Dziecięce złamania kości udowej Treament

Złamania kości udowej nie są rzadkimi urazami u dzieci. Na szczęście większość złamań kości udowej dobrze goi się, nawet przy leczeniu nienowotworowym. Wielkość przemieszczenia (separacja końcówek kości), którą można zaakceptować, zależy od wieku dziecka, a nawet szeroko rozpowszechnionego leczenia złamań u małych dzieci. Dlatego określenie leczenia złamań kości udowej w dużej mierze odróżnia się wiekiem Twojego dziecka.

U niemowląt

Złamania kości udowej u niemowląt i małych dzieci zwykle leczy się za pomocą leczenia odlewów. We wczesnym niemowlęctwie uprząż Pavlika może być noszona zamiast spiki.

Ze względu na szybko rosnącą kość u małych dzieci, końce kości nie muszą być idealnie wyrównane. Kość przebuduje się z biegiem czasu do tego stopnia, że ​​może nawet nie być oczywiste, że kość została uszkodzona. Większość niemowląt i małych dzieci będzie wymagać odlewania spicy przez około 4 do 6 tygodni, aby umożliwić odpowiednie gojenie się kości.

We wczesnym dzieciństwie

U młodszych dzieci (poniżej 6 lat) odlewanie spika zazwyczaj wystarcza do leczenia złamania kości udowej. Czas trwania odlewania może być nieco dłuższy, gdy dzieci się starzeją, ale kość nadal ma doskonały potencjał do leczenia.

Istnieje orzeczenie, które podejmuje lekarz ortopeda i ty (jako rodzice), decydując, jak najlepiej leczyć dzieci w wieku 5-7 lat. Jak wspomniano, te dzieci są często traktowane dobrze jako małe dzieci w obsadzie spica.

W innych sytuacjach lekarz może zalecić zabieg chirurgiczny w celu wprowadzenia elastycznych prętów do wnętrza kości. Możesz omówić zalety i wady z lekarzem.

W późniejszym dzieciństwie

Nie ma wyraźnego odcięcia, gdy odlewanie spiki staje się mniej praktyczne, ale możesz omówić z lekarzem różne opcje. Najczęściej wykonywane zabiegi chirurgiczne złamań kości udowej to:

Ustalenie najlepszego leczenia dla danej sytuacji zależy od wielu czynników, nie tylko od wieku dziecka. Są to ogólne podejścia do leczenia wielu powszechnych złamań kości udowej, ale każde dziecko będzie miało indywidualne okoliczności, które mogą zmienić zalecaną metodę leczenia.

Źródło:

Staheli LT, "Praktyka ortopedii dziecięcej" Lippincott Williams & Wilkins © 2001. Strona 234.