Brak kontaktu wzrokowego jako objaw autyzmu

Jak zachowanie może wskazywać na diagnozę autyzmu

Jeśli spojrzałeś na objawy autyzmu , prawdopodobnie widziałeś odniesienie do "braku kontaktu wzrokowego". Chociaż wydaje się to dość prostym opisem, w zachowaniu jest znacznie więcej, niż można się było spodziewać.

Jak diagnozuje się autyzm

"Brak kontaktu wzrokowego" jest jednym z wielu kryteriów używanych przez lekarzy do diagnozowania autyzmu. Nie powinno to sugerować, że osoba, która nie jest w stanie spojrzeć innym w oczy, jest z natury autystyczna; on lub ona może być po prostu nieśmiały.

Zamiast tego, termin ten jest używany do zbudowania materiału dowodowego, dzięki któremu można potwierdzić autyzm. Ponieważ nie ma testów krwi i obrazowania, aby to zrobić, lekarze muszą polegać na spektrum charakterystycznych zachowań, aby postawić diagnozę. Listę można następnie porównać z kryteriami opisanymi w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych (DSM-5) opublikowanym przez American Psychiatric Association.

W oparciu o dowody, lekarz może potwierdzić lub wykluczyć autyzm jako przyczynę lub, alternatywnie, zasugerować, że diagnoza jest niejednoznaczna.

Kontakt wzrokowy jako kryterium autyzmu

Według DSM-5 autyzm charakteryzuje się "znacznym upośledzeniem w stosowaniu wielu niewerbalnych zachowań, takich jak spojrzenie oko w oko, wyraz twarzy, postawa ciała i gesty regulujące interakcje społeczne".

Oznacza to, że dziecko nie jest w stanie komunikować uczuć lub myśli w sposób, w jaki robią to inne dzieci, w tym zdolność do nawiązania kontaktu wzrokowego.

Nie sugeruje to, że dziecko nie chce patrzeć; po prostu nie jest w stanie zrozumieć kontekstu kontaktu wzrokowego w komunikacji.

W związku z tym dziecko, które rozmawia i używa języka ciała, ale odmawia nawiązania kontaktu wzrokowego, najprawdopodobniej nie jest autystyczne. Z drugiej strony, dziecko, które nie ma kontaktu wzrokowego i innych form komunikacji werbalnej i niewerbalnej (takich jak mówienie lub wskazywanie na przedmioty) może mieć objawy autyzmu.

Inne kryteria diagnostyczne

DSM-5 definiuje autyzm jako ciągły brak komunikacji społecznej i interakcji między wieloma kontekstami, charakteryzujący się następującymi zachowaniami :

  1. Brak wzajemności społeczno-emocjonalnej (wzajemna wymiana danych wejściowych i odpowiedzi)
  2. Brak komunikacji niewerbalnej (w tym wyraz twarzy)
  3. Niezdolność do rozwijania, utrzymywania lub rozumienia relacji, często postrzegana przez innych jako apatyczna lub bezinteresowna

Oczywiście brak kontaktu wzrokowego może odgrywać rolę we wszystkich tych zachowaniach.

Jak powiedzieć, czy jest jakiś problem

Jak wspomniano wcześniej, sam brak kontaktu wzrokowego nigdy nie powinien być uważany za symptomatyczny dla autyzmu. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku niemowląt, które nie mogą nawiązać kontaktu wzrokowego, ale generalnie odwracają głowy w kierunku twarzy osoby.

Możesz jednak zbadać autyzm, jeśli twoje dziecko ma mniej niż trzy lata, nie ma kontaktu wzrokowego i wykazuje inne cechy:

Następnie możesz zdecydować, czy skontaktować się z pediatrą lub psychologiem zajmującym się rozwojem, aby przeprowadzić ocenę w oparciu o skalę automatycznej oceny zmian w skali autyzmu (APEC).

Co się potem dzieje

Jeśli twoje dziecko ma zdiagnozowany autyzm, terapia może zacząć rozwijać lub poprawiać jego ogólne umiejętności komunikacyjne.

Podczas gdy niektóre fokus zostanie położony na rozwój kontaktu wzrokowego, zwykle nie jest to rozwiązanie typu "zaczynać wszystko od początku". Dla niektórych kontakt wzrokowy z oczami może być źródłem ogromnego niepokoju i / lub nadmiernej stymulacji , podczas gdy inni będą reagować na to, patrząc na kogoś przez nieprzyjemnie długi czas.

Ustalanie realistycznych, przyrostowych celów jest zawsze najlepszym sposobem na zapewnienie dziecku jak najlepszej opieki dostosowanej do jego potrzeb.

> Źródła:

> Haag, G .; Botbol, ​​M .; Graignic, R. i in. "Skala oceny psychodynamicznej autyzmu zmian (APEC): badanie rzetelności i trafności w nowo opracowanej, znormalizowanej ocenie psychodynamicznej dla młodzieży z wszechobecnymi zaburzeniami rozwojowymi". J Physiol Paryż . 2010; 104 (6): 323-36. DOI: 10.1016 / j.jphysparis.2010.10.002.

> Senju, A. i Johnson, M. "Nietypowy kontakt wzrokowy w autyzmie: modele, mechanizmy i rozwój." Neurosci Biobehav Rev. 2009; 33 (8): 1204-14. DOI: 10.1016 / j.neubiorev.2009.06.001.