Znajdź zabiegi, które działają
Podczas gdy zespół Aspergera nie jest już oficjalną diagnozą, objawy "łagodnego autyzmu" są tak powszechne jak nigdy dotąd. Objawy te obejmują upośledzający życie poziom trudności z komunikacją społeczną, pewien poziom wrażliwości na dane zmysłowe oraz potrzebę identyczności, powtórzeń i porządku. Niektórzy ludzie z łagodniejszymi postaciami autyzmu również mogą być "pasjonatami" w odniesieniu do określonego obszaru zainteresowania i mają trudności z angażowaniem się z innymi osobami spoza tego szczególnego zainteresowania.
Jeśli jesteś osobą dorosłą z tymi objawami, być może masz już diagnozę zaburzenia spektrum autyzmu. Lub, jak wielu ludzi, możesz zastanawiać się, czy powinieneś rozważyć postawienie diagnozy. Jeśli jesteś na ogrodzeniu lub nie wiesz, czy leczenie może być pomocne teraz, gdy jesteś dorosły, ważne jest, aby wiedzieć, co jest dostępne, a co nie.
Czy dorośli z wysoko funkcjonującym autyzmem naprawdę potrzebują leczenia?
Jeśli jesteś osobą dorosłą z łagodnymi objawami autyzmu, być może już wiesz, jak poruszać się po świecie dorosłych swoimi wyzwaniami. Być może znalazłeś romantycznego partnera, wspaniałą pracę i wspaniałą sytuację życiową. Jeśli to twoja rzeczywistość, czy naprawdę potrzebujesz jakiegokolwiek leczenia?
Nie.
Autyzm nie jest chorobą i nie jest zwyrodnieniowy. Nie ma więc potrzeby fizycznej ani etycznego obowiązku robienia czegokolwiek, jeśli tego nie chcesz lub nie potrzebujesz. Wiele osób, które podejrzewają, że mają łagodny autyzm, może nigdy nie postawić diagnozy.
Sporo osób, u których zdiagnozowano dorosłych, po prostu przestaje diagnozować i odchodzi.
Kiedy rozważyć leczenie na wysoki funkcjonujący autyzm
Terapie i terapie są naprawdę użyteczne tylko wtedy, gdy mogą poprawić twoją zdolność do udanego poruszania się po świecie. Mogą pomóc ci zmniejszyć lęk, poprawić umiejętności funkcjonalne i odpowiednio zarządzać swoimi emocjami.
Ponadto, szukając pomocy, możesz wprowadzić Cię w świat zasobów i grup wsparcia, które mogą być nieco lub nawet bardzo pomocne.
Dla osób, które są zainteresowane dalszym badaniem swojego autyzmu i możliwościami leczenia, coraz więcej organizacji oferuje zasoby. Dr Shana Nichols kieruje jedną z takich organizacji - Centrum Autyzmu Fay J. Lindnera w Nowym Jorku: "Robimy rozmowy i eksplorację, koncentrujemy się na tym, co czują teraz, kiedy o tym wiedzą." "Robimy diagnostyczne" mapowanie życia "i badamy to - mówimy o tym, jak wszyscy ludzie z AS różnią się od siebie, a potem robimy plan: mówimy, że przybyliście z jakiegoś powodu "i pytamy:" Gdzie chciałbyś pójść dalej? "
Jakie są cele terapii i leczenia?
Kiedy ludzie są zdiagnozowani jako dorośli, mówi dr Nichols, "Niektórzy ludzie są zachwyceni, ponieważ w końcu wszystko ma dla nich sens, teraz lepiej rozumieją, dlaczego nie mogą utrzymać pracy, utrzymywać związek. przez całe życie, teraz mają ramy, w których mogą zrozumieć swoje trudności i swoje mocne strony, dla wielu ludzi jest to ulga ". W przypadku osób, u których zdiagnozowano dzieci, nie ma oczywiście momentu "aha", ale mimo to pomocne może być rozważenie wyjścia poza terapie odpowiednie dla dziecka jako osoba dorosła.
Niektóre zagadnienia, które Nichols bada u swoich pacjentów, to problemy związane z jakością życia, takie jak zainteresowania związane z wypoczynkiem, działania społeczne, zdrowie, zatrudnienie i rodzina. "Patrzymy na wszystkie obszary, które składają się na jakość życia, widzimy, jak sobie radzą i gdzie chcą dokonać pewnych zmian."
Oprócz pracy nad osobistymi celami, często jest wskazana praca domowa Często zdarzają się rozdźwięki, w których rodzeństwo przestaje mówić, a my zastanawiamy się nad pytaniami: "Co chcesz powiedzieć swojej rodzinie? związki? Czasami mamy rodziny, które wspólnie pracują nad sprawami. "
Jakie rodzaje terapii są dostępne dla dorosłych z autyzmem o wysokiej funkcjonalności?
Dzieci z każdym poziomem autyzmu zwykle otrzymują w szkole zestaw zabiegów i terapii. Często otrzymują oni terapię fizyczną, terapię zajęciową i logopedyczną oraz trening umiejętności społecznych i zachowań. Jeśli nadmiernie lub niedostatecznie reagują na sygnały wejściowe (światło wydaje się zbyt jasne, dźwięki wydają się zbyt głośne itp.), Ich rodzice mogą również zapisać je do terapii integracji sensorycznej . W miarę starzenia się mogą angażować się w grupy umiejętności społecznych i terapię kognitywną.
Podczas gdy niektóre z tych terapii są odpowiednie dla dorosłych z autyzmem o wysokim funkcjonowaniu, mówi dr Nichols, leczenie dorosłych w rzeczywistości zależy od reakcji indywidualnej osoby dorosłej na diagnozę. A reakcje mogą prowadzić gamut od radości do gniewu i wszystkiego pomiędzy.
Dla niektórych osób dorosłych warto rozważyć terapię kognitywną, terapię integracji sensorycznej, wsparcie umiejętności społecznych i medyczne interwencje na rzecz lęku.
Być może najważniejszym, jak mówią zwolennicy autyzmu, jest terapia "zrób to sam". Dorośli z wysoko funkcjonującym autyzmem mają dostęp do książek, grup wsparcia, konferencji i innych zasobów, które zapewniają wgląd, pomysły i informacje na temat wszystkich aspektów życia dzięki AS. Globalne i regionalne partnerstwo na rzecz zespołu Aspergera (GRASP) oferuje całą stronę linków do stron i zasobów, aby pomóc osobom dorosłym z AS szukać pomysłów, spostrzeżeń i kolejnych kroków.
Usługi i wsparcie dla dorosłych w autyzmie Spectrum
Kiedy osoba dorosła ma rozpoznawalność spektrum autyzmu w dobrej wierze, dostępnych jest wiele zasobów. Mogą poprosić diagnostę, aby napisał raport, który jasno określa problemy diagnostyczne, IQ i zachowania adaptacyjne. Dzięki temu raportowi dorośli z rozpoznaniem autyzmu często kwalifikują się do usług świadczonych przez agencje państwowe i / lub federalne. Usługi takie obejmują terapię kognitywną, szkolenia zawodowe, pośrednictwo pracy, ubezpieczenie zdrowotne , a także, w niektórych przypadkach, mieszkania.
Źródła:
> Gaus, Valerie. Terapia poznawczo-behawioralna w zespole dorosłych aspergera. Psych Central. Sieć. 2017.
> Roy, M., Dillo, W., Emrich, HM, i Ohlmeier, MD Zespół Aspergera w wieku dorosłym. Deutsches Ęrzteblatt International , 2009. 106 (5), 59-64. http://doi.org/10.3238/arztebl.2009.0059