Porozmawiaj o możliwościach z zespołem opieki zdrowotnej
Ludzie z zapalną chorobą jelit (IBD) czasami mają operację jako leczenie ich choroby. Dwie główne formy IBD, wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Crohna są leczone różnymi rodzajami operacji. W przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna, która może dotyczyć zarówno jelita grubego , jak i jelita cienkiego , najczęściej wykonuje się zabieg chirurgiczny w celu usunięcia zapalonego odcinka jelita.
W niektórych przypadkach choroby Leśniowskiego-Crohna można również wykonać zabieg stomijny - tymczasowy lub stały. W przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, które wpływa tylko na jelito grube, najbardziej korzystnym zabiegiem chirurgicznym jest zespolenie jelitowo-odbytnicze jelita krętego (IPAA), które jest powszechnie znane jako torebka typu j . Szacuje się, że 30% pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego ostatecznie potrzebuje operacji w celu leczenia choroby.
Co to jest Chirurgia J-Pouch?
W chirurgii j-pouch jelita grubego usuwa się, a ostatnią część jelita cienkiego przerabia się, aby utworzyć torebkę (często w kształcie litery "J", chociaż czasami również wykonuje się inne kształty). J-woreczek jest podłączony do odbytu, co oznacza, że pacjent może ewakuować się bardziej "normalnie". Jelita grubego nie ma, ale nie ma potrzeby tworzenia stomii i noszenia zewnętrznego urządzenia do zbierania stolca.
Torebka j nie jest zwykle wykonywana na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Głównym powodem tego jest fakt, że choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na torebkę (która jest zrobiona z jelita krętego) po jej wytworzeniu.
Jeśli j-woreczek ulegnie zapaleniu, może to prowadzić do komplikacji i ostatecznego uszkodzenia torebki. Nieudany j-pouch oznaczałby więcej operacji usunięcia go i stworzenie ileostomii. Oczywiście większa operacja nie przyczyniłaby się do poprawy jakości życia pacjenta.
Po znalezieniu Crohna po operacji J-Pouch Surgery
W niektórych przypadkach u osób, u których zdiagnozowano wrzodziejące zapalenie jelita grubego, wykryto chorobę Crohna.
Czasami zdarza się to po zabiegu chirurgicznym j-pouch, choć nie jest to częste. Pacjenci ci mogli od samego początku mieć chorobę Leśniowskiego-Crohna, nawet jeśli nie była to pierwotna diagnoza. Jednym z powodów tego jest to, że choroba Crohna czasami dotyka tylko jelita grubego ( zwanego zapaleniem okrężnicy Crohna ), co sprawia, że wydaje się, że prawdziwą diagnozą jest wrzodziejące zapalenie jelita grubego. W miarę upływu czasu, a niektóre oznaki lub objawy choroby Leśniowskiego-Crohna stają się widoczne, diagnoza może ulec zmianie.
Naturalnie, niektóre osoby z IBD, które rozważają 1, 2, a nawet 3 operacje, aby stworzyć torebkę typu j, mogą mieć poważne obawy dotyczące możliwości zmiany diagnozy od wrzodziejącego zapalenia okrężnicy do choroby Leśniowskiego-Crohna.
Jak często zmienia się diagnoza?
W kilku badaniach oceniano liczbę pacjentów, u których zdiagnozowano chorobę Leśniowskiego-Crohna po zabiegu j-pouch. Procent tych zdiagnozowanych wynosi od 1% do 13% w jednym badaniu. Autorzy badania podający najwyższy odsetek wskazują, że ich wyniki wydają się nawet wysokie. Mówią dalej, że zdają sobie sprawę z tego, że nie jest on w stanie dobrze śledzić większości innych badań, które znajdują się w 10% i niższym zakresie.
W większości badań z ostatnich kilku lat odsetek ten był bliższy około 5%, ponieważ poprawia się zdolność klinicystów do diagnozowania prawidłowej postaci IBD. Procenty są różne w różnych ośrodkach chirurgicznych, które wykonują operację IPAA. W jednym badaniu przeprowadzonym na dzieciach z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy lub nieokreślonym zapaleniem jelita grubego, rozpoznanie choroby Crohna po operacji było 13%.
Chirurdzy w Cleveland Clinic (głównym ośrodku doskonałości w przypadku IBD i chirurgii kieszonkowej) zgłaszają liczbę pacjentów, u których zdiagnozowano chorobę Leśniowskiego-Crohna po tym, jak operacja IPAA z czasem ulega pogorszeniu.
Wraz z poprawą procesu dokładnej diagnostyki zmniejsza się liczba pacjentów ze zmianą diagnozy.
Czy możemy przewidzieć, kto może chorować na chorobę Leśniowskiego-Crohna?
Nie ma zgody co do tego, w jaki sposób zidentyfikować pacjentów, u których zdiagnozowano wrzodziejące zapalenie okrężnicy, które później może być uznane za chorobę Leśniowskiego-Crohna. Istnieje jednak co najmniej jedno badanie, że u pacjentów, u których zdiagnozowano wrzodziejące zapalenie jelita grubego w młodym wieku, a także u których wystąpiły powikłania pozajelitowe, istnieje większe prawdopodobieństwo zmiany diagnozy na chorobę Leśniowskiego-Crohna po zabiegu j-pouch. "Niepowodzenie" w torebce i ewentualnie usunięcie torebki j są dość powszechne u pacjentów ostatecznie zdiagnozowanych z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Jednak dla tych, którzy są w stanie zachować swoją sakiewkę i przekonać się, że funkcjonuje ona dobrze dla nich, nie wydaje się, żeby była różnica w ich jakości życia i jakości życia dla tych, którzy mieli operację IPAA i potwierdzili wrzodziejące zapalenie jelita grubego. .
Dolna linia
Rozpoznanie choroby Leśniowskiego-Crohna po rozpoznaniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i chirurgii j-pouch jest ważnym problemem. Możliwość ta powinna być szczegółowo omówiona z gastroenterologiem i chirurgiem jelita grubego przed wykonaniem operacji, szczególnie dla osób, które zostały zdiagnozowane w młodym wieku lub które mają powikłania pozajelitowe. Pacjenci powinni zapytać swoich chirurgów o liczbę pacjentów, którzy zostali poddani diagnozie po operacji. Należy jednak zauważyć, że nadal nie jest to częste zjawisko - prawdopodobieństwo zmiany diagnozy maleje wraz z upływem czasu, ponieważ poprawiają się techniki diagnostyczne dla IBD.
Źródła:
Ayrizono Mde L, Meirelles LR, Leal RF, Coy CS, Fagundes JJ, Góes JR. "Długoterminowe wyniki torebki jelita krętego po wtórnej diagnozie choroby Leśniowskiego-Crohna." [Artykuł w języku portugalskim] Arq Gastroenterol . 2008 lipiec-wrzesień, 45: 204-207.
Keighley MR. "Ostateczna diagnoza u pacjentów z chorobą wrzodową w przypadku podejrzanego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego może zmienić się na chorobę Leśniowskiego-Crohna: pacjenci powinni zostać ostrzeżeni o konsekwencjach." Acta Chir Iugosl . 2000; 47 (4 Suppl 1): 27-31.
Körsgen S, Keighley MR. "Przyczyny niepowodzenia i długość życia torebki krętniczo-kątniczej". Int J Colorectal Dis . 1997; 12 (1): 4-8.
Mortellaro VE, Green J, Islam S, Bass JA, Fike FB, St Peter SD. "Występowanie choroby Leśniowskiego-Crohna u dzieci po całkowitej kolektomii z powodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego." J Surg Res. 2011 Sep; 170 (1): 38-40. doi: 10.1016 / j.jss.2011.02.011. Epub 2011 Mar 11.
Murrell ZA, Melmed GY, Ippoliti A, Vasiliauskas EA, Dubinsky M, Targan SR, Fleshner PR. "Perspektywiczna ocena długoterminowego wyniku zespolenia jelita krętego z odbytem u pacjentów z nieswoistym zapaleniem jelit - niesklasyfikowane i nieokreślone zapalenie okrężnicy." Dis Colon Rectum . 2009 Maj; 52 (5): 872-8. doi: 10.1007 / DCR.0b013e31819f5d4c.
Peyrègne V, Francois Y, Gilly FN, Descos JL, Flourie B, Vignal, J. "Wynik torebki krętniczej po wtórnej diagnozie choroby Crohna." Międzynarodowy Journal of Colorectal Disease. Luty 2000 r. 15 (1): 49-53.
Rossi HL, Marka MI, Saclarides TJ. "Powikłania analne po rekonstrukcji proktokolektomii (J-pouch)." Am Surg . 2002 Jul; 68 (7): 628-630.
Truta B, Li DX, Mahadevan U, Fisher ER, Chen YY, Grace K, Velayos F, Terdiman JP. "Serologiczne markery związane z rozwojem choroby Leśniowskiego-Crohna po znieczuleniu odbytu jelita krętego z powodu wrzodziejącego zapalenia okrężnicy". Dig Dis Sci . 2014 styczeń; 59 (1): 135-145. doi: 10.1007 / s10620-013-2866-8. Epub 2013 4 października.