Przed, podczas i po operacji J-Pouch

Zrozumienie procedury J-Pouch i potencjalnych komplikacji

Procedura anastamozy w kieszeniach jelita krętego (IPAA), powszechnie znana jako procedura J-Pouch, jest złożonym zabiegiem chirurgicznym w przypadku ciężkiej choroby lub urazu, dotykającego jelita grubego (okrężnicy). Ta procedura ma na celu usunięcie uszkodzonej tkanki okrężnicy i umożliwienie pacjentowi kontynuacji "normalnych" ruchów jelit, co oznacza, że ​​stolec opuszcza ciało przez odbyt.

Podczas procedury J-Pouch - lub częściej w przypadku wielu zabiegów - jelita grubego usuwa się chirurgicznie, a jelita cienkie rekonstruuje się, aby umożliwić stolcu opuszczenie ciała poprzez odbyt w kontrolowany sposób.

J-Pouch z dowolną inną nazwą

Ta procedura lub grupa procedur ma wiele nazw w zależności od etapu operacji i kraju, w którym będzie wykonywana. Oprócz zespolenia odbytu z torebką krętą procedura jest również znana jako torebka typu J , torebka z krętniczo-odbytniczą, zbiornik krętniczo-odbytowy (IAR), torebka wewnętrzna, rekontaktyczna proktokolektomia, przeszczep koloidowo-odbytowy, torebka Kock lub ileostomy takedown.

Dlaczego wykonywana jest operacja J-Pouch

Ta procedura jest wykonywana z dwóch powodów: Okrężnica jest chora i / lub uszkodzona i musi zostać usunięta, a pacjent nie chce ileostomii. Dla wielu, okrężnica jest tak chora, że ​​ich życie jest zrujnowane przez częste biegunki. Często zdarza się, że słyszy się pacjentów z ciężką chorobą zapalną jelit o 25 lub więcej wypróżnieniach dziennie.

Pacjenci ci często nie mogą opuścić domu z obawy przed wypadkiem z powodu niekontrolowanej biegunki, której często towarzyszy ból, a czasami krew w stolcu.

Ileostomy wyjaśnione

Ileostomia jest chirurgicznym obejściem jelita grubego, które odbywa się poprzez oddzielenie końca jelita cienkiego od początku jelita grubego i przekierowanie końca jelita cienkiego na zewnątrz jamy brzusznej.

Odbywa się to poprzez wykonanie małego nacięcia w jamie brzusznej i stworzenie wyjścia na stolec. To nacięcie jest następnie przykrywane za pomocą urządzenia, specjalnej torby z klejami, które pozwalają jej przylgnąć do skóry, a stolec jest zbierany w torebce.

Wiele osób nie jest zainteresowanych długotrwałą ileostomią. Podczas gdy w niektórych przypadkach konieczne jest obejście okrężnicy lub usunięcie jelita grubego, pacjenci często potrzebują alternatywy do noszenia urządzenia. Pacjenci często skarżą się, że urządzenie jest brzydkie, ma nieprzyjemny zapach, przeszkadza w intymności seksualnej, drażni skórę lub jest generalnie denerwujące.

Kim jest kandydat na Chirurgię J-Pouch

Chirurg okrężnicy-odbytnicy będzie ostatecznym decydentem, czy pacjent jest kandydatem do procedury J-Pouch. Decyzja ta będzie oparta na wielu czynnikach, w tym na:

• Ogólny stan zdrowia pacjenta
• Rodzaj problemu w jelicie grubym
• Dotkliwość problemu
• Czy problem można rozwiązać poprzez usunięcie jelita grubego
• Niezależnie od tego, czy ryzyko związane z procedurą przewyższa potencjalne korzyści

Stan jelita grubego nie będzie jedynym czynnikiem decydującym o tym, czy pacjent jest kandydatem do zabiegu chirurgicznego. Pacjent z ciężkim wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, który nie reaguje na leki, który jest najczęstszą przyczyną tego zabiegu, może nie być kandydatem do zabiegu, ponieważ ma stan serca, który może znieczulić zbyt ryzykownie, lub ich cukrzyca jest zbyt słaba kontrolowane.

Zasadniczo, aby być kandydatem do procedury J-Pouch, pacjent musi cierpieć na ciężką chorobę lub uszkodzenie okrężnicy. Uraz byłby przyczyną uszkodzeń leczonych chirurgicznie, takich jak rana postrzałowa w jamie brzusznej, która powoduje znaczące uszkodzenie jelita grubego. Medycznie, wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest najczęstszą przyczyną tej procedury, rak jelita grubego jest również częstą przyczyną usunięcia jelita grubego.

Rodzinna polipowatość gruczolakowata, stan, który prawie zawsze prowadzi do raka okrężnicy, jest również częstym powodem operacji J-Pouch. Stan ten zazwyczaj powoduje, że pacjenci z polipami okrężnicy dochodzą do połowy lat trzydziestych i zachorowania na raka okrężnicy w ciągu dekady lub dwóch lat.

Procedura J-Pouch najlepiej jest wykonać przed rozpoznaniem raka , niż jako leczenie raka.

Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna, która różni się od zapalenia jelita grubego tym, że zmiany wrzodziejące mogą pojawić się w obszarach innych niż okrężnica - z operacją J-Pouch jest kontrowersyjna. Dzieje się tak dlatego, że możliwe jest usunięcie okrężnicy i utworzenie J-Pouch tylko po to, aby wykryć, że J-Pouch rozwija nowe zmiany wrzodziejące, potencjalnie pozostawiając pacjenta w gorszej sytuacji niż wtedy, gdy rozpoczęło leczenie.

Ryzyka operacji J-Pouch Surgery

Oprócz standardowych zagrożeń związanych z zabiegiem chirurgicznym, w tym reakcji na znieczulenie i dobrze znanych powikłań, takich jak zapalenie płuc lub zakrzepy krwi, istnieje dodatkowe ryzyko, które jest charakterystyczne dla zabiegu ileostomii i J-Pouch. Ryzyko to obejmuje:

• Krwawienie lub przeciek: zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne linie nacięcia mogą przeciekać lub krwawić po operacji.
• Ileus: Jest to powikłanie, w którym ruchy mięśniowe jelita (perystaltyka) zatrzymują się po znieczuleniu. W większości przypadków ustępuje w ciągu kilku dni po operacji.
• Niedrożność: w tym przypadku zwężenie spowodowane operacją lub innym problemem uniemożliwia przemieszczanie się pokarmu i kału przez przewód pokarmowy.

Etui J: co to dokładnie jest?

J-Pouch to mały woreczek uformowany od końca jelita cienkiego w kształt litery J, w którym stolec może poczekać, aż nadejdzie pora na wypróżnienie. Podobnie jak w odbytnicy, która jest usuwana podczas zabiegu, muskularna J-Pouch może nie tylko przechowywać stolec, dopóki nie nadejdzie pora na wypróżnienie, ale pacjent ma pewną lub całkowitą kontrolę nad czasem ruchu jelit. Pod wieloma względami J-Pouch jest chirurgicznie utworzonym odbytem, ​​który eliminuje potrzebę ileostomii.

J-Pouch Kroki: 1, 2 i może 3

Procedura J-Pouch jest zwykle planowana w dwóch etapach, co oznacza, że ​​będą wykonywane dwie oddzielne operacje, często w odstępie od 2 do 3 miesięcy. Zazwyczaj pierwszy etap polega na usunięciu okrężnicy, utworzeniu ileostomii i utworzeniu torebki J-Pouch. W tym momencie jelita cienkie są oddzielane od jelita grubego, dzięki czemu stolec opuszcza ciało poprzez miejsce ileostomii.

Przez następnych kilka miesięcy nowo utworzony J-Pouch może leczyć i wzmacniać. Po zagojeniu torebki J i gdy pacjent jest gotowy do dodatkowej operacji, wykonywana jest dodatkowa procedura, a stolec zaczyna podróżować przez jelito cienkie, do pojemnika J-Pouch, w którym jest przechowywany, a następnie opuszcza ciało przez odbytnicę zrobiło to przed tymi procedurami.

Ten dwa zabieg chirurgiczny jest najczęstszym sposobem wykonania procedury J-Pouch. Zabieg można również wykonać jako operację jednoetapową, co oznacza, że ​​nie wykonuje się ileostomii - jelita grubego i odbytnicy są usuwane, torebka J jest formowana i połączona z kikutem odbytnicy (mała pozostała część odbytnicy właśnie wewnątrz odbytu ) w tej samej procedurze.

W niektórych przypadkach chirurdzy operują w trzech fazach, ale jest to mniej powszechne. Wszystkie etapy zabiegu są wykonywane w znieczuleniu ogólnym i zwykle skutkują 3 do 7 dniowym pobytem w szpitalu, w zależności od liczby wykonanych etapów i ogólnego stanu zdrowia pacjenta.

Wideo z procedurą "J-Pouch"

Te procedury są skomplikowane i trudne do zrozumienia bez pomocy wizualnych. Z tego powodu Fundacja Leśniowskiego-Crohna i Colitis stworzyła ten film wideo, aby jasno objaśnić procedurę J-Pouch.

Czego można się spodziewać po operacji J-Pouch Surgery

Po zakończeniu operacji J-Pouch może upłynąć wiele miesięcy, zanim osiągniesz "normalny" ruch wypróżnień. Normalne po operacji J-Pouch niekoniecznie oznacza normalne typowe standardy przeciętnej osoby, które są: ruchy jelit są kontrolowane (nie w wypadku), co najmniej raz na trzy dni, uformowane, ale nie twarde i niebolesne. "Normalny" ruch jelit po operacji J-Pouch to zazwyczaj konsystencja owsianki lub puree ziemniaczanego.

Po zakończeniu powrotu do zdrowia przeciętny pacjent doświadcza pięciu lub sześciu kontrolowanych ruchów jelit dziennie.

Dla kogoś, kto doświadcza krwawej biegunki dziesiątki razy dziennie, może się to wydawać cudownym ulepszeniem, ale dla kogoś, kto miał regularne ruchy jelit i miał procedurę zapobiegania rakowi, może to być alarmujące i utrudniać dostosowanie.

Ogólnie rzecz biorąc, po wyleczeniu jest ukończony i pacjent dowiedział się, jakie pokarmy i płyny mogą potencjalnie pogorszyć J-Pouch i prowadzić do źle kontrolowanych wypróżnień, pacjenci wyrażają satysfakcję z wyników chirurgii. Od 10 do 20 procent jest niezadowolonych z ich wyniku, a po zabiegu J-Pouch decyduje się na ileostomię lub inną procedurę.

Dla większości pacjentów znalezienie odpowiednich pokarmów do jedzenia i unikanie, a także poznanie, jakie leki są pomocne w zmniejszeniu biegunki i zwiększenia kontroli ruchów jelit, prowadzą do ogólnej poprawy w porównaniu z poprzednim stanem chorobowym.

Znane potencjalne komplikacje po J-Pouch

Po wykonaniu procedury J-Pouch istnieje wiele potencjalnych problemów, na szczęście wiele z nich można łatwo leczyć lub im zapobiegać. Personel w gabinecie chirurga i pielęgniarka terapii enterostomalnej (pielęgniarki specjalizujące się w leczeniu stomii i innych ran) mogą być pomocne przy odzyskiwaniu. Nie wahaj się przedyskutować problemów z tymi pracownikami służby zdrowia, ponieważ prawdopodobnie już wcześniej widzieli problem.

Należy pamiętać, że te problemy zwykle poprawiają się po operacji, ponieważ pacjent uczy się, jak funkcjonuje ich organizm po zabiegu chirurgicznym i odzyskuje w pełni:

• Zmniejszone odżywianie: Częsta biegunka może prowadzić do pochłaniania przez organizm mniej witamin, minerałów i kalorii. Z biegiem czasu pacjenci, którzy byli niedożywiani przed zabiegiem chirurgicznym, często stają się lepiej odżywiani po ustąpieniu biegunki.
• Stricture: Obszary nacięć chirurgicznych, w tym jelita cienkiego, J-Pouch i odbytu mogą ulegać zwężeniu z powodu blizn. To zwężenie może powodować niedrożność jelita cienkiego, trudności z jedzeniem lub stolcem przemieszczającym się przez przewód pokarmowy i trudności z wypróżnianiem.
• Erozja skóry: Jedną z funkcji okrężnicy jest wchłanianie nadmiaru kwasu z przewodu pokarmowego. Bez okrężnicy, aby wykonać tę funkcję, niektórzy pacjenci doświadczają pieczenia w miejscu ich stomii lub wokół odbytu, który jest powszechnie określany jako "poparzenie w tyłek". Można temu zapobiegać za pomocą maści barierowej na skórze.
• Pouchitis: Zapalenie torebki, stan ten może być bolesny i zwykle jest leczony dwoma lekami: Flagylem i Cipro.
• Nietrzymanie moczu: J-Pouch ma za zadanie pomóc pacjentowi kontrolować ruchy jelit, jednak u niektórych pacjentów dochodzi do nietrzymania moczu podczas ich powrotu do zdrowia. Niewiele doświadczyło nietrzymania moczu, które przetrwało fazę zdrowienia.
• Biegunka: Technicznie rzecz biorąc, biegunka to sześć lub więcej luźnych stolców dziennie, a dla niektórych poziom luźnych stolców jest lepszy niż poprzedni poziom kontroli. Dla innych jest to gorsze niż poprzednie, ale podczas pierwszych kilku tygodni zdrowienia biegunka jest powszechna i oczekiwana. Zwykle poprawia się przy stosowaniu leków, takich jak Lomotil lub Immodium, wraz ze zmianami w diecie. Gęste i bogate w skrobię produkty, takie jak ziemniaki i makarony, mogą pomóc ujędrnić stolec. Zgłoś bieżącą biegunkę swojemu chirurgowi.
• Odwodnienie: Częste ruchy jelit mogą prowadzić do odwodnienia, dlatego należy zająć się biegunką i zwiększyć spożycie płynów, jeśli występuje odwodnienie. Odwodnienie najlepiej oceniać w domu na podstawie koloru moczu. Ciemny mocz wskazuje na zwiększone zapotrzebowanie na płyn, podczas gdy czysty i prawie bezbarwny mocz wskazuje na odpowiednie nawodnienie. Zgłoś odwodnienie swojemu chirurgowi.
• Niski poziom sodu: Sód można stracić przez biegunkę i należy go zastąpić płynami zawierającymi elektrolit, takimi jak Gatorade lub Pedialyte. Niski poziom sodu jest zwykle zdiagnozowany w testach laboratoryjnych, więc upewnij się, że twój chirurg jest świadomy, że stwierdzono niski poziom sodu.
• Ropień miednicy: jest to kieszeń infekcji, która rozwija się w lub w pobliżu miejsca J-Pouch i wymaga leczenia medycznego i potencjalnie chirurgicznego.
• Zaburzenia seksualne: zaburzenia erekcji to znane ryzyko postępowania u mężczyzn. W przypadku kobiet niepłodność spowodowana bliznowaceniem wokół jajników jest znanym potencjalnym powikłaniem, podobnie jak bolesne współżycie.
• Crohna po J-Pouch: Różnica między Crohna i zapaleniem jelita grubego jest taka, że ​​choroba Leśniowskiego-Crohna może wystąpić w dowolnym miejscu przewodu pokarmowego, podczas gdy zapalenie okrężnicy ogranicza się do jelita grubego. Jeśli zmiany chorobowe Leśniowskiego-Crohna pojawiają się tylko w okrężnicy przed zabiegiem operacyjnym, można logicznie rozpoznać zapalenie jelita grubego, stwierdzając jedynie, że zmiany chorobowe znajdują się później w innych lokalizacjach po operacji. Może to prowadzić do J-Pouch, które ma wrzodziejące uszkodzenia.
• Małe posiłki: niektórzy ludzie z J-Pouchami mogą tolerować tylko kilka małych posiłków zamiast trzech dużych posiłków dziennie.
• "Normalne problemy": Standardowe problemy, z którymi boryka się większość osób, takie jak wzdęcia, wydają się gorsze w przypadku pokrowca J-Pouch. Żywność, która normalnie powoduje gaz, może powodować więcej gazu lub gazu, który jest bardziej niebezpieczny niż przed operacją. Jest to typowy wynik procedury i może nie zostać rozwiązany po zakończeniu odzyskiwania.
• Need for Ostomy: W poważnych przypadkach, gdy nietrzymanie moczu staje się problemem ciągłym, J-Pouch nie jest zdrowe lub nie działa, lub pacjent jest niezadowolony, ileostomia jest leczeniem z wyboru.
• Ciąża: Nacisk płodu w miednicy, gdzie spoczywa J-Etua, może powodować trudności z wypróżnieniami i wstrzemięźliwością. Zarówno chirurg jelita grubego, jak i położnik będą odgrywać rolę w pomaganiu ciężarnej matce w jak najlepszej kontroli w pierwszym trymestrze, kiedy ten problem jest najistotniejszy i określa najlepszy rodzaj porodu.

Słowo od

Ta procedura jest skomplikowana i wymagająca, a dotyczy wyłącznie pacjentów, którzy są albo bardzo chorzy, albo mają nadzieję na uniknięcie silnej rodzinnej historii raka okrężnicy. Decyzji o operacji J-Pouch nie należy lekceważyć i należy to zrobić dopiero po zlokalizowaniu chirurga wykonującego te zabiegi rutynowo i po dogłębnej dyskusji na temat ryzyka i potencjalnych korzyści z operacji.

> Źródła:

> Poradnik dla pacjentów i rodziny w celu przeprowadzenia operacji plastycznej w odcinku J w torebce z kciukiem (IPAA). University of Pennsylvania Health System Division of Colon and Rectal Surgery. http://www.uphs.upenn.edu/surgery/clinical/colon_rectal/ostomy/ileal_j_pouch_surgery.pdf

> Całkowita torebka proktokolektomijna i torebka do jelita krętego. Medline Plus. https://medlineplus.gov/ency/article/007380.htm