Nie wszystkie migotanie przedsionków jest takie samo. Tak więc, starając się uporządkować swoje myślenie, lekarze przez lata opracowali kilka różnych systemów klasyfikacji, aby opisać różne "typy" migotania przedsionków. W rezultacie, lekarze terminologii często używają do mówienia o migotaniu przedsionków, co stało się potencjalnie dość mylące.
Jednak w 2014 r. American Heart Association, American College of Cardiology oraz Heart Rhythm Society ustanowiły system klasyfikacji, który teraz powinien wyprzeć wszystkie starsze.
Ten system klasyfikacji uznaje, że migotanie przedsionków jest najczęściej stanem progresywnym. Na początku arytmia występuje zwykle w epizodach sporadycznych i krótkich. Z biegiem czasu epizody stają się częstsze i dłuższe. U wielu pacjentów migotanie przedsionków ostatecznie wypiera normalny rytm serca i staje się trwałe.
"Rodzaj" migotania przedsionków, jaką osoba ma, może pomóc lekarzowi w sformułowaniu zaleceń dotyczących najbardziej odpowiedniego podejścia do terapii. Im bardziej zaburzona jest arytmia pacjenta w kierunku permanentnego migotania przedsionków, tym mniej prawdopodobne jest przywrócenie prawidłowego rytmu serca i utrzymanie go.
System klasyfikacji migotania przedsionków
Oto obecny ustandaryzowany system klasyfikacji migotania przedsionków.
Napadowe migotanie przedsionków: migotanie przedsionków uważa się za napadowe (termin medyczny "przerywany"), jeśli występuje w dyskretnych epizodach krótszych niż siedem dni.
W wielu przypadkach napadowe migotanie przedsionków może trwać tylko minuty do godzin. Epizody napadowego migotania przedsionków mogą być częste lub dość rzadkie.
U niektórych pacjentów z napadowym migotaniem przedsionków występują krótkie epizody, które nie wywołują żadnych objawów i są całkowicie "subkliniczne". Oznacza to, że ani pacjent, ani jego lekarz nie są świadomi występowania epizodów migotania przedsionków.
W takich przypadkach arytmia jest zwykle nieoczekiwanie wykryta podczas monitorowania serca. Subkliniczne migotanie przedsionków jest ważne, ponieważ, podobnie jak cięższe przypadki migotania przedsionków, może prowadzić do udaru.
Trwałe migotanie przedsionków: W tej drugiej kategorii migotanie przedsionków występuje w odcinkach, które nie kończą się w ciągu siedmiu dni. Aby przywrócić normalny rytm serca, najczęściej konieczna jest interwencja medyczna. Pacjenci, którzy mają jeden lub więcej epizodów przetrwałego migotania przedsionków, mogą w innych przypadkach mieć epizody napadowego migotania przedsionków, ale teraz są klasyfikowani jako posiadający "utrzymującą się" arytmię.
Długotrwałe utrzymujące się migotanie przedsionków: u tych pacjentów epizod migotania przedsionków utrzymuje się dłużej niż 12 miesięcy. We wszystkich praktycznych zastosowaniach migotanie przedsionków stało się nową, "wyjściową" arytmią serca u tych pacjentów.
Stałe migotanie przedsionków: Jedyną różnicą pomiędzy "długotrwałym przetrwałym" a "stałym" migotaniem przedsionków jest to, że przy stałym migotaniu przedsionków lekarz i pacjent zgodzili się porzucić dalsze wysiłki w celu przywrócenia normalnego rytmu serca i przeszli do inna strategia leczenia .
Zadeklarowali migotanie przedsionków jako stałe.
Awaryjne migotanie przedsionków i zastawkowe
Inną klasyfikacją migotania przedsionków, o której będzie się powszechnie słyszeć, jest migotanie przedsionków zastawki dwudzielnej w porównaniu z niezastawkowym migotaniem przedsionków; to znaczy, czy migotanie przedsionków jest związane z zastawkową chorobą serca, taką jak niedomykalność mitralna .
Ze względów praktycznych klasyfikacja ta jest brana pod uwagę tylko podczas podejmowania decyzji o leczeniu przeciwzakrzepowym, aby zapobiec udarowi. Zasadniczo pacjenci z migotaniem przedsionków migotania przedsionków praktycznie zawsze potrzebują leczenia przeciwzakrzepowego; pacjenci z niezastawkowym migotaniem przedsionków nie mogą.
Słowo od
Główną zaletą tego systemu klasyfikacji jest to, że standaryzuje nomenklaturę, tak że kiedy lekarze mówią do siebie nawzajem o migotaniu przedsionków, wszyscy mają na myśli to samo. Pomaga ci także zrozumieć twój stan.
Ponadto daje lekarzom pewne wyobrażenie o tym, jak daleko rozwinęło się migotanie przedsionków pacjenta w kierunku stałego rytmu serca, a tym samym, jak prawdopodobne jest, że strategia mająca na celu przywrócenie prawidłowego rytmu może być skuteczna. W ostatecznym rozrachunku pomoże to Tobie i Twojemu lekarzowi podjąć decyzję o leczeniu, która jest dla Ciebie najlepsza .
> Źródło:
> January CT, Wann LS, Alpert JS, et al. 2014 Wytyczne AHA / ACC / HRS dotyczące postępowania z pacjentami z migotaniem przedsionków: raport zespołu zadaniowego American College of Cardiology / American Heart Association na temat wytycznych praktycznych i Towarzystwa Heart Rhythm. Circulation 2014; 130: e199.