Ołów zostaje zmagazynowany w kościach ciała, przez co jest szczególnie trudny w leczeniu. Z tego powodu wielu pracowników służby zdrowia i lekarzy akademickich podkreśli znaczenie zapobiegania całkowitemu wchłanianiu i wchłanianiu ołowiu - nawet (a zwłaszcza) po zdiagnozowaniu zatrucia ołowiem - poprzez wprowadzanie zmian w środowisku lub diecie.
W przypadku niektórych osób o wysokim poziomie ołowiu może być konieczne bardziej zaawansowane leczenie, takie jak chelatacja.
Zmiany stylu życia
Po wprowadzeniu ołowiu do ciała, może być trudne do usunięcia, a każdy dalszy kontakt z metalem ciężkim będzie się opierał na sobie, zwiększając ryzyko dla coraz większej liczby problemów zdrowotnych.
Właśnie dlatego znalezienie i wyeliminowanie jakichkolwiek źródeł ołowiu, jak również spowolnienie wchłaniania ciała przez metal ciężki jest absolutnie niezbędne, aby rozwiązać problem zatrucia ołowiem.
Zmiany środowiskowe
W przypadku toksyczności ołowiu u dzieci lokalni urzędnicy zdrowia publicznego będą prawdopodobnie badać środowisko dziecka (takie jak dom, szkoła lub przedszkola) oraz inne aspekty pracy, hobby lub stylu życia rodziny, które mogłyby narazić ich na prowadzenie.
Ogólnie rzecz biorąc, jest kilka rzeczy, które rodziny mogą zacząć robić od razu, aby zapobiec dalszemu kontaktowi z nami.
- Upewnij się, że nie ma żadnych skórek, wiórów lub powierzchni do żucia, gdzie zastosowano farbę ołowiową.
- Oddaj każdy dom wybudowany przed 1978 rokiem, który przechodzi renowację, dopóki wszystko nie zostanie posprzątane.
- Izoluj potencjalne źródła ołowiu, dopóki nie zostaną przetestowane, usunięte lub wyczyszczone - zamknij niektóre pomieszczenia, w których farba ołówkowa się łuszczy, lub umieść tymczasowe bariery, takie jak taśma klejąca.
- Regularnie myć ręce, zabawki i zwykłe powierzchnie, które mogą stać się zakurzone lub pokryte brudem z zewnątrz, w tym podłogami i oknami. Podobnie, zawsze usuwaj buty po wejściu do środka.
- Nie pozwalaj dzieciom bawić się w zwykłej glebie, wybierając zamiast tego piaskownice, obszary trawiaste lub zrębki.
- Unikaj innych nieetycznych źródeł ołowiu, takich jak tradycyjna medycyna ludowa, cukierki importowane z Meksyku, naczynia kuchenne i pojemniki, które nie są wolne od ołowiu, i przypominają zabawki.
- Przestaw się na używanie wyłącznie zimnej wody do przyrządzania jedzenia lub formuły dla niemowląt, ponieważ gorąca woda z wnętrza domu jest bardziej prawdopodobna, że zawiera ołów niż zimną wodę z miejscowego zaopatrzenia w wodę.
Lekarze mogą również zalecać hospitalizację dzieci lub innym osobom o wysokim poziomie ołowiu lub w inny sposób zostać przeniesieni, jeśli nie są w stanie wrócić do domu z powodu wysokiego ryzyka narażenia na ołowiem - przynajmniej do czasu usunięcia źródeł ołowiu lub bezpieczniejszego środowiska życia mogą być ustawione.
Zmiany dietetyczne
Wykazano, że pewne składniki odżywcze , takie jak żelazo i wapń, chronią organizm przed ołowiem, wiążąc się z nim i powstrzymując go przed wchłonięciem lub przechowywaniem. Te składniki odżywcze są już częścią zdrowej, zbilansowanej diety, więc dla większości osób trzymanie się standardowych wytycznych żywieniowych znacznie przyczyni się do ochrony organizmu przed wysokimi poziomami ołowiu.
Z drugiej strony, niedobór żelaza może ułatwić organizmowi wchłanianie ołowiu, więc jedzenie bogatych w żelazo może pomóc spowolnić wzrost poziomu ołowiu we krwi, zwłaszcza u dzieci, które mają tendencję do wchłaniania metali ciężkich więcej szybko niż starsze dzieci i dorośli.
Pokarmy bogate w żelazo obejmują drób, owoce morza i zboża wzbogacone w żelazo. Witamina C może także pomóc w przyswajaniu żelaza przez organizm, dlatego ważne jest, aby para pokarmów bogatych w żelazo zawierała witaminę C, taką jak pomarańcze, ananasy lub kantalupa.
Podobnie badania wykazały, że wapń może utrudnić organizmowi przechowywanie ołowiu, szczególnie u kobiet w ciąży. Niestety, wapń może również powstrzymywać organizm przed wchłanianiem żelaza, dlatego należy zachować ostrożność, aby spożywać pokarmy bogate w wapń w różnych porach, niż produkty zawierające głównie żelazo. Podczas gdy mleko, jogurt i ser są dobrymi źródłami wapnia, możesz je otrzymać również z produktów nie nabiału, takich jak ciemnozielone warzywa i wzbogacone mleko sojowe.
Wiele badań nad żywieniem w ołowie prowadzi do zapobiegania absorpcji ołowiu, a nie oczyszczania organizmu z metalu - dlatego te zalecenia dotyczą głównie tego, czy osoby, które już są narażone na ołowie, nie będą dalej się rozwijać. Jednak dla osób z już wysokim poziomem ołowiu w organizmie, oprócz zmian środowiskowych i dietetycznych, może być konieczne bardziej zaawansowane leczenie.
Terapia chelatacyjna
Dla tych, u których poziom ołowiu jest potwierdzony około 45 μg / dL (mikrogramów na decylitr) lub wyższy, lekarze mogą zalecić terapię chelatującą jako środek do usunięcia części ołowiu, który narosł w organizmie. Ten rodzaj terapii polega na podawaniu leku, który wiąże się z (lub chelatuje) ołówem, rozbijając cząstki, aby były mniej toksyczne i łatwiejsze do usunięcia z organizmu poprzez mocz lub kał.
Na rynku dostępnych jest kilka leków chelatujących, a każda z nich różni się nieznacznie pod względem sposobu podawania, czasu i sposobu działania. Jaki konkretny lek należy zastosować w danym przypadku, powinien zostać określony przez wysoko wyszkolonego i doświadczonego specjalistę.
Kto powinien rozpocząć terapię chelatacyjną?
Ważne jest, aby pamiętać, że terapia chelatująca dla osób testujących powyżej 45 μg / dL jest wytyczną, a nie konkretnym protokołem. Nie wszyscy powyżej tego poziomu powinni otrzymywać terapię, a zdarzają się przypadki, w których szczególnie dzieci mogą wymagać chelatacji, mimo że poziomy ołowiu poniżej 45 μg / dl.
W takich przypadkach lekarze mogą przeprowadzić badanie moczu, aby sprawdzić, czy dziecko zareaguje na terapię chelatacyjną - chociaż te testy nie są zalecane przez agencje zdrowia, takie jak American College of Medical Toxicology, a badacze wyrazili obawy dotyczące ich stosowania w ostatnich dekadach. .
Skutki uboczne
Podczas gdy terapia chelatująca była stosowana od lat jako metoda usuwania metali ciężkich, takich jak ołów z organizmu, jej skutki uboczne mogą być dość poważne. W rezultacie dzieci powinny otrzymać terapię w placówce medycznej z oddziałem intensywnej opieki medycznej, jeśli nie reagują dobrze na leczenie.
Skutki uboczne leków terapii chelatującej będą się różnić w zależności od leku, ale mogą obejmować:
- Gorączka
- Nudności
- Bóle głowy
- Czerwone i / lub wodniste oczy
- Katar
- Wysypki
- Zmniejszona liczba białych krwinek
- Krew w moczu
- Uszkodzenie wątroby lub nerek
Podobnie, niektóre z tych leków mogą nasilać objawy zatrucia ołowiem w przypadkach, w których poziomy ołowiu są szczególnie wysokie i, w rzadkich przypadkach, mogą powodować reakcję alergiczną (np. U osób z alergią na orzeszki ziemne). Z tego powodu wielu lekarzy zaleci nawet osobom dorosłym poddanym temu zabiegowi wykonanie tego w szpitalu lub innej placówce medycznej znającej chelatację i jej możliwe skutki.
Należy powtórzyć, że terapia chelatująca może nie być najlepszą opcją leczenia dla każdego przypadku zatrucia ołowiem, a lekarze, którzy nie mają dużego doświadczenia w leczeniu wysokich poziomów ołowiu, powinni zawsze skonsultować się ze specjalistą, np. Z toksykologiem medycznym, przed podjęciem decyzji, czy nie zalecać terapii chelatującej.
> Źródła:
> Agencja ds. Substancji Toksycznych i Rejestru Chorób. Toksyczność elektrody: Jak pacjenci narażeni na działanie ołowiu powinni być leczeni i zarządzani?
> Centra kontroli i zapobiegania chorobom. Ołów: porady dotyczące zapobiegania.
> Centra kontroli i zapobiegania chorobom. Zapobieganie zatruciu ołowiem u małych dzieci: Rozdział 7. 1991.