Wraz z pojawieniem się objawów reumatoidalnego zapalenia stawów lub podczas ostrego zaostrzenia objawów ludzie po prostu chcą wczołgać się do łóżka i pozostać tam. To zrozumiałe i racjonalne. Robimy to, gdy nie czujemy się dobrze, prawda? Ale reumatoidalne zapalenie stawów jest chorobą przewlekłą. Nie ma lekarstwa . Chorobą należy zarządzać przez cały czas trwania choroby. Jak łóżko spoczywa w długoterminowym planie leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów?
Jaki jest efekt leżenia w łóżku na aktywność choroby?
Zalecenia od dłuższego czasu
Hipokrates powiedział: "W każdym ruchu ciała, ilekroć ktoś zaczyna znosić ból, odczuwa ulgę podczas odpoczynku". To, jak daleko musimy się cofnąć, aby znaleźć źródło myśli, że leżenie w łóżku jest optymalnym środkiem przeciwbólowym. Co ciekawe, lekarze trzymali się tego i zalecali odpoczynek w łóżku dla różnych warunków na wieki. Jednak, ponieważ naukowcy bardziej zaangażowali się w ocenę badań, które uwzględniały efekt terapeutyczny leżenia w łóżku, trudno było uzyskać statystycznie istotne wyniki - a co ważniejsze, niektóre wyniki wskazywały na gorsze wyniki w przypadku leżenia w łóżku.
W 1978 r. Klinika Mayo stwierdziła, że leczenie reumatyczne w reumatoidalnym zapaleniu stawów było "kontrowersyjne". Dowody w tamtych czasach sugerowały, że ćwiczenia zwiększają stan zapalny stawów i ich zniszczenie, podczas gdy odpoczynek zmniejsza stan zapalny. Sugerował, że hospitalizacja może poprawić stan zapalny.
Sugerował także, że zmęczenie powinno być stosowane jako wskazówka w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów. Klinika Mayo doszła do wniosku, że najlepszy odpoczynek w celu uniknięcia zmęczenia w połączeniu z odpowiednią fizykoterapią jest najlepszym kursem leczenia.
Wyniki analizy meta
Do 1999 r. Allen C. i in. (Lancet, 8 października 1999; 354: 1229-33) przeprowadzili metaanalizę, przeszukując MEDLINE i Cochrane Library w celu zbadania terapeutycznego efektu leżenia w łóżku.
Zidentyfikowali 39 randomizowanych badań kontrolowanych, w których uczestniczyło 5700 pacjentów leczonych z powodu 15 chorób i stanów. W 15 próbach odpoczynek w łóżku badano jako leczenie pierwotne w stanach obejmujących ból krzyża, spontaniczną poród, niepowikłany zawał mięśnia sercowego, ostre zapalenie wątroby i reumatoidalne zapalenie stawów. Autorzy doszli do wniosku, że można znaleźć niewiele dowodów na poparcie wykorzystania leżenia w łóżku. Istnieje szereg wyników dotyczących leżenia w łóżku - od nieskładkowych do szkodliwych. Autorzy przytoczyli porady, które pierwotnie oferowano dziesiątki lat wcześniej, stwierdzając, że leżenie w łóżku jest "wysoce niefizjologiczną i zdecydowanie niebezpieczną formą terapii, którą można zamówić w określonych wskazaniach i jak najszybciej przerwać."
Krótkoterminowy a długoterminowy odpoczynek w łóżku
Naukowcy doszli do wniosku, że reszta może być korzystna dla miejscowo zapalnych i bolesnych stawów w krótkim okresie. Odpoczynek może zmniejszyć ból i stany zapalne w dotkniętych stawach. Ale, na dłuższą metę, istnieją potencjalne skutki uboczne braku aktywności, według Johnsa Hopkinsa. Efekty uboczne obejmują zmniejszenie zakresu ruchu , zmniejszoną wytrzymałość, zmienioną odpowiedź na obciążenie stawów i zmniejszoną wydolność tlenową. Na podstawie wyników badań Muellera i in.
(Archives of Physical Medicine and Rehabilitation, 1970), pacjenci poddani ścisłemu łóżku mogą stracić od 1 do 1,5 procent siły dziennie przez zaledwie dwa tygodnie. Fizjoterapeuta powiedział mi kiedyś, że to, co zajmuje kilka tygodni, jeśli chodzi o siłę mięśni, zajmuje wiele miesięcy, by ponownie zyskać.
Podczas gdy tymczasowe lub krótkotrwałe leżenie w łóżku może służyć zmniejszeniu bólu i zmniejszeniu liczby czułych stawów lub stanów zapalnych stawów, najdłuższy odpoczynek w łóżku jest najbardziej niepokojący. Długotrwałe leżenie w łóżku, wraz z zanikaniem mięśni , może powodować odleżyny, skrócenie ścięgien i przykurcze. Może również wiązać się z chorobą zakrzepowo-zatorową (tworzeniem się skrzepów krwi) i opornością na insulinę.
Ponieważ istnieje dylemat spowodowania więcej szkody niż pożytku z przedłużonego leżenia w łóżku, należy rozważyć rozwiązania alternatywne. W przypadku niektórych pojedynczych stawów unieruchomienie może być czasowo możliwe dzięki zastosowaniu szynowania lub noszenia podparcia ograniczającego ruch dotkniętego stawu. Optymalnie powinna istnieć równowaga między odpoczynkiem a aktywnością. Po prostu nie możesz zrezygnować z ćwiczeń i aktywności fizycznej na rzecz długotrwałego odpoczynku. Ćwiczenie jest konieczne, aby uniknąć atrofii mięśni, osłabienia i niestabilności stawów. Obecne myślenie sugeruje, że w dłuższym okresie ćwiczenia faktycznie zmniejszają ból i zmęczenie, zamiast je zwiększać. Jeśli leżysz w łóżku myśląc, że nie możesz ćwiczyć wystarczająco, aby nawet materia, pomyśl jeszcze raz.
> Źródła:
> Brower, Roy G. Konsekwencje leżenia w łóżku. Uniwersytet Johna Hopkinsa. Opublikowano w Critical Care Medicine. Vol.37 Suplement 10. Październik 2009.
> Cush, Weinblatt i Kavanaugh. Odpoczynek i ćwiczenia. Strona 92. Reumatoidalne zapalenie stawów: Wczesna diagnoza i leczenie. Professional Communications, Inc. Trzecia edycja.
> Krabak, Brian MD i Minkoff, Evan DO. Johns Hopkins Arthritis Center. Rehabilitacja dla chorych na reumatoidalne zapalenie stawów. Relative Rest. Zaktualizowano 31 lipca 2012 r.
> Smith RD i Polley HF. Rest Therapy na reumatoidalne zapalenie stawów. Mayo Clinic Proceedings. 1978 marca; 53 (3): 141-5.
> Walling, Anne D. MD. Uważaj na zalecanie leżenia w łóżku dla większości chorób. Amerykański lekarz rodzinny. 2000 Feb 15; 61 (4): 1164.