Chociaż rzadko, ograniczenia testowe mogą utrudniać dokładność
Chociaż wyniki fałszywie dodatnich i fałszywie ujemnych wyników testu na HIV są niskie, czasami występują. Na ich częstotliwość w dużej mierze wpływa szereg czynników, w tym rodzaj stosowanego testu, ograniczenia obecnych technologii testowania, a nawet czas przeprowadzania testu osoby.
Obecnie odsetek fałszywie ujemnych w ogólnej populacji USA wynosi około 0,003 procent, czyli trzy razy na 100 000 testów.
Fałszywie dodatnie wskaźniki są znacznie niższe - pomiędzy 0,0004 procent a 0,0007 procent - z powodu praktyki, w której początkowy pozytywny wynik jest potwierdzany testem wtórnym.
Fałszywy pozytywny vs Fałszywy negatywny
Według najszerszej definicji, fałszywie dodatni wynik to taki, który błędnie identyfikuje osobę, która nie jest zarażona wirusem HIV jako zakażoną wirusem HIV. Odwrotnie, fałszywy negatywny to taki, który błędnie identyfikuje osobę zarażoną wirusem HIV jako nie zakażoną.
Test na HIV działa poprzez wykrywanie przeciwciał HIV w próbce krwi lub śliny. Przeciwciała są białkami w kształcie litery Y wytwarzanymi przez układ odpornościowy, aby pomóc w obronie organizmu przed obcymi czynnikami, takimi jak HIV.
Dlatego w wyniku fałszywie ujemnym test albo zawiedzie, albo nie jest w stanie wykryć przeciwciał przeciwko HIV. Najczęściej zdarza się to nie z powodu samego testu, ale dlatego, że osoba zarażona wirusem HIV jest testowana przedwcześnie podczas tzw. " Okresu okiennego ". W tym okresie układ odpornościowy nie wytworzył wystarczającej ilości przeciwciał przeciw HIV, aby zarejestrować wykrywalną odpowiedź dzięki obecnym technologiom testowania.
W przeciwieństwie do tego, fałszywie dodatni wynik występuje, gdy test na HIV nieprawidłowo identyfikuje przeciwciało nie-HIV jako przeciwciało HIV. W rzadkich przypadkach, kiedy tak się dzieje, zwykle dzieje się tak, ponieważ wykrywane są antygeny podobne do antygenów HIV. Niektóre choroby autoimmunologiczne, takie jak toczeń , były znane z wywoływania takiej odpowiedzi.
Dokładność testu na HIV
W populacji ogólnej częstość wyników fałszywie ujemnych i wyników fałszywie dodatnich jest w dużej mierze określana na podstawie czułości i specyficzności zastosowanego testu. W ramach testu na HIV:
- Czułość definiuje się jako odsetek prawdziwych pozytywów, które są faktycznie identyfikowane jako takie. Niższe wskaźniki czułości oznaczają więcej fałszywie ujemnych wyników.
- Swoistość definiowana jest jako procent prawdziwych negatywów, które są faktycznie identyfikowane jako takie. Niższe wskaźniki swoistości oznaczają więcej fałszywie dodatnich wyników.
Obecne testy na HIV są uważane za wyjątkowo dokładne. Test ELISA na krew oparty na krwi wykazuje czułość od 99,3% do 99,7%, ze swoistością od 99,91% do 99,97%. W połączeniu z analizą Western blot przekłada się to na około jeden fałszywy wynik pozytywny na każde 250 000 testów w ogólnej populacji USA. W nowszych testach kombinowanych czwartej generacji , które testują zarówno przeciwciała anty-HIV, jak i antygeny, odnotowano kliniczną czułość na poziomie 99,9%.
Oparte na krwi i szybkie ustne
Szybki doustny test na HIV zyskał popularność w przychodniach zdrowia, a ostatnio także jako test bez recepty. Testy oparte na ślinie cechują się podobną specyficznością, jak w przypadku ich odpowiedników opartych na krwi, ale mają o dwa procent mniejszą czułość.
Podczas gdy dokładność tych testów jest nadal uważana za wysoką, amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków poinformowała, że aż jeden z 12 testów w domu daje wynik fałszywie ujemny.
Niezależne badania wykazały, że w dużej mierze jest to spowodowane niewłaściwym użyciem produktu (np. Niewystarczającą wymazówką) i przedwczesnym testowaniem, zwłaszcza, że liczba przeciwciał występujących w ślinie jest szczególnie niska po niedawnym zakażeniu. Pomimo tych niedostatków, CDC wspiera stosowanie testów domowych w USA ze względu na ich wygodę, łatwość użycia i przystępność cenową. Są one również postrzegane jako sposób na zwiększenie akceptowalności testów na obecność HIV w zmarginalizowanych społecznościach, w których aż 21 procent zakażeń pozostaje niezdiagnozowanych.
Przeprowadzając domowy test na HIV, można zmniejszyć ryzyko fałszywie ujemnego wyniku poprzez:
- Postępując zgodnie z instrukcjami producenta i kontaktując się z gorącą linią dla konsumenta, wyniki powinny być niejasne.
- Zapewnienie, że nie podejmiesz testu zbyt wcześnie. Ludzie zwykle wytwarzają mierzalne poziomy przeciwciał przeciw HIV w ciągu 30 dni od zakażenia, chociaż w niektórych przypadkach czasami może to potrwać nawet do trzech miesięcy.
- Potraktowanie negatywnego wyniku doustnego z ostrożnością, jeśli uważasz, że jesteś na wyższym ryzyku infekcji.
Jeśli masz wątpliwości co do wyników testów przeprowadzonych w domu lub nie jesteś pewien, kiedy ekspozycja mogła mieć miejsce, rozważ powtórne testowanie w ciągu kilku tygodni w zatwierdzonym centrum testów na HIV w Twojej okolicy. Możesz go znaleźć za pomocą lokalizatora online na HIV.gov.
Słowo od
W przypadku przypadkowego kontaktu z wirusem HIV, poprzez seks bez zabezpieczenia, wspólne igły lub pęknięcie prezerwatywy, należy natychmiast udać się do najbliższej przychodni lub pogotowia, aby uzyskać kurację zwaną profilaktyką po ekspozycji (PEP) , która może potencjalnie zapobiec infekcji, jeśli rozpocznie się wkrótce po ekspozycji.
Po przybyciu otrzymasz szybki test w celu ustalenia, czy jesteś nosicielem wirusa HIV czy HIV. Jeśli jesteś nosicielem wirusa HIV, otrzymasz natychmiastowy kurs od dwóch do trzech leków przeciwretrowirusowych, które będziesz musiał natychmiast rozpocząć i zażyć cztery tygodnie.
Cokolwiek robisz, nie czekaj. O ile PEP może zostać rozpoczęty z 72 godzinami ekspozycji, uważa się, że jest bardziej skuteczny, jeśli zostanie zainicjowany w ciągu pierwszych 24 godzin.
> Źródła:
Malm, K .; von Sydow, M .; i Andersson, S. "Wydajność trzech zautomatyzowanych testów antygenów / przeciwciał HIV czwartej generacji w badaniach przesiewowych na dużą skalę dawców krwi i próbek klinicznych." Medycyna transfuzji. 2009: 19 (2): 78-88.
Branson, B .; Owen, S .; Wesołowski, M .; et al. "Testy laboratoryjne do diagnostyki zakażeń wirusem HIV: zaktualizowane zalecenia". Amerykańskie centra kontroli i zapobiegania chorobom; Atlanta, Georgia; 27 czerwca 2014 r.
Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA). "Pierwsze szybkie domowe zastosowanie zestawu HIV zatwierdzonego do samodzielnego testowania." Silver Springs, Maryland. 13 kwietnia 2013 r.
Pant Pai, N .; Balram, B .; Shivkumar, S .; et al. "Bezpośrednie porównanie dokładności szybkiego testu opieki zdrowotnej z HIV w porównaniu z próbkami doustnymi w porównaniu z próbkami pełnej krwi: systematyczny przegląd i metaanaliza". The Lancet Infectious Diseases. 24 stycznia 2012 r .; 12 (5): 373-380.