Podczas gdy zapalna choroba jelit (IBD) jest kłopotliwą grupą chorób, które są trudne do zdiagnozowania i leczenia, naukowcy zgromadzili znaczną ilość informacji dotyczących genetyki, dystrybucji i czynników środowiskowych przyczyniających się do IBD. Ogólnie rzecz biorąc, IBD jest chorobą białych osób żyjących w krajach rozwiniętych i najczęściej diagnozuje się ją u nastolatków i młodych dorosłych.
Podczas gdy choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego zdają się przebiegać w rodzinach, związek nie zawsze jest bezpośredni (np. Od rodzica do dziecka). Ryzyko dziedziczenia IBD jest ogólnie niskie, z wyjątkiem przypadków, gdy oboje rodzice mają postać IBD.
Wiek IBD jest najczęstszy
IBD jest często uważana za chorobę nastolatków i młodych dorosłych, ponieważ najczęściej zdiagnozowano ją najpierw u osób w wieku od 15 do 25 lat (przynajmniej jedno źródło wskazuje, że szczytowa częstość występowania wynosi od 15 do 35 lat). Z około 1,6 miliona osób w Stanach Zjednoczonych, które mają IBD, 10% to dzieci. W wieku około 50 lat nastąpił kolejny wzrost rozpoznania IBD.
Częściej u mężczyzn czy kobiet?
Wydaje się, że IBD dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety w równych ilościach.
Obszary geograficzne IBD jest bardziej powszechne
IBD występuje częściej w:
- Kraje rozwinięte
- Obszary miejskie
- Północne klimaty
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego występuje najczęściej w Stanach Zjednoczonych oraz w krajach Europy Północnej i najmniej powszechne w Japonii i RPA.
Ile osób ma IBD?
Szacuje się, że około 1,6 miliona osób w Stanach Zjednoczonych choruje na IBD. (Niektórzy eksperci wskazują, że liczba ta może być zawyżona.) W Europie szacuje się, że liczba osób z IBD wynosi 2,2 miliona.
W Stanach Zjednoczonych częstość IBD jest:
- Wrzodziejące zapalenie jelita grubego: 100-200 osób na 100 000 osób
- Choroba Leśniowskiego-Crohna: od 30 do 100 osób na 1000 000 osób
Etniczność na wyższym ryzyku
- Żydzi aszkenazyjscy częściej rozwijają IBD.
- IBD występuje najczęściej u białych i Afroamerykanów, a najmniej u osób pochodzenia latynoskiego i azjatyckiego.
Czynniki środowiskowe dla ryzyka rozwoju IBD
Wykazano, że dwa czynniki: wycięcie wyrostka robaczkowego i palenie papierosów w przeszłości mają wpływ na rozwój IBD. Wyniki 13 badań przeprowadzonych w latach 1987-1999 sugerują, że usunięcie dodatku może zmniejszyć ryzyko rozwoju wrzodziejącego zapalenia jelita grubego nawet o 69 procent.
Byli palacze są najbardziej narażeni na rozwój wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, podczas gdy obecnie palacze mają najmniejsze ryzyko. Ta tendencja wskazuje, że palenie papierosów pomaga zapobiegać wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego. Palenie papierosów ma faktycznie odwrotny wpływ na chorobę Leśniowskiego-Crohna; ludzie, którzy palą lub palili w przeszłości, mają większe ryzyko zachorowania na chorobę Leśniowskiego-Crohna niż osoby niepalące.
Kim jest ryzyko dziedziczenia IBD?
- Wydaje się, że istnieje większe ryzyko dziedziczenia choroby Leśniowskiego-Crohna niż wrzodziejące zapalenie jelita grubego, szczególnie w rodzinach pochodzenia żydowskiego.
- Dzieci, które mają jednego rodzica z chorobą Leśniowskiego-Crohna, mają od 7 do 9% ryzyka na całe życie w rozwoju choroby i 10% ryzyko rozwinięcia się jakiejś postaci IBD.
- Dzieci dwojga rodziców z IBD mają 35% ryzyko zachorowania na jakąś formę IBD.
- Około 20% osób z IBD ma członka rodziny z IBD.
- Ryzyko zachorowania na IBD u osób, które mają członka rodziny, który ma IBD jest 10 razy wyższe niż dla osób w populacji ogólnej.
- Ryzyko zachorowania na IBD u osób z rodzeństwem z IBD jest 30 razy większe niż u osób w populacji ogólnej.
Rozważane są inne czynniki, takie jak dieta, stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych i infekcje, ale ich rola jest nadal niejasna.
Źródła:
Fundacja Crohna i Colitis w Ameryce. "O Epidemiologii IBD." CCFA.org 1 czerwca 2012 r. 28 grudnia 2013 r.
Loftus EV Jr. "Epidemiologia kliniczna choroby zapalnej jelit: występowanie, rozpowszechnienie i wpływ na środowisko." Gastroenterologia . 2004 Maj; 126 (6): 1504-17. 28 grudnia 2013 r.
Peeters M, Nevens H, Baert F, i in. "Agregacja rodzinna w chorobie Leśniowskiego-Crohna: zwiększony wiek, dostosowane ryzyko i zgodność z cechami klinicznymi." Gastroenterologia . 1996; 111: 597-603. 28 grudnia 2013 r.