięciu oficjalnych diagnoz autystycznych w spektrum autyzmu: wszechobecne zaburzenie rozwojowe, które nie zostało określone inaczej (PDD-NOS) .
Oto, w jaki sposób PDD-NOS został odróżniony od innych PDD:
Ta kategoria powinna być stosowana w przypadku poważnego i wszechobecnego upośledzenia w rozwoju wzajemnej interakcji społecznej lub umiejętności komunikacji werbalnej i niewerbalnej, lub gdy obecne są stereotypowe zachowania, zainteresowania i działania, ale kryteria nie są spełnione dla konkretnego wszechobecnego rozwoju. zaburzenie, schizofrenia, zaburzenie osobowości schizotypowej lub unikalne zaburzenie osobowości. Na przykład kategoria ta obejmuje "autyzm atypowy" - prezentacje, które nie spełniają kryteriów zaburzeń autystycznych ze względu na późny wiek zachorowania, nietypową symptomatologię lub objawy podprogowe lub wszystkie z nich.
Jeśli u Twojego dziecka zdiagnozowano PDD-NOS (lub "autyzm atypowy"), oznaczało to, że miał zbyt mało objawów, aby można go było zdiagnozować z zaburzeniami autystycznymi lub zespołem Aspergera , oraz złe objawy, które należy zdiagnozować przy pomocy zespołu Retta lub zaburzeń Disintegrative Childhood . Mimo to otrzymał oficjalną diagnozę medyczną, co oznaczało, że miał znaczące wszechobecne zaburzenia rozwojowe.
PDD-NOS Dzisiaj
W 2013 r. Opublikowano DSM-5. Twórcy DSM-5 podjęli dość doniosłą decyzję, aby zrzucić wszystkie pięć diagnoz autystycznych z DSM-IV w jedną kategorię diagnostyczną: zaburzenie ze spektrum autyzmu. W rezultacie osoby z pozostałymi czterema diagnozami nagle straciły diagnozę.
Ta zmiana oczywiście nasuwa pytanie: czy moje dziecko ma diagnozę "autyzmu atypowego" lub PDD-NOS, czy jest autystyczne? Odpowiedź brzmi: tak ... i nie.
TAK: Według DSM-IV u dziecka, u którego zdiagnozowano PDD-NOS, zdiagnozowano zaburzenie ze spektrum autyzmu. Zgodnie z DSM-5, jeśli u Twojego dziecka zdiagnozowano jakąkolwiek formę autyzmu na podstawie DSM-IV, to diagnozy tej nie można cofnąć.
NIE: Jeśli u Twojego dziecka zdiagnozowano PDD-NOS, nie miał on określonego zestawu objawów, jakich można się spodziewać u osoby z autyzmem.
W rezultacie, jeśli on lub ona miałaby zostać poddana ocenie dzisiaj, istnieje szansa, że on lub ona NIE zmieściłby nowych kryteriów dla autyzmu.
Czy osoby, które zostały zdiagnozowane za pomocą PDD-NOS mają łagodniejsze objawy?
W rzeczywistości, diagnoza PDD-NOS niekoniecznie oznacza, że objawy dziecka są łagodniejsze lub mniej upośledzające, tylko że nie są całkowicie zgodne z kryteriami diagnostycznymi dla innego pokrewnego zaburzenia, takiego jak zespół Aspergera lub zaburzenie autystyczne. Innymi słowy, całkiem możliwe jest rozpoznanie atypowego autyzmu / PDD-NOS i poważne upośledzenie .
Co ciekawe, wiele dzieci i osób dorosłych, u których zdiagnozowano atypowe autyzm / PDD-NOS, ma stosunkowo łagodne objawy.
W badaniu tym porównano osoby z nietypowymi autyzmami / diagnozami PDD-NOS u osób z innymi, bardziej specyficznymi diagnozami spektrum autyzmu:
Wyniki: Jeśli chodzi o poziom funkcjonujących środków, dzieci z PDD-NOS miały wyniki pomiędzy dziećmi z autyzmem a dziećmi z AS. Natomiast grupa PDD-NOS miała mniej objawów autystycznych, zwłaszcza powtarzalnych stereotypowych zachowań, niż zarówno autyzm, jak i grupy AS (chi2 = 11.06, p = .004). Dzieci z PDD-NOS mogły zostać umieszczone w jednej z trzech podgrup: grupa dobrze funkcjonująca (24%), która przypominała AS, ale miała przejściowe opóźnienie językowe lub łagodne upośledzenie funkcji poznawczych; podgrupa przypominająca autyzm (24%), ale miała późny wiek wystąpienia lub zbyt poważne opóźnienia poznawcze lub była zbyt młoda, by potencjalnie spełnić pełne kryteria diagnostyczne autyzmu; a grupa (52%) nie spełnia kryteriów autyzmu z powodu mniej stereotypowych i powtarzalnych zachowań.
Podczas gdy kategorie spektrum autyzmu są bardzo trudne do rozróżnienia, w pewnym sensie tak naprawdę nie ma znaczenia, jaką diagnozę otrzyma twoje dziecko. To dlatego, że zabiegi zalecane dla różnic rozwojowych Twojego dziecka mogą być bardzo podobne, niezależnie od oficjalnej diagnozy autyzmu: intensywna terapia behawioralna i / lub rozwojowa, wraz z mową, terapią zajęciową i fizyczną. W miarę, jak Twoje dziecko będzie nieco starsze, będzie ono prawie na pewno polecane także w formie terapii umiejętności społecznych.
Źródła:
> Allen DA, Steinberg M, Dunn M, Fein D, Feinstein C, Waterhouse L, Rapin I. "Zaburzenie autyzmu a inne wszechobecne zaburzenia rozwojowe u małych dzieci: takie same czy różne?" Eur Child Adolesc Psychiatry. 2001 Mar; 10 (1): 67-78.
> Narodowy Instytut Zdrowia Dziecka i Rozwoju Człowieka. Zaburzenia spektrum autyzmu (ASD).
> Walker DR, et al. "Określanie PDD-NOS: porównanie PDD-NOS, zespołu Aspergera i autyzmu." J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 2004 luty; 43 (2): 172-80.