Nieszczelny zawór może doprowadzić do uszkodzenia serca i jego uszkodzenia
Niedomykalność zastawki mitralnej występuje, gdy zastawka mitralna serca nie zamyka się prawidłowo, umożliwiając wyciek krwi (powracającej) z powrotem do komory serca. Niedomykalność zastawki dwudzielnej jest nie tylko najczęstszą nieprawidłowością zastawek serca, ale może być jedną z najtrudniejszych do oceny i leczenia.
Zrozumienie niedomykalności mitralnej
Zastawka mitralna oddziela lewe przedsionki serca od lewej komory.
Gdy lewe przedsionki kurczy się, zawór mitralny otwiera się, umożliwiając przepływ krwi do lewej komory. Gdy lewa komora kurczy się, zawór zamyka się, aby zapobiec wstecznemu przepływowi krwi.
W przypadku niedomykalności zastawki mitralnej, nieszczelny zawór nakłada dodatkowy nacisk na serce, co może prowadzić do powiększenia mięśnia sercowego i długotrwałych, nieodwracalnych uszkodzeń.
Istnieje wiele warunków, które mogą powodować niedomykalność zastawki mitralnej:
- Wypadanie płatka zastawki mitralnej (wybrzuszenie "drzwi" zastawki)
- Zapalenie wsierdzia (w tym zakażenie zastawek serca)
- Zawał mięśnia sercowego (atak serca)
- Rozszerzona kardiomiopatia (powiększenie serca)
- Przerostowa kardiomiopatia (zgrubienie mięśnia sercowego)
- Reumatyczne choroby serca (najczęściej obserwowane w krajach rozwijających się)
Powikłania niedomykalności mitralnej
Niedomykalność zastawki dwudzielnej jest zwykle przewlekłym schorzeniem, które rozwija się powoli z biegiem lat. W tym czasie ciśnienie w lewym przedsionku wzrośnie z powodu dodatkowego powrotu krwi z powrotem do komory.
Z czasem ciśnienie to spowoduje powiększenie serca. Kiedy tak się dzieje, dana osoba często doświadcza:
- Dyspnea (duszność)
- Migotanie przedsionków (nieregularne i często szybkie bicie serca)
- Omdlenie (omdlenia)
Przewlekła niedomykalność mitralna dodatkowo obciąża lewą komorę, zmuszając ją do cięższej pracy, aby pompować krew do organizmu.
Ta dodatkowa praca może spowodować gęstnienie mięśnia, prowadząc do powiększenia, aw niektórych przypadkach niewydolności serca. W tym czasie mięsień jest zwykle nieodwracalnie uszkodzony, co powoduje, że wymiana zastawki jest jeszcze bardziej niebezpieczna.
W rzadkich przypadkach niedomykalność zastawki mitralnej może nagle wystąpić, najczęściej podczas zawału serca ciężkiego epizodu zapalenia wsierdzia. Jeśli tak się stanie, to zazwyczaj spowoduje obrzęk płuc (gromadzenie się płynu w płucach) i niebezpieczny spadek ciśnienia krwi. Ostra niedomykalność mitralna jest zawsze uważana za nagłą sytuację medyczną, a jeśli nie zostanie natychmiast leczona, może doprowadzić do śmierci.
Leczenie niedomykalności mitralnej
Leczenie niedomykalności mitralnej będzie w dużej mierze zależeć od stadium choroby i stanu samego serca. Ponieważ jest to problem wpływający na mechanikę zastawki, leczenie będzie częściej niż wymagać operacji.
Dwa podejścia chirurgiczne są standardowo stosowane:
- Zastąpienie zastawki mitralnej polega na zastosowaniu sztucznego zaworu lub zastawki serca pobranej od zwierzęcia (zazwyczaj świni). Chociaż oba mogą działać równie dobrze, krzepnięcie jest powszechne w przypadku zastawek mechanicznych i wymaga chronicznych leków do rozrzedzania krwi. Z drugiej strony, zawory mechaniczne trwają dłużej, więc mogą być bardziej odpowiednie dla młodszych pacjentów w wieku poniżej 65 lat.
- Naprawa zastawki mitralnej wymaga od chirurga dosłownej zmiany kształtu zastawki, aby zmniejszyć lub wyeliminować niedomykalność. Jest to umiejętna technika wymagająca wysoce doświadczonego specjalisty. Ogólnie rzecz biorąc, zgon z powodu operacji jest na ogół niższy niż wymiana zastawki i oferuje dłuższy czas przeżycia. Przed operacyjną oceną trzeba będzie podjąć decyzję, czy naprawa jest wykonalną opcją.
Inne metody leczenia niedomykalności mitralnej
Są chwile, kiedy dana osoba może nie być kandydatem na operację. W takim przypadku leczenie będzie skoncentrowane na minimalizowaniu objawów i / lub zmniejszaniu nacisku na serce. Wśród obecnych opcji:
- Środki rozszerzające naczynia krwionośne (rodzaj leku stosowanego do rozszerzania naczyń krwionośnych) są czasem używane, ale nie mają większego wpływu na poprawę wyników długoterminowych. Inhibitory ACE, takie jak Vasotec (enalapryl) lub Capoten (kaptopril), są najczęstszymi wyborami.
- Terapia resynchronizująca serca (CRT) polega na użyciu specjalnego stymulatora, który porusza jednocześnie prawą i lewą komorą. CRT najczęściej stosuje się w przypadku powiększenia lewej komory.
- Profilaktyka zapalenia wsierdzia polega na stosowaniu antybiotyków w celu zapobiegania infekcjom w wewnętrznej wyściółce serca. Obecnie jest używany tylko w rzadkich przypadkach.
> Źródła
- > Bonow, R .; Carabello, B; Chatterjee, K .; et al. "Ukierunkowana aktualizacja włączona do wytycznych ACC / AHA 2006 dotyczących postępowania z pacjentami z wadami zastawkowymi serca: raport zespołu zadaniowego American College of Cardiology / American Heart Association na temat wytycznych postępowania". Cyrkulacja . 2008; 118: e523.
- > Vahanian, A .; Baumgartner, H .; Bax, J .; et al. "Wytyczne dotyczące postępowania w przypadku zastawkowej choroby serca: grupa zadaniowa ds. Postępowania w chorobie zastawkowych serca europejskiego towarzystwa kardiologicznego". European Heart Journal . 2007; 28: 230.