Czym jest zespół Klinefeltera?

Zespół Klinefeltera - stan genetyczny wpływający na samce

Zespół Klinefeltera jest chorobą genetyczną, która dotyka tylko mężczyzn. Oto, co powinieneś wiedzieć o przyczynach, objawach i możliwościach leczenia dla danego schorzenia.

Czym jest zespół Klinefeltera?

Zespół Klinefeltera to nieprawidłowość genetyczna, która dotyka tylko mężczyzn. Nazwany na cześć amerykańskiego lekarza Harry'ego Klinefeltera w 1942 roku, zespół Klinefeltera dotyka około jednego na 500 nowonarodzonych mężczyzn, co czyni je bardzo powszechną nieprawidłowością genetyczną.

W chwili obecnej średni czas diagnozy przypada na połowę lat 30. i uważa się, że tylko około jedna czwarta mężczyzn cierpiących na ten zespół jest oficjalnie zdiagnozowana. Najczęstsze objawy zespołu Klinefeltera dotyczą rozwoju płciowego i płodności, chociaż u poszczególnych mężczyzn nasilenie objawów może się znacznie różnić. Uważa się, że częstość występowania zespołu Klinefeltera wzrasta.

Genetyka zespołu Klinefeltera

Zespół Klinefeltera charakteryzuje się nieprawidłowościami w chromosomach lub materiale genetycznym, które tworzą nasze DNA.

Zazwyczaj mamy 46 chromosomów, 23 od naszych matek i 23 od naszego ojca. Spośród nich 44 to autosomy, a 2 to chromosomy płci. Płeć danej osoby jest określana przez chromosomy X i Y z samcami mającymi jeden chromosom X i jeden Y (układ XY) i samicami mającymi dwa chromosomy X (układ XX). W przypadku mężczyzn chromosom Y pochodzi od ojca i albo Chromosom X lub Y pochodzi od matki.

Składając to razem, 46, XX odnosi się do żeńskiego i 46, XY określa mężczyznę.

Zespół Klinefeltera jest stanem trisomicznym, odnoszącym się do stanu, w którym obecne są trzy, a nie dwa z autosomalnych chromosomów lub chromosomów płciowych. Zamiast 46 chromosomów ci, którzy mają trisomię, mają 47 chromosomów (chociaż istnieją inne możliwości z omówionym poniżej zespołem Klinefeltera).

Wiele osób zna zespół Downa. Zespół Downa to trisomia, w której występują trzy 21 chromosomy. Układ będzie 47XY (+21) lub 47 XX (+21) w zależności od tego, czy dziecko było płci męskiej czy żeńskiej.

Zespół Klinefeltera jest trisomią chromosomów płciowych. Najczęściej (około 82 procent przypadków) występuje dodatkowy chromosom X (układ XXY).

U 10 do 15 procent mężczyzn z zespołem Klinefeltera istnieje jednak mozaika, w której występuje więcej niż jedna kombinacja chromosomów płciowych, na przykład 46XY / 47XXY. (Są też ludzie, którzy mają syndrom mozaiki Downa .)

Mniej powszechne są inne kombinacje chromosomów płci, takie jak 48XXXY lub 49XXXXY.

W przypadku zespołu mozaiki Klinefeltera objawy mogą być łagodniejsze, podczas gdy inne kombinacje, takie jak 49XXXXY, zwykle powodują głębsze objawy.

Oprócz zespołu Klinefeltera i zespołu Downa istnieją inne ludzkie trisomie .

Przyczyny genetyczne zespołu Klinefeltera - niedrożność i wypadki w replikacji na zarodku

Zespół Klinefeltera spowodowany jest przypadkowym błędem genetycznym, który pojawia się podczas tworzenia się jaja lub nasienia, lub po zapłodnieniu.

Najczęściej zespół Klinefeltera występuje z powodu procesu zwanego niediunięciem w jaju lub plemniku podczas mejozy.

Mejoza to proces, w którym materiał genetyczny jest rozmnażany, a następnie dzielony w celu dostarczenia kopii materiału genetycznego do komórki jajowej lub plemnika. W odróżnieniu materiał genetyczny jest niewłaściwie oddzielony. Na przykład, gdy komórka dzieli się tworząc dwie komórki (jaja) każda z jedną kopią chromosomu X, proces rozdzielania przebiega krzywo, tak że dwa chromosomy X docierają do jednego jaja, a drugie jajo nie otrzymuje chromosomu X.

(Stan, w którym nie ma chromosomu płciowego w jajku lub plemniku, może skutkować stanami takimi jak zespół Turnera, "monosomia", która ma układ 45, XO.)

Niejinicjacja podczas mejozy w jajku lub nasieniu jest najczęstszą przyczyną zespołu Klinefeltera, ale stan ten może również wystąpić z powodu błędów w podziale (replikacji) zygoty po zapłodnieniu.

Czynniki ryzyka dla zespołu Klinefeltera

Zespół Klinefeltera zdarza się częściej z wiekiem w wieku matki i ojca (powyżej 35 lat). Matka, która urodziła ponad 40 rok życia, ma od dwóch do trzech razy większe prawdopodobieństwo urodzenia dziecka z zespołem Klinefeltera niż matka, która ma 30 lat przy urodzeniu. Obecnie nie znamy żadnych czynników ryzyka wystąpienia zespołu Klinefeltera, które występują z powodu błędów w podziałach po zapłodnieniu.

Ważne jest, aby ponownie zauważyć, że chociaż Klinefelter jest zespołem genetycznym, to zazwyczaj nie jest "dziedziczony" i dlatego nie jest "zabawą w rodzinie". Zamiast tego jest to spowodowane przypadkowym wypadkiem podczas tworzenia się jaja lub nasienia, lub wkrótce po poczęciu. Wyjątkiem może być wykorzystanie nasienia od człowieka z zespołem Klinefeltera do zapłodnienia in vitro (patrz poniżej).

Objawy zespołu Klinefeltera

Wielu mężczyzn może żyć z dodatkowym chromosomem X i nie odczuwa żadnych objawów. W rzeczywistości mężczyźni mogą być po raz pierwszy zdiagnozowani, gdy są w wieku 20, 30 lub starszym, gdy leczenie niepłodności odkrywa zespół.

U mężczyzn z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi często rozwijają się one w okresie dojrzewania, gdy jądra nie rozwijają się tak, jak powinny. Objawy i objawy zespołu Klinefeltera mogą obejmować:

• Powiększone piersi ( ginekomastia ).
• Małe, jędrne jądra.
• Mały penis .
• Rzadkie włosy na twarzy i ciele.
• Nieprawidłowe proporcje ciała (zazwyczaj skłonność do długich nóg i krótkiego tułowia).
• Niepełnosprawność intelektualna - Trudności w uczeniu się, w szczególności problemy związane z językiem, są częstsze niż u osób bez tego zespołu, chociaż testy wywiadowcze są zwykle normalne.
• Zmniejszone libido.
• Niepłodność - jak zauważono, wielu mężczyzn nie zdaje sobie sprawy, że mają Klinefeltera, dopóki nie próbują założyć własnej rodziny, ponieważ mężczyźni w stanie nie wytwarzają plemników, a zatem są niepłodni. Testy genetyczne pokażą obecność dodatkowego chromosomu X i są najskuteczniejszym sposobem diagnozowania Klinefeltera.

Rozpoznanie zespołu Klinefeltera

Diagnoza zespołu Klinefeltera, jak zauważono powyżej, często pojawia się, gdy mężczyzna przedstawia niepłodność, a brak spermy znajduje się na próbce nasienia. Następnie można zastosować genetyczny test kariotypowy w celu potwierdzenia rozpoznania.

W testach laboratoryjnych niski poziom testosteronu jest powszechny i ​​zwykle jest o 50 do 75 procent niższy niż u mężczyzn bez zespołu Klinefeltera. Należy pamiętać, że oprócz zespołu Klinefeltera istnieje wiele przyczyn niskiego poziomu testosteronu u mężczyzn.

Gonadotropiny, szczególnie hormon folikulotropowy (FSH) i hormon luteinizujący (LH) są podwyższone, a poziomy estradiolu w osoczu są zwykle zwiększone (z nieznanych przyczyn).

Opcje leczenia zespołu Klinefeltera

Terapia androgenowa (rodzaje testosteronu) jest najczęstszą formą leczenia zespołu Klinefeltera i może mieć wiele pozytywnych efektów, w tym poprawę popędu płciowego, promowanie wzrostu włosów, zwiększenie siły mięśni i poziomu energii oraz zmniejszenie prawdopodobieństwa osteoporozy. Chociaż leczenie może poprawić kilka objawów przedmiotowych i podmiotowych zespołu, zwykle nie przywraca ono płodności (patrz poniżej).

Chirurgia (redukcja piersi) może być potrzebna do znacznego powiększenia piersi (ginekomastii) i może być bardzo pomocna z emocjonalnego punktu widzenia.

Zespół Klinefeltera i niepłodność

Mężczyźni z zespołem Klinefeltera są najczęściej niepłodni, chociaż niektórzy mężczyźni z zespołem mozaiki Klinefeltera mają mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia niepłodności.

Stosowanie metod stymulujących, takich jak stymulacja gonadotropowa lub androgenna, jak w przypadku niektórych rodzajów niepłodności męskiej, nie działa z powodu braku rozwoju jąder u mężczyzn z zespołem Klinefeltera.

Płodność może być możliwa poprzez chirurgiczne usunięcie plemników z jąder, a następnie zastosowanie zapłodnienia in vitro. Niestety, stwierdzono, że stosowanie IVF z plemnikami od mężczyzn z zespołem Klinefeltera może zwiększać ryzyko tzw. Aneuploidii. Jeśli mężczyźni chcą rozważyć tę opcję, powinni mieć dokładną wiedzę na temat tego, jak można przeprowadzić analizę genomiki plemników przed implantacją.

Niepłodność u mężczyzn z zespołem Klinefeltera otwiera emocjonalne, etyczne i moralne obawy dotyczące par, które nie były obecne przed pojawieniem się zapłodnienia in vitro. Rozmowa z doradcą genetycznym, aby zrozumieć ryzyko, a także opcje testowania przed implantacją, jest krytyczna dla każdego, kto rozważa takie leczenie.

Zespół Klinefeltera i inne problemy zdrowotne

Mężczyźni z zespołem Klinefeltera mają ponad średnią liczbę przewlekłych schorzeń i krótszą średnią długość życia niż mężczyźni, którzy nie mają zespołu. To powiedziawszy, ważne jest, aby pamiętać, że trwają badania takie jak wymiana testosteronu, które mogą zmienić te "statystyki" w przyszłości. Niektóre stany częściej występujące u mężczyzn z zespołem Klinefeltera to:

• Rak piersi - Rak piersi u mężczyzn z zespołem Klinefeltera występuje 20 razy częściej niż u mężczyzn bez zespołu Klinefeltera
• Osteoporoza
• Guzy zarodkowe
• Uderzenia
• Stany autoimmunologiczne, takie jak układowy toczeń rumieniowaty
• Wrodzona wada serca
• Żylaki
• Zakrzepica żył głębokich
• Otyłość
• Syndrom metabliczny
• Cukrzyca typu 2

Zespół Klinefeltera - stan niedostatecznie zdiagnozowany

Uważa się, że zespół Klinefeltera jest nierozpoznany, szacuje się, że tylko 25% mężczyzn z zespołem ma diagnozę (ponieważ jest często diagnozowana podczas badania niepłodności). To może początkowo nie wydawać się problemem, ale wielu mężczyzn cierpiących na objawy przedmiotowe i podmiotowe stanu można leczyć, poprawiając ich jakość życia. Stawianie diagnozy jest również ważne w odniesieniu do badań przesiewowych i ostrożnego zarządzania stanami medycznymi, w przypadku których mężczyźni ci są narażeni na zwiększone ryzyko.

_Źródła:

_{Calogero, A., Giaqulli, V., Mongioi, L. i in. Zespół Klinefeltera: Nieprawidłowości układu sercowo-naczyniowego i zaburzenia metaboliczne. Journal of Endocrinological Investigation . 2017 3 marca. (Epub przed wydrukiem).}

_{Groth, K., Skakebaek, A., Host, C., Gravholt, C. i A. Bojesen. Przegląd kliniczny: zespół Klinefeltera - aktualizacja kliniczna. Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism . 2013. 98 (1): 20-30.}

_{Kasper, Dennis L. .., Anthony S. Fauci i Stephen L. .. Hauser. Harrison's Principles of Internal Medicine. Nowy Jork: wykształcenie Mc Graw Hill, 2015. Print.}

_{Kliegman, Robert M., Bonita Stanton, St Geme III Joseph W., Nina Felice. Schor, Richard E. Behrman i Waldo E. Nelson. Nelson Textbook of Pediatrics. 20 edycja. Filadelfia, PA: Elsevier, 2015. Drukuj.}

_{McEleny, K., Cheetham, T. i R. Quinton. Czy powinniśmy zapewniać zachowanie płodności przez chirurgiczne pobieranie plemników u mężczyzn z zespołem Klinefeltera? . Endokrynologia kliniczna (Oxford) . 2017. 86 (4): 463-466.}