Stopień zaawansowania nadciśnienia tętniczego w momencie rozpoznania będzie wskazywał początkowe leczenie
Wiele osób jest zaskoczonych tym, że czytanie o wysokim ciśnieniu jest przypadkowym odkryciem podczas rutynowej wizyty u lekarza, ponieważ nadciśnienie nie powoduje objawów. W rzeczywistości jedynym sposobem diagnozowania nadciśnienia tętniczego jest mierzenie ciśnienia krwi.
American Heart Association zaleca badania przesiewowe poprzez pomiar ciśnienia krwi co najmniej co dwa lata, jeśli ciśnienie krwi mieści się w prawidłowym zakresie.
Wytyczne Sił Zadaniowych Stanów Zjednoczonych zalecają przeprowadzenie badań przesiewowych dla wszystkich dorosłych w wieku powyżej 18 lat.
Osoby dorosłe powyżej czterdziestego roku życia powinny co najmniej kontrolować ciśnienie krwi co najmniej raz w roku. Dorośli w wieku od 18 do 39 lat z wcześniejszym odczytem ciśnienia krwi pomiędzy 130-139 mm Hg skurczowym i / lub 85-89 mm Hg rozkurczowym lub z czynnikami ryzyka wysokiego ciśnienia krwi, w tym otyłością lub paleniem tytoniu, powinni również być poddawani corocznej kontroli .
Potwierdzanie twojej diagnozy
Jeśli masz wysoki odczyt, twój lekarz będzie zazwyczaj ponownie sprawdzał ciśnienie krwi kilka razy przed postawieniem diagnozy. Rozpoznanie nadciśnienia tętniczego i etapów nadciśnienia tętniczego opiera się na średnio dwóch lub więcej wskazaniach ciśnienia krwi przy co najmniej dwóch oddzielnych okazjach, chociaż zaleca się ambulatoryjne monitorowanie ciśnienia krwi, aby potwierdzić wysokie odczyty ciśnienia krwi odnotowane podczas rutynowych badań przesiewowych.
Monitorowanie ciśnienia krwi w domu jest alternatywną metodą potwierdzenia, gdy ambulatoryjne monitorowanie ciśnienia krwi jest niedostępne. Potwierdzenie odczyty wysokiego ciśnienia w gabinecie lekarskim są zalecane, ponieważ niektórzy pacjenci mogą odczuwać "nadciśnienie białego fartucha".
Określono etapy nadciśnienia tętniczego
Różne etapy nadciśnienia tętniczego zostały określone przez Wspólny Komitet Narodowy ds. Zapobiegania, Wykrywania, Oceny i Leczenia Wysokiego Ciśnienia Krwi (JNC7) w 2003 roku.
Oprócz zdefiniowania dwóch etapów nadciśnienia, JNC7 zdefiniował również stan przednadciśnieniowy. Prehypertension wiąże się z ryzykiem sercowo-naczyniowym, w tym zwiększonym ryzykiem choroby niedokrwiennej serca.
Etapy nadciśnienia tętniczego dotyczą osób dorosłych, które nie są leczone lekami na ciśnienie krwi, a które obecnie nie chorują. Są one zdefiniowane przez JNC7 w następujący sposób:
- Normalne ciśnienie krwi: skurczowe ciśnienie krwi mniejsze niż 120 mm Hg i rozkurczowe ciśnienie krwi <80 mm Hg.
- Prehypertension: skurczowe ciśnienie krwi od 120 do 139 mm Hg lub rozkurczowe ciśnienie krwi od 80 do 89 mm Hg.
- I stopień nadciśnienia tętniczego: skurczowe ciśnienie krwi 140 do 159 mm Hg LUB rozkurczowe ciśnienie krwi od 90 do 99 mm Hg.
- Nadciśnienie tętnicze stopnia 2: skurczowe ciśnienie krwi większe lub równe 160 mm Hg LUB rozkurczowe ciśnienie krwi wynoszące 100 mm Hg lub więcej.
Podczas korzystania z ambulatoryjnego monitorowania ciśnienia krwi lub odczyty ciśnienia krwi w domu, nadciśnienie jest ogólnie definiowane jako 24-godzinna średnia 130/80 mm Hg lub wyższa; średnia dzienna 135/85 lub wyższa; lub nocna średnia 120/70 lub wyższa.
Prehypertension
Prawie 30 procent osób dorosłych w Stanach Zjednoczonych cierpi na nadciśnienie. Osoby z prehepertension mają zwiększone ryzyko chorób serca, choć nie jest tak wysoka, jak to jest u osób z nadciśnieniem.
W przypadku nieleczonego, nadciśnienie tętnicze będzie zwykle postępować w kierunku nadciśnienia , które odnosi się do ciśnienia krwi 140/90 i więcej.
Nadciśnienie tętnicze jest zwykle leczone modyfikacjami stylu życia. Oprócz diety i ćwiczeń, rzucenie palenia , obserwowanie spożycia alkoholu i utrzymywanie prawidłowej wagi są ważnymi krokami, które należy podjąć, aby kontrolować ciśnienie krwi.
Nadciśnienie tętnicze stopnia 1
Czasami nadciśnienie w stadium I określa się jako "łagodne" nadciśnienie, które niestety nie przenosi ryzyka związanego z tym stanem. Oprócz zmian w stylu życia zalecanych dla wszystkich pacjentów ze stanem przednadciśnieniowym i nadciśnieniem tętniczym, nadciśnienie 1 stopnia obejmuje stosowanie jednego z wielu różnych leków przeciwnadciśnieniowych, które obniżają ciśnienie krwi oraz ryzyko udaru i chorób serca.
Do wyboru zalecanych przez JNC 8 należą diuretyki tiazydowe , inhibitory ACE, blokery receptora angiotensyny lub blokery kanału wapniowego. Najlepszym wyborem dla Afroamerykanów jest tiazydowe leki moczopędne lub bloker kanału wapniowego.
Krajowe wytyczne ustalone przez JNC8 zalecają, aby afroamerykańscy pacjenci z ciśnieniem skurczowym wynoszącym 145 mm Hg lub więcej zaczęli leczenie od razu z dwoma lekami. Jeśli w ciągu miesiąca od rozpoczęcia leczenia lekiem na nadciśnienie tętnicze nie zostanie osiągnięte docelowe ciśnienie krwi, dawkę leku należy zwiększyć lub dodać inny lek.
2. Nadciśnienie tętnicze
Pacjenci z nadciśnieniem w stopniu 2 powinni być leczeni modyfikacją stylu życia i wprowadzeniem dwóch różnych leków z różnych klas, wybranych z pięciu różnych klas leków na ciśnienie krwi zawartych w zaleceniach JNC. Jeśli twoje wartości ciśnienia krwi dzielą się na różne etapy, wyższa liczba będzie używana do określenia twojego etapu.
Odporne nadciśnienie
Wiele osób będzie potrzebować więcej niż jednego lub dwóch leków do kontrolowania ciśnienia krwi. Oporne nadciśnienie tętnicze jest terminem używanym do opisania wysokiego ciśnienia krwi u osób, u których nadal występuje wysokie ciśnienie krwi mimo stosowania co najmniej trzech różnych rodzajów leków. Jeśli masz oporne nadciśnienie, twój lekarz będzie poszukiwał podstawowego schorzenia lub przyczyny. Twoje leki mogą wymagać dostosowania w celu uzyskania kontroli.
Leki
Oprócz klas leków zawartych w zaleceniach JNC, istnieje kilka innych rodzajów leków do leczenia wysokiego ciśnienia krwi. Należą do nich beta-blokery i diuretyki ; leki rozszerzające naczynia krwionośne, które zapobiegają kurczeniu się mięśni wokół naczyń krwionośnych; alfa-blokery, które blokują impulsy nerwowe w naczyniach krwionośnych; i środki o centralnym działaniu zapobiegają przekazywaniu sygnałów z układu nerwowego z mózgu, które powodują zwężenie naczyń krwionośnych. Wiele osób będzie potrzebowało więcej niż jednego leku do kontrolowania ciśnienia krwi.
Cele ciśnienia krwi
Zalecane leczenie nadciśnienia tętniczego obejmuje zarówno leki, jak i ważne zmiany w stylu życia, takie jak dieta i ćwiczenia fizyczne. Twój cel dotyczący ciśnienia krwi zależy od Twojego wieku i od tego, czy masz inne schorzenia. Zdrowi dorośli, którzy ukończyli 60. rok życia powinni próbować osiągnąć ciśnienie krwi niższe niż 150/90 mm Hg. Zdrowi młodsi dorośli i osoby z cukrzycą, chorobą wieńcową lub przewlekłą chorobą nerek powinny dążyć do uzyskania ciśnienia krwi poniżej 140/90 mm Hg.
Ważne jest, aby nadal monitorować swoje liczby i stosować się do wszystkich zaleceń, ponieważ leczenie nadciśnienia może znacznie zmniejszyć ryzyko powikłań.
> Źródła:
> Brown, M. M. (2003). Siódmy raport Wspólnego Komitetu Krajowego ds. Zapobiegania, Wykrywania, Oceny i Leczenia Wysokiego Ciśnienia Krwi. Raport JNC 7. Evidence-Based Eye Care , 4 (3), 179-181. doi: 10.1097 / 00132578-200307000
> Egan, B. M., Bandyopadhyay, D., Shaftman, S. R., Wagner, C. S., Zhao, Y. i Yu-Isenberg, K. S. (2012). Początkowa monoterapia oraz terapia kombinowana i nadciśnienie kontrolują pierwszy rok. Nadciśnienie , 59 (6), 1124-1131. doi: 10.1161 / hypertensionaha.112.194167
> James, P.A., Oparil, S., Carter, B.L., Cushman, W.C., Dennison-Himmelfarb, C., Handler, J., ... Ortiz, E. (2014). 2014 Wytyczne oparte na dowodach dotyczące zarządzania wysokim ciśnieniem krwi u dorosłych. JAMA , 311 (5), 507. doi: 10.1001 / jama.2013.284427
> Badanie przesiewowe pod kątem wysokiego ciśnienia krwi u dorosłych: oświadczenie o zaleceniach grupy zadaniowej US Preventive Services. (2015). Annals of Internal Medicine , 163 (10), I-32. doi: 10,7326 / p15-9036
> Wald, D. S., Law, M., Morris, J. K., Bestwick, J. P., i Wald, N. J. (2009). Terapia skojarzona a monoterapia w zmniejszaniu ciśnienia krwi: Metaanaliza na 11 000 uczestników z 42 prób. The American Journal of Medicine , 122 (3), 290-300. doi: 10.1016 / j.amjmed.2008.09.038