Może być konieczne dostosowanie dawki, aby zapewnić zdrowie płodu
Twoja tarczycy jest ważna podczas ciąży, ponieważ reguluje produkcję hormonów zwanych trijodotyroniną (T3) i tyroksyną (T4), z których każda odgrywa kluczową rolę w rozwoju mózgu i układu nerwowego dziecka.
W pierwszym trymestrze ciąży płód zależy od podaży hormonu tarczycy przez matkę, która jest dostarczana przez łożysko.
Aby zaspokoić tę potrzebę, produkcja tarczycy u matki zwykle przechodzi w nadmierny wzrost, powodując powiększenie samego gruczołu. Zazwyczaj nie jest to zauważane i nie będzie w żaden sposób komplikować ciąży.
Jednak w niektórych przypadkach powiększenie może być zauważalne podczas badania klinicznego i sugeruje, że kobieta cierpi na niedoczynność tarczycy , czyli stan, w którym tarczycy nie wytwarza wystarczającej ilości hormonu tarczycy.
Zmiany w funkcji tarczycy podczas ciąży
Nawet w normalnych warunkach ciąża powoduje stres na tarczycy. Potrzeba zwiększenia produkcji hormonów o 50 procent spowoduje zazwyczaj powiększenie samego gruczołu. U kobiet z prawidłową czynnością tarczycy gruczoł może wzrosnąć o 10 procent. U kobiet z niedoczynnością tarczycy może wzrosnąć o 20 do 40 procent.
Poza fizycznym powiększeniem samego gruczołu dochodzi do zmian w produkcji hormonów, które lekarze mogą monitorować za pomocą badań krwi.
Najważniejszym z nich jest test TSH , który mierzy poziom hormonu tyreotropowego (TSH) we krwi. TSH to hormon wytwarzany przez przysadkę mózgową, która wyzwala produkcję T3 i T4.
Ponieważ normalna czynność tarczycy różni się w czasie ciąży, wartości TSH ulegną zmianie wraz z postępem matki od pierwszego do trzeciego trymestru.
W normalnych warunkach normalna wartość TSH wynosiłaby od 0,2 do 4,0 mlU / l.
Jeśli z jakiegokolwiek powodu tarczycy nie nadąży w czasie ciąży, wartość spadnie, wskazując stan niedoczynności tarczycy. W takim przypadku przepisane będą leki zastępujące hormon tarczycy w celu zastąpienia brakującego hormonu tarczycy. Matka będzie następnie rutynowo monitorowana w celu oceny wartości TSH, dostosowując leczenie w razie potrzeby.
Monitorowanie TSH podczas ciąży
Wiele laboratoriów opracowuje własne zakresy referencyjne dla TSH, określające ich "normalne" wartości na każdym etapie ciąży. Jeśli nie, American Thyroid Association (ATA) zaleca stosowanie następujących zakresów:
- Pierwszy trymestr: 0.1-2.5 mIU / L
- Drugi trymestr: 0,2-3,0 mIU / L
- Trzeci trymestr: 0.3-3.0 mIU / L
Jeśli masz chorobę tarczycy, powinnaś być regularnie monitorowana przez całą ciążę . Jeśli choroba tarczycy przebiega w twojej rodzinie lub masz objawy choroby, ważne jest, aby poinformować lekarza, że możesz być odpowiednio monitorowany i leczyć.
Niedoczynność tarczycy
Jeśli jesteś niedoczynnością tarczycy, ważne jest, abyś był leczony zarówno przed, jak i podczas ciąży. Jeśli nieleczona lub niedostatecznie leczona, niedoczynność tarczycy może powodować problemy rozwojowe i ruchowe u dziecka.
Jeśli jesteś leczony z powodu niedoczynności tarczycy, nie zakładaj, że możesz dalej zarządzać swoim stanem w ten sam sposób. W rzeczywistości, jeśli tylko ciąża zostanie potwierdzona, możesz zwiększyć dawkę hormonów zastępczych hormonu tarczycy aż o 50 procent. W rzeczywistości badania sugerują, że 50 do 80 procent kobiet z niedoczynnością tarczycy będzie musiało to zrobić.
Zgodnie z wytycznymi ATA, wzrost ten powinien rozpocząć się już w tygodniach od 4 do 6 i trwać do tygodni 16 do 20 (po których twoja funkcja tarczycy będzie zazwyczaj osiągana aż do porodu).
Jeśli chodzi o monitorowanie, testy tarczycy będą musiały być przeprowadzane co cztery tygodnie w pierwszej połowie ciąży, a następnie ponownie między 26 a 32 tygodniem.
Po porodzie należy zmniejszyć dawkę leku do poziomu przed zajściem w ciążę, a kolejne 6 tygodni po dacie dostawy monitorować.
Choroba Hashimoto
Choroba Hashimoto , znana również jako zapalenie tarczycy Hashimoto, jest chorobą autoimmunologiczną, która atakuje i stopniowo niszczy tarczycę. Niedoczynność tarczycy jest często wynikiem zaburzenia i jest leczona w ten sam sposób za pomocą hormonalnej terapii zastępczej.
Leczenie choroby Hashimoto w czasie ciąży polega na leczeniu niedoczynności tarczycy, chociaż należy zwrócić większą uwagę na utrzymywanie TSH poniżej 2,5 mlU / L, ponieważ wyższe poziomy są związane z dwukrotnym zwiększeniem ryzyka poronienia.
Choroba Gravesa
W niektórych przypadkach u kobiety może wystąpić nadreaktywność, a nie niedoczynność tarczycy. Jest to znane jako nadczynność tarczycy, która często jest spowodowana chorobą Gravesa-Basedowa .
Nieleczona nadczynność tarczycy może prowadzić do przedwczesnego porodu lub stanu przedrzucawkowego (powikłania ciąży charakteryzujące się wysokim ciśnieniem krwi i uszkodzeniem narządów). Ryzyko dla dziecka obejmuje niską wagę urodzeniową, szybkie tętno, wady wrodzone i inne problemy zdrowotne. W cięższych przypadkach może dojść do porodu martwego.
Dodatkowo, jeśli jesteś w ciąży i chorujesz na Gravesa, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkiej postaci nadczynności tarczycy zwanej burzą tarczycy . Znany również jako kryzys tyreotoksyczny, jest spowodowany nadmiernym wydzielaniem hormonów tarczycy, co powoduje potencjalnie śmiertelny wzrost ciśnienia krwi, temperatury ciała i tętna.
W czasie ciąży choroba Gravesa-Basedowa jest zazwyczaj leczona za pomocą przeciwtarczycowego leku zwanego propylotiouracylem w pierwszym trymestrze ciąży, a inna nazywa się metimazolem do końca ciąży.
Słowo od
Ważną rzeczą do zapamiętania jest to, że jeśli jesteś niedoczynnością tarczycy i aktywnie planujesz zajść w ciążę, musisz porozmawiać z lekarzem na temat dostosowania dawki leku hormonalnego zastępującego hormon tarczycy, aby zoptymalizować płodność. Celem jest utrzymanie poziomu TSH poniżej 2,5 mIU / L.
Powinieneś także pracować z lekarzem, aby jak najszybciej potwierdzić ciążę, i mieć plan, który zwiększy dawkę leku o ustaloną z góry wartość, gdy tylko Twoja ciąża zostanie potwierdzona.
> Źródło:
> Alexander, E ,; Pearce, E .; Brent, G .; et. glin. "Wytyczne Amerykańskiego Stowarzyszenia Tarczycy w diagnostyce i leczeniu chorób tarczycy w okresie ciąży i po porodzie" . 2017; 27 (3): 315-389.