Jak się dowiedzieć, czy jesteś autystyczny
Oficjalnie, od maja 2013 r. I publikacja nowych kryteriów diagnostycznych, zespół Aspergera już nie istnieje. To tylko część spektrum autyzmu. Jednak większość ludzi zignorowała zmianę kryteriów, głównie dlatego, że termin zespół Aspergera okazał się tak przydatny dla tak wielu osób. Więc czym jest - lub był - zespół Aspergera?
Jak wygląda syndrom Aspergera (autyzm wysokofunkcjonujący)?
Zespół Aspergera (AS) był oznaką wszechobecnego zaburzenia rozwojowego na najwyższym końcu spektrum autyzmu.
Osoby z rozpoznaniem AS rozwijają normalnie język, ale często mają trudności z interakcjami społecznymi, dobrą koordynacją ruchową i kontakt wzrokowy. Mogą pasjonować się tylko jednym lub dwoma tematami, z małą cierpliwością do małych rozmów. Są prawie pewni, że zmagają się z takimi wyzwaniami, jak zmiany rutynowe lub harmonogram, zarządzanie konfliktem i zmaganie się z sensorycznym przeciążeniem, jakie stwarzają centra handlowe i sklepy spożywcze.
Dorośli z AS mogą wydawać się boleśnie nieśmiali lub mogą być bardzo towarzyscy, czasami aż do "bycia w twarz". To dlatego, że ludzie z ZA często źle interpretują interakcje społeczne. Pytania, które mogą zadać sobie same, mogą obejmować: Jak daleko stoję od innej osoby? Jak długo mogę mówić o moim ulubionym przedmiocie? Jaka jest właściwa odpowiedź na pytanie "jak się masz?" Czy moje zachowanie będzie interpretowane jako przyjazne zainteresowanie lub prześladowanie?
Jeśli są to pytania, które regularnie Cię zastanawiają, możesz już rozważyć możliwość posiadania AS.
A "jeśli uważasz, że masz zespół Aspergera, prawdopodobnie to robisz" - mówi Michael John Carley, dyrektor wykonawczy Global and Regional Partnership for Asperger Syndrome (GRASP).
Myślę, że mam syndrom Aspergera - co mam teraz zrobić?
AS w żaden sposób nie zagraża życiu ani zdrowiu i chociaż dostępne są terapie łagodzące objawy i rozwijające nowe umiejętności, nie ma leczenia, które go wyleczy.
Oznacza to, że nie masz obowiązku poszukiwania profesjonalnej diagnozy lub diagnozy, gdy już ją posiadasz. Istnieją jednak dobre powody, aby rozważyć postawienie diagnozy , szczególnie jeśli uważasz, że zespół Aspergera może powodować problemy lub cierpienia. Oto kilka takich powodów:
- Znajdowanie pomocy w konkretnych problemach, które Cię trapią;
- Przyjmowanie zakwaterowania w pracy lub w społeczności;
- Stanie się uprawnionym (w niektórych przypadkach) do ZUS lub innych świadczeń;
- Lepsze zrozumienie, dlaczego i jak pojawiają się określone wyzwania oraz jak sprostać tym wyzwaniom;
- Odkrywanie społeczności innych osób o podobnych problemach (i niektórych rozwiązaniach.
Jeśli zdecydujesz się na postawienie diagnozy, Carley zaleca poszukiwanie indywidualnych terapeutów, neurologów i ośrodków autystycznych, które znają testy na AS. Najbardziej krytycznym punktem jest wybór terapeuty, neurologa lub ośrodka z dużym doświadczeniem w diagnozowaniu osób dorosłych z ZA.
Odpowiednia diagnoza będzie obejmować różnorodne testy koncentrujące się na inteligencji, "adaptacyjnych" umiejętnościach społecznych i komunikacyjnych oraz osobistej historii rozwoju. Doświadczony profesjonalista może pomóc odróżnić prawdziwe zaburzenie autyzmu od innych zaburzeń, które mają podobne lub podobne objawy (fobie społeczne, lęk itp.).
Pamiętaj jednak, że osoba, u której zdiagnozowano AS, otrzyma oficjalną diagnozę Zaburzenia Spektrum Autyzmu z pewnymi modyfikatorami opisującymi twoje specyficzne objawy. Twój lekarz może ci powiedzieć, że masz syndrom Aspergera, możesz opisać siebie jako osobę chorą na AS, a większość ludzi wie, co masz na myśli, ale "zespół Aspergera" nie jest już medycznie akceptowanym terminem.
Mam diagnozę. Co teraz?
Znowu decyzja należy do ciebie. Informacje mogą być po prostu interesujące tylko dla Ciebie i możesz zachować je w ten sposób. Świadomość, że masz AS może ci pomóc w planowaniu i zarządzaniu potencjalnie trudnymi ustawieniami lub sytuacjami, a terapia behawioralna ukierunkowana na pomoc w budowaniu umiejętności społecznych / komunikacyjnych może być pomocna.
Jeśli twój lekarz uważa, że masz inne powiązane zaburzenia (takie jak lęk, depresja lub zaburzenie obsesyjno-kompulsywne), leki mogą być odpowiednie. Carley zaleca także poszukiwanie książek i stron o życiu jako osoby dorosłej z zespołem Aspergera.
Z drugiej strony możesz podzielić się swoją diagnozą AS ze znajomymi i rodziną. Jeśli dorastałeś z niezdiagnozowanym AS, twoje niezwykłe interakcje społeczne mogły wywołać tarcia, a nawet złe uczucia. Dzieląc się swoją diagnozą, możesz otworzyć drzwi dla lepszego zrozumienia i bliższych relacji.
Czy są tam inne podobne do mnie?
Absolutnie! GRASP jest tylko jedną z kilku dużych organizacji zajmujących się wspieraniem nastolatków i dorosłych z AS. Inne obejmują Autistic Self Advocacy Network, Asperger Foundation International, Wrong Planet i wiele innych. Celem tych organizacji jest zapewnienie osobom dorosłym wsparcia z AS, kontakty społeczne, zasoby, leczenie i poczucie wspólnoty. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tych grupach, kliknij wokół witryn, dołącz do forów i, jeśli możesz, weź udział w lokalnym spotkaniu grupowym.
> Źródła:
> Arkusz danych zespołu Aspergera, National Institutes of Neurological Disorders. Przygotowane przez: Urząd Komunikacji i Publicznego Łącznika Narodowy Instytut Chorób Neurologicznych i Udarowych Krajowe Instytuty Zdrowia. Sieć. 2017.
> Wywiad z Michaelem Johnem Carleyem, dyrektorem wykonawczym Globalnego i Regionalnego Zespołu Aspergera. Kwiecień 2007.