Kluczem do sukcesu w leczeniu mikroprzecieków jest rehabilitacja
Rehabilitacja po zabiegu mikrozłamania stawu kolanowego jest kluczem do skutecznego leczenia. Chociaż zabieg chirurgiczny może być wykonany perfekcyjnie, bez należytej uwagi po odwyku pooperacyjnym, wyniki są mało prawdopodobne. Dokładna rehabilitacja po zabiegu mikrozłamań zależy od wielkości i lokalizacji obszaru uszkodzenia chrząstki.
Podstawowe zasady rehabilitacji z mikrozłamań to:
Nośność
Wielkość ciężaru nałożonego na obszar mikrozłamań musi być ograniczona. Pozwala to na rozwój komórek w obszarze, który przeszedł zabieg mikrozłamań.
Jak ograniczyć wagę w obszarze mikrozłamań zależy od miejsca urazu. Kiedy mikrozłamanie znajduje się na górnej części kości piszczelowej (piszczelowej) lub na końcu kości udowej (kość udowa), waga jest ograniczona, gdy pacjent korzysta z kul . Kiedy mikrozłamanie znajduje się na rzepce (rzepce) lub w rowku na rzepkę (bliższą), ruch kolana musi być ograniczony, ponieważ zgięcie kolana spowoduje ucisk w tym obszarze.
Uniesienie ciężaru jest zwykle ograniczone przez 6 do 8 tygodni, a następnie stopniowo postępuje w miarę upływu czasu. Może upłynąć od 4 do 6 miesięcy, zanim będzie można wrócić do zajęć sportowych, a nawet dłużej, aby powrócić do rywalizacji. Zawodowi sportowcy mogą zostać odsunięci przez rok po operacji mikrozłamań.
Zakres ruchu
Zakres ruchu jest zwykle inicjowany wcześnie po operacji. Jeśli jednak obszar leczenia mikrozłamań znajduje się na rzepce lub w jej rowku, ruch będzie ograniczony przez kilka tygodni.
Niektórzy chirurdzy zdecydują się na użycie CPM lub ruchomej maszyny , aby pomóc pacjentom wcześnie poruszać kolanami po operacji mikrozłamań.
Nie wykazano, że stosowanie CPM jest lepsze niż ćwiczenia z zakresu ruchu , ale niektórzy chirurdzy nadal będą korzystać z urządzenia.
Powodem rozpoczęcia ruchu tak wcześnie, jak to możliwe, jest to, że ruch ten stymuluje zdrowy rozwój chrząstki.
Wyniki operacji
Wykazano, że mikrozłamanie jest bardzo skutecznym leczeniem dla odpowiednich pacjentów z uszkodzeniem chrząstki stawu kolanowego podatnym na tego typu operacje. Raporty w literaturze są zmienne, ale około 80% pacjentów znajduje poprawę w swoich objawach. Wyniki z operacji wydają się być najlepsze we wczesnych latach po zabiegu, a istnieją dowody na to, że wyniki mogą z czasem maleć.
Uważa się, że przyczyną tego jest rodzaj chrząstki, która rośnie, gdy wykonywana jest operacja mikrozłamań. W przeciwieństwie do normalnej chrząstki stawu kolanowego, zwanej chrząstką szklistkową, mikrozłamanie stymuluje wzrost włóknisto-chrząstki. Podobnie jak blizny na skórze, wygląd i trwałość tej chrząstki bliznowatej nie jest taka sama jak normalna chrząstka. Dlatego też, kilka lat po przeprowadzeniu operacji mikrozłamań, niektóre badania wykazują pogorszenie wyników przy mniejszej liczbie pacjentów zgłaszających pozytywne wyniki.
Przeprowadzono również wiele badań w celu porównania operacji mikrozłamań z innymi możliwościami leczenia uszkodzenia chrząstki. Te inne opcje obejmują autologiczną implantację chondrocytów (ACI) i osteochondralną transplantację autoprzeszczepu (OATS). Ogólnie rzecz biorąc, żadna procedura nie przyniosła lepszych rezultatów innym, a ponieważ ryzyko i koszty mikrozłamań są znacznie mniejsze, a rehabilitacja o wiele łatwiejsza, mikrozłamanie jest ogólnie uważane za leczenie pierwszego rzutu. Inne opcje, takie jak ACI i OATS, są zarezerwowane dla pacjentów, którzy nie udają się poprawić po operacji mikrozłamań.
Źródła:
Safran MR, Seiber K. "Dowody na chirurgiczną naprawę chrząstki stawowej w kolanie" J Am Acad Orthop Surg. 2010 Maj; 18 (5): 259-66.
Poradnik Steadman-Hawkins Clinic na temat rehabilitacji mikrozłamań