Chancroid jest leczony antybiotykami. Pacjenci z mięsakiem domowym są zwykle badani 3-7 dni po zakończeniu leczenia, aby sprawdzić, czy zakończyło się ono sukcesem.
Jeśli nie podejmiesz odpowiednich leków, może dojść do nieudanego leczenia. Może również wystąpić, jeśli twoja infekcja jest oporna na antybiotyk, który był leczony. Pacjenci z HIV i nieobrzezanymi pacjentami płci męskiej nie reagują tak dobrze na leczenie jak inni.
Mogą potrzebować dodatkowej kontroli.
Jeśli zdiagnozowano u ciebie wrzód, każdy partner seksualny, który miałeś w ciągu 10 dni przed wystąpieniem objawów, powinien być również zbadany i leczony. To prawda, bez względu na to, czy mają objawy, czy nie.
Poniższe schematy leczenia zostały zaczerpnięte z wytycznych leczenia STD Centers for Disease Control 2015. Pamiętaj, że tylko twój lekarz może powiedzieć, jakie leczenie jest dla Ciebie.
Zalecane reżimy
Azytromycyna 1 g doustnie w pojedynczej dawce
LUB
Ceftriakson 250 mg domięśniowo (IM) w pojedynczej dawce
LUB
Ciprofloksacyna * 500 mg doustnie dwa razy dziennie przez 3 dni
LUB
Baza erytromycyny * 500 mg doustnie trzy razy dziennie przez 7 dni
* Odnotowano, że niektóre szczepy H. ducreyi , bakterii wywołującej wrzód, są oporne na te antybiotyki.
Kobietom w ciąży nie należy podawać cyprofloksacyny. Może potencjalnie mieć negatywny wpływ na płód. Istnieje również ryzyko toksyczności podczas karmienia piersią.
Zalecenia dotyczące leczenia gruczołu krokowego nie uległy zmianie od 2010 roku.
Jeśli leczenie jest nieskuteczne
Jeśli leczenie niewydolności serca zakończy się niepowodzeniem, lekarz może zalecić przetestowanie innych chorób przenoszonych drogą płciową . W szczególności mogą chcieć przetestować cię na HIV . Osoby, które są jednocześnie nosicielami HIV i bydła, są nie tylko trudniejsze w leczeniu.
Mogą również mieć bardziej nasilone objawy. Dlatego ważne jest, aby szukać innych infekcji po niepowodzeniu leczenia. Jest to szczególnie ważne, ponieważ mięsień sercowy staje się coraz rzadszy w Stanach Zjednoczonych. Zwykle występuje tylko w sporadycznych wybuchach epidemii. Jest jednak nieco bardziej powszechne w Afryce i na Karaibach.
Źródła
Centra kontroli i zapobiegania chorobom. Wskazówki dotyczące leczenia chorób przenoszonych drogą płciową, 2015. Dostępna strona 1/2/2016 od: http://www.cdc.gov/std/tg2015/default.htm
Centra kontroli i zapobiegania chorobom. Wytyczne dotyczące leczenia chorób przenoszonych drogą płciową, 2010. MMWR 2010; 59 (nr RR-12). Dostęp do 7/19/2014 z: http://www.cdc.gov/std/treatment/2010