Kiedy wysokie ciśnienie krwi zamienia się w zabójcze
Nadciśnienie złośliwe jest poważną postacią wysokiego ciśnienia krwi, które powoduje uszkodzenie jednego lub więcej układów narządów. Chociaż rzadko występujące tylko około jednego procenta osób z historią wysokiego ciśnienia krwi - nadciśnienie złośliwe może spowodować nieodwracalne uszkodzenie, a nawet śmierć, jeśli nie zostanie natychmiast leczone.
Nadciśnienie złośliwe definiuje się jako odczyt ciśnienia krwi powyżej 180/120.
Natomiast normalne ciśnienie krwi wynosi cokolwiek poniżej 140/90.
Podczas gdy wszystkie główne układy narządów są zagrożone urazem w przypadku złośliwego nadciśnienia, nerki, oczy, mózg i serce są najbardziej podatne na uszkodzenia. Nadciśnienie złośliwe rozwija się szybko, powodując pękanie mniejszych naczyń krwionośnych w całym ciele.
Przyczyny złośliwego nadciśnienia
Przyczyny nadciśnienia złośliwego nie są dobrze poznane. W wielu przypadkach wydaje się, że jest to efekt wielu czynników, które wnoszą wkład. Pomiędzy nimi:
- Zatrzymywanie leków na nadciśnienie
- Historia niewydolności nerek lub zwężenia (zwężenie tętnic nerkowych)
- Nadciśnienie ciążowe w czasie ciąży lub niektóre powikłania związane z ciążą, takie jak stan przedrzucawkowy
- Osoby z chorobą naczyń kolagenowych, takie jak sklerodermia
- Nowotwory nadnerczy
Podczas gdy historia wysokiego ciśnienia krwi jest uważana za kluczową dla ryzyka, inne, całkowicie niezwiązane czynniki mogą wyzwalać epizod złośliwego nadciśnienia.
Należą do nich nielegalne narkotyki (takie jak kokaina lub metamfetamina), pigułki antykoncepcyjne, urazy głowy i urazy rdzenia kręgowego.
Niektóre z tych czynników mogą wyjaśniać, dlaczego młodsi ludzie są bardziej podatni na nadciśnienie złośliwe niż osoby starsze. Natomiast osoby starsze częściej przyjmują leki przeciwnadciśnieniowe, co zmniejsza ich ryzyko.
Objawy złośliwego nadciśnienia
Ponieważ nadciśnienie złośliwe dotyka narządów najbardziej wrażliwych na zmiany ciśnienia krwi, objawy są w dużej mierze zależne od lokalizacji uszkodzenia naczyń. Niektóre z bardziej powszechnych znaków to:
- Rozmyty obraz
- Bół głowy
- Ból w klatce piersiowej
- Nieregularne bicie serca
- Krwotok z nosa
- Skrócenie oddechu
- Mrowienie, drętwienie, pieczenie lub cierniste odczucia na skórze
- Lekkość lub zawroty głowy
- Zmniejszone oddawanie moczu
- Nudności lub wymioty
- Zmieniony stan psychiczny
- Rozerwij kapilary siatkówki
- Napady padaczkowe
Chociaż te objawy nie dotyczą wyłącznie nadciśnienia złośliwego, wiążą się z wieloma potencjalnie poważnymi stanami, takimi jak atak serca, udar lub niewydolność nerek. Z tego samego powodu takie objawy nie powinny być nigdy ignorowane.
Leczenie złośliwego nadciśnienia
Rozpoznanie złośliwego nadciśnienia tętniczego wykonuje się, przyjmując ciśnienie krwi u danej osoby. Osoby zdiagnozowane powinny zostać natychmiast przyjęte do szpitala w celu ścisłej obserwacji i leczenia. W zależności od powagi zdarzenia może być konieczne przyjęcie na intensywną terapię.
Leki dożylne będą wykorzystywane do stopniowego obniżania ciśnienia krwi, w tym nitroprusydku sodu i nitrogliceryny. Funkcje nerek, mózgu i serca mogą być również ściśle monitorowane w celu oceny wszelkich nieprawidłowości wymagających interwencji w nagłych wypadkach.
W skrajnych przypadkach można zastosować upuszczanie krwi, jeśli leki dożylne nie działają wystarczająco szybko.
Po ustabilizowaniu można zlecić wykonanie badań obrazowych w celu wykrycia znacznego krwawienia lub urazu. Mogą to być ultrasonografia, tomografia komputerowa (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI) .
Po ustabilizowaniu się osoby na tyle, aby można ją było uwolnić, leki przeciwnadciśnieniowe, takie jak beta-blokery lub inhibitory ACE, mogą być przepisywane, jeśli jeszcze nie zostały.
> Źródła:
> Cremer, A .; Amraoui, F .; Lip, G. i in. "Od złośliwego nadciśnienia tętniczego do nadciśnienia tętniczego - MOD: nowoczesna definicja starego, ale wciąż niebezpiecznego zagrożenia". Journal of Human Hypertension. 2016; 30: 463-466.
> Kessler, C. i Joudeh, Y. "Ocena i leczenie ciężkiego bezobjawowego nadciśnienia tętniczego". Amerykański lekarz rodzinny. 2010; 81 (4): 470-476.