Opcje medyczne i chirurgiczne dla tętnicy szyjnej
Tętnice szyjne to dwa naczynia krwionośne, które biegną wzdłuż boków szyi do mózgu. Wraz z dwiema tętnicami kręgowymi w tylnej części szyi, tętnice szyjne umożliwiają mózgowi pobranie krwi potrzebnej do podania tlenu.
Przegląd
Podobnie jak w przypadku innych tętnic, może dojść do uszkodzenia tętnic szyjnych. Wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu i palenie to tylko kilka sposobów na zwiększenie ryzyka gromadzenia się płytki nazębnej w tętnicach szyjnych i innych naczyniach krwionośnych.
Kiedy płytka gromadzi się w naczyniu serca, może spowodować atak serca . Kiedy płytka gromadzi się w naczyniu krwionośnym albo w mózgu, albo podróżuje do mózgu, może powodować udar .
Zwężenie tętnicy szyjnej jest określeniem stosowanym do wskazania zwężonej tętnicy szyjnej. Kiedy blaszka zwęża tętnicę szyjną, może spowodować udar na dwa sposoby. Najczęstszym sposobem na odłamanie się płytki nazębnej jest wytworzenie zatoru i przemieszczanie się przez naczynia krwionośne aż do momentu, w którym szczelnie ułoży się i zablokuje przepływ krwi do części mózgu. Tkanka następnie umiera z powodu braku tlenu - to się nazywa niedokrwieniem .
Zwężenie tętnicy szyjnej może również zmniejszyć przepływ krwi do mózgu, więc jeśli ciśnienie krwi spada, część mózgu w zależności od tej tętnicy nie otrzymuje wystarczającej ilości krwi. Ten scenariusz jest mniej powszechny niż embolizacja, ponieważ mózg jest zbudowany, aby dostarczać tkanki z więcej niż jednej tętnicy na raz, jako rodzaj ostrożności przeciwko uszkodzeniom niedokrwiennym.
Zabiegi
Ponieważ zwężenie tętnicy szyjnej jest czynnikiem ryzyka udaru mózgu, nie można go po prostu zignorować. Istnieją jednak pewne kontrowersje dotyczące tego, w jaki sposób najlepiej leczyć zwężenie tętnicy szyjnej. Istnieją trzy główne sposoby leczenia zwężenia tętnicy szyjnej:
- leczenie medyczne
- leczenie operacyjne (endarterektomia tętnicy szyjnej)
- minimalnie inwazyjne stentowanie naczyń .
Leczenie medyczne
Do pewnego momentu leczenie zwężeniem tętnicy szyjnej jest powszechnie uznawane za najlepszą opcję. Na przykład, jeśli tętnica szyjna jest mniej niż 50% zwężona, nie ma potrzeby stosowania terapii inwazyjnej.
Zamiast tego leczenie skupia się na zapewnieniu, że tablica nie będzie większa. Należy zająć się takimi czynnikami ryzyka jak palenie, nadciśnienie i wysoki poziom cholesterolu . Jak zawsze, dieta i ćwiczenia pozostają niezwykle ważne.
Ponadto, lekarz zazwyczaj przepisuje jakąś formę rozcieńczalnika krwi, aby zapobiec tworzeniu się skrzepu i blokowaniu tętnicy lub podróżowaniu do mózgu. W zależności od ciężkości sprawy może to być od czegoś tak prostego jak aspiryna do czegoś tak potężnego jak Coumadin.
Wielu ekspertów zgadza się, że najlepsza terapia medyczna z czasem ulegała poprawie, co czyni ją jeszcze silniejszą opcją w porównaniu z bardziej inwazyjnymi procedurami.
Leczenie chirurgiczne
Endarterektomia tętnicy szyjnej (CEA) jest zabiegiem chirurgicznym, w którym otwarta jest tętnica szyjna, a tablica oczyszczona. Endarterektomia tętnicy szyjnej była dobrze przestudiowana, a dane pokazują, że wyraźnie poprawia ona ogólne wyniki w wybranych warunkach. Warunki te obejmują:
- Sznur ten musi być znacznie zablokowany (zwykle ponad 60%), ale nie całkowicie zablokowany.
- Chirurg musi być wykwalifikowany, z bardzo małą śmiertelnością związaną z zabiegiem.
- Pacjent musi być w inny sposób wystarczająco zdrowy, aby dobrze wyzdrowieć po zabiegu chirurgicznym.
Możliwe działania niepożądane CEA obejmują od 3 do 6 procent ryzyka udaru lub śmierci. Przynajmniej w miesiącu po zabiegu ryzyko zawału serca wydaje się większe u pacjentów poddanych CEA niż stentowaniu tętnic szyjnych (patrz poniżej). Ponadto, ponieważ niektóre nerwy czaszkowe otrzymują dopływ krwi z tego naczynia, mogą one ulec uszkodzeniu podczas operacji. Ponadto otwarcie tętnicy szyjnej może prowadzić do urazu hiperperfuzyjnego , czyli gdy mózg nie może regulować nowego wzrostu przepływu krwi, co może powodować bóle głowy, drgawki i deficyty neurologiczne.
Stentowanie tętnic szyjnych
Stentowanie tętnic szyjnych (CAS) polega na tym, że cienki cewnik przewija się przez naczynia krwionośne, zwykle zaczynając od tętnicy udowej w obrębie uda, aż do tętnicy szyjnej. Odbywa się to pod kontrolą fluoroskopową , dzięki czemu specjalista może zobaczyć, co robi. Po umieszczeniu cewnika w tętnicy umieszcza się stent, aby otworzyć i otworzyć. Ogólnie, czas odzyskiwania z CAS jest szybszy niż CEA.
Wiele osób lubi ideę stentowania tętnic szyjnych, ponieważ wydaje się mniej inwazyjne niż endarterektomia tętnicy szyjnej. Jednak stentowanie nie występuje tak długo, jak CEA, a także wiąże się z ryzykiem. Wczesne badania zdawały się wskazywać, że ryzyko stentowania było znacznie większe niż w przypadku CEA. Jednak badania te zostały skrytykowane za porównywanie stosunkowo niedoświadczonych lekarzy wykonujących stenty z bardziej doświadczonymi lekarzami wykonującymi CEA.
Badanie przeprowadzone w 2010 roku w New England Journal of Medicine wykazało, że chociaż stentowanie może być równie skuteczne jak CEA w otwieranych tętnicach, ryzyko udaru związanego z zabiegiem jest wyższe niż w CEA, przynajmniej w pierwszym miesiącu po zabiegu.
Uwagi dotyczące leczenia
Pierwszym krokiem jest podjęcie decyzji, czy jakiekolwiek leczenie poza medycyną jest w ogóle wymagane. Głównym czynnikiem przy podejmowaniu decyzji jest to, czy zwężenie już spowodowało udar, czy nie. Jeśli nie, a jeśli zwężenie jest mniejsze niż około 80%, wielu lekarzy preferuje właśnie zarządzanie medyczne. Jeśli wystąpił udar, może to wskazywać na konieczność bardziej agresywnego leczenia. Jeśli udar jest zbyt duży, może nie być wystarczająco dużo mózgu, aby uzasadnić ryzyko związane z zabiegiem.
Od momentu wprowadzenia w późnych latach 90. stentowanie tętnicy szyjnej powoli zyskuje na popularności. Medicare obejmuje teraz procedurę w wybranych warunkach. Ostatecznie, najlepsze leczenie będzie zależało od unikalnych cech pacjenta, lekarzy, a nawet ubezpieczenia.
Niektóre badania wykazały, że czynniki takie jak długość zwężenia oraz kształt płytki nazębnej i naczynia krwionośnego mogą mieć wpływ na szansę, że CAS doprowadzi do udaru mózgu. Starsi na ogół robią gorzej ze stentem niż młodszą osobą, chociaż bardzo zdrowa starsza osoba może dobrze sobie radzić.
Ważnym czynnikiem jest również ubezpieczenie. Medicare ogólnie obejmuje CAS dla symptomatycznych pacjentów z wysokim ryzykiem dla CEA, który ma co najmniej 70% zwężenie. Inne rodzaje zwężenia (około 90% przypadków) wymagają opieki w inny sposób.
Ostatecznie podejmowanie decyzji o tym, w jaki sposób kontrolować zwężenie tętnicy szyjnej jest tak wyjątkowe, jak osoba ze zwężeniem. Badania są często niejasne, a ponieważ istnieją pieniądze, które należy zaangażować w każdą z opcji, uzyskanie obiektywnej opinii może być trudne. Nie bój się prosić więcej niż jednego lekarza o ich myśli.
Źródła:
Brott TG, i in. Stentowanie a endarterektomia w leczeniu zwężenia tętnic szyjnych. N Engl J Med . 2010 Jul 1; 363 (1): 11-23. Epub 26 maja 2010 r.
Ropper AH, Samuels MA. Adams i Victor's Principles of Neurology, wydanie 9: The McGraw-Hill Companies, Inc., 2009. McCabe MP, O'Connor EJ.
Sharon Swain, Claire Turner, Pippa Tyrrell, Anthony Rudd w imieniu grupy ekspertów ds. Wytycznych, Diagnoza i wstępne leczenie ostrego udaru mózgu i przemijającego ataku niedokrwiennego: podsumowanie wytycznych NICE, BMJ 2008; 337: a786, 24 lipca 2008 r.
Tu JV i in. Czynniki ryzyka zgonu lub udaru po endarterektomii tętnic szyjnych: obserwacje z rejestru endarterektomii w tętnicy szyjnej Ontario. Udar . 2003 Nov; 34 (11): 2568-73.
OŚWIADCZENIE: Informacje zawarte w tej witrynie służą wyłącznie celom edukacyjnym. Nie powinien być stosowany jako substytut osobistej opieki przez licencjonowanego lekarza. Należy skonsultować się z lekarzem w celu diagnozy i leczenia wszelkich związanych z tym objawów lub stanu zdrowia .