Niewydolność serca jest stanem, w którym serce nie jest w stanie wykonywać pracy niezbędnej do nadążania za potrzebami ciała. Najczęstsze objawy to duszność i zmęczenie. Podczas gdy można go leczyć za pomocą leków, a w niektórych przypadkach również za pomocą operacji lub innych procedur, niewydolność serca jest poważnym stanem, który wiąże się z ryzykiem zgonu w ciągu pięciu do 10 lat.
Niewydolność serca jest wynikiem końcowym długotrwałych chorób serca, takich jak choroba niedokrwienna serca i zaburzenia rytmu serca.
Istnieją dwa ogólne zespoły kliniczne związane z niewydolnością serca:
Zastoinowa niewydolność serca : Często o tym mówią ludzie, gdy rozmawiają o niewydolności serca. W tym typie słaba funkcja serca powoduje przekrwienie przepływu krwi w płucach i całym ciele. Ta pierwsza powoduje duszność, a druga powoduje obrzęk nóg i rąk.
Niskoenergetyczna niewydolność serca: Czasami osoby z niewydolnością serca mogą mieć niewielki lub żaden zator płucny. W takich sytuacjach główny problem polega na tym, że mięsień sercowy stał się tak bardzo słaby, że serce nie jest już w stanie pompować wystarczającej ilości krwi do narządów ciała.
Ludzie, u których niewydolność serca występuje głównie z niewydolnością serca, częściej mają niskie ciśnienie krwi, zawroty głowy i omdlenia.
Niskoenergetyczna niewydolność serca jest zwykle oznaką bardzo zaawansowanej niewydolności serca i wiąże się z bardzo złym rokowaniem.
Objawy
Wczesna niewydolność serca może wywoływać wiele objawów . Jeśli rozwiniesz niewydolność serca, nawet na wczesnym etapie, istnieje duża szansa, że zdiagnozowałeś już chorobę serca przez wiele lat.
Niewydolność serca zwykle występuje u dorosłych, ale może wystąpić u dzieci z powodu wrodzonej (od urodzenia) choroby serca.
Do najczęstszych objawów chorób serca należą:
- Duszność : duszność, zwłaszcza przy wysiłku fizycznym
- Obrzęk: Obrzęk, zwykle w nogach i kostkach. Obrzękiem może być obrzęk, który charakteryzuje się wgłębieniem w spuchniętej okolicy po nacisku, zwykle trwającym przez kilka minut.
- Słabość i zmęczenie, szczególnie przy wysiłku
- Częste oddawanie moczu
- Problemy ze snem ze względu na duszność
- Niskie ciśnienie krwi
- Zawroty
U większości osób z niewydolnością serca najczęstszymi objawami są duszność i obrzęk. W niektórych pozycjach może wystąpić charakterystyczna krótkość oddechu, a niektóre z nich mogą wystąpić:
- Orthopnea (duszność występująca podczas leżenia)
- Napadowa duszność nocna lub PND, która pojawia się nagle w środku snu
- Bendopnea , która występuje podczas pochylania się
Objawy są cięższe i uporczywe w zaawansowanej niewydolności serca, określanej również jako ESRD (schyłkowa niewydolność serca). Ponadto, gdy niewydolność serca postępuje do schyłkowej niewydolności serca, należy spodziewać się dodatkowych objawów, w tym:
- Skrócenie oddechu w spoczynku
- Słabość i zmęczenie, nawet bez wysiłku
- Uczucie, że twoje serce ściga się
- Świszczący oddech i kaszel
- Zmniejszony apetyt lub utrata apetytu
- Omdlenie
- Zamieszanie
Przyczyny
Istnieje kilka rodzajów niewydolności serca i wszystkie one charakteryzują się niewystarczającym pompowaniem mięśnia sercowego, co powoduje nagromadzenie płynu. Uogólnione gromadzenie się płynu powoduje duszność i obrzęk niewydolności serca. Ta nagromadzona płyn powoduje również zatory, które wydają się być najbardziej widoczne w płucach i kończynach dolnych, powodując duszność i niski poziom energii.
Najczęstsze przyczyny niewydolności serca to:
Kardiomiopatia rozrodcza: Kardiomiopatia rozrodcza jest końcowym wynikiem wielu chorób serca, takich jak choroba wieńcowa i wada zastawkowa serca. Występuje, gdy podstawowa choroba serca ostatecznie powoduje znaczne osłabienie samego mięśnia sercowego.
Kardiomiopatia przerostowa: Kardiomiopatia przerostowa jest zwykle stanem genetycznym i często występuje w rodzinach. Charakteryzuje się on pogrubieniem mięśnia sercowego, co skutkuje sztywnymi komorami.
Zaburzenia czynności rozkurczowej: dysfunkcja rozkurczowa jest podobna do kardiomiopatii przerostowej, ponieważ jest spowodowana usztywnieniem mięśnia sercowego, co prowadzi do upośledzenia napełniania serca. Jednak w przeciwieństwie do przerostowej kardiomiopatii rozkurczowej niewydolności serca często nie towarzyszy zgrubienie mięśnia sercowego i nie uważa się, że jest to zaburzenie genetyczne. Występuje zwykle u osób starszych, często u kobiet i osób z wysokim ciśnieniem krwi. Charakteryzuje się stosunkowo nagłymi epizodami ciężkiej duszności z powodu zatłoczenia płuc.
Istnieje wiele innych problemów medycznych, które mogą również prowadzić do niewydolności serca, takich jak zawał serca, wysokie ciśnienie krwi, choroba zastawek serca, palenie tytoniu, otyłość, cukrzyca, chemioterapia i stres.
Diagnoza
Jeśli wystąpią objawy niewydolności serca, lekarz zastosuje kilka metod w celu ustalenia, czy niewydolność serca jest przyczyną twoich objawów. Rozpoznanie niewydolności serca obejmuje:
Badanie lekarskie: Często lekarz może usłyszeć zatory słuchając płuc i wykrywać oznaki niewydolności serca lub zaburzenia rytmu serca, słuchając swojego serca.
RTG klatki piersiowej: RTG klatki piersiowej może pokazać, że masz powiększone serce lub objawy zatkania płuc.
Echokardiogram: Dylatację i osłabienie lewej komory ocenia się zwykle mierząc frakcję wyrzutową lewej komory. Frakcja wyrzutowa mierzy procent krwi zatrzymanej przez lewą komorę, która jest wyrzucana z każdym uderzeniem serca. Zazwyczaj frakcja wyrzutowa wynosi 50 procent lub więcej. W przypadku kardiomiopatii rozstrzeniowej wartość ta maleje.
Badania krwi: Badania krwi nie są zazwyczaj uznawane za standard w diagnostyce niewydolności serca. Peptyd natriuretyczny typu B (BNP), badanie krwi, które może pomóc lekarzom zdecydować, czy występuje niewydolność serca, może być brane pod uwagę w niektórych przypadkach.
Leczenie
Na szczęście poczyniono wiele postępów w leczeniu niewydolności serca . Dzięki agresywnej terapii zarówno objawy, jak i ryzyko śmierci mogą być bardzo ograniczone. Leki, a także niektóre procedury, mogą poprawić objawy i zwiększyć przeżywalność u osób z niewydolnością serca.
Do najczęściej stosowanych leków stosowanych w leczeniu niewydolności serca należą:
- Inhibitory ACE (enzym konwertujący angiotensynę): inhibitory ACE blokują tworzenie angiotensyny II. Ten lek obniża ciśnienie krwi i zmniejsza retencję sodu u osób z niewydolnością serca.
- Beta-adrenolityki: beta-adrenolity blokują wpływ adrenaliny na serce, aby zredukować nadmierny stres w wadliwym sercu. Te leki są najczęściej stosowane w rozszerzonej kardiomiopatii.
- Diuretyki: Często nazywane "pigułkami na wodę", te leki pobudzają organizm do utraty wody poprzez działanie na nerki. Ten efekt zmniejsza retencję płynów i obrzęki.
Procedury mogą być również stosowane w przypadku niewydolności serca, ale nie od wszystkich osób, które cierpią na niewydolność serca. Ponadto, niektóre osoby z niewydolnością serca mogą nie być wystarczająco dobre, aby móc tolerować te procedury.
W zależności od czynności serca możesz omówić te procedury z lekarzem.
- Rozrusznik serca: stymulator to urządzenie, które stymuluje serce do pompowania. Zwykle wszczepione stymulatory stymulują tylko jedną stronę serca. Jednak w leczeniu niewydolności serca stymulator stymuluje prawą i lewą stronę serca. Jest to często określane jako CRT (terapia resynchronizująca serce).
- Przeszczep serca: przeszczep serca to chirurgiczne zastąpienie serca sercem, które może dobrze funkcjonować. Nie jest to prosta procedura z wielu powodów. Jeśli masz niewydolność serca, twoje zdrowie może utrudnić ci tolerowanie fizycznej intensywności zabiegu. A ponieważ potrzebujesz serca dawcy od zdrowego dawcy, nie ma zbyt wielu dostępnych narządów do transplantacji.
Korona
Niewydolność serca powoduje ograniczenie czynności, a także wyczerpanie. Radzenie sobie z niewydolnością serca wymaga dostosowania myślenia, a także praktycznych rozważań.
Korekty stylu życia obejmują upewnienie się, że nie bierzesz udziału w działaniach, które mogą pogorszyć twój stan, a także podejmujesz działania, które mogą zoptymalizować twoje zdrowie.
Niektóre ważne strategie obejmują:
Nawyki: Palenie i spożywanie alkoholu są powiązane z chorobami serca i mogą zaostrzyć stan, jeśli już go masz, więc korzystne jest przerwanie tych czynności, jeśli masz niewydolność serca.
Dieta / zarządzanie solą: Utrzymanie zdrowej diety jest ważne w leczeniu niewydolności serca. Ważne jest, aby uzyskać odpowiednią ilość kalorii i składników odżywczych, aby utrzymać energię. Możesz również spotkać się z dietetykiem, aby uzyskać porady dotyczące określonych problemów, takich jak utrzymanie masy ciała, ograniczenie soli i ograniczenie płynów. Dieta o niskiej zawartości soli może pomóc złagodzić niektóre retencję płynów, które występują z chorobą serca.
Zarządzanie wagą: słabe serce charakteryzujące chorobę serca nie może z łatwością tolerować wymagań stawianych przez dodatkowe obciążenie. Utrzymanie optymalnej wagi może pomóc w złagodzeniu części nadmiaru pracy, która jest trudna do opanowania przez niesprawne serce.
Ćwiczenie: Aktywność fizyczna może wytrenować twoje serce, aby stać się silniejszym i bardziej wydajnym. Jeśli jednak masz niewydolność serca, powinieneś omówić ćwiczenia z lekarzem i postępować zgodnie z poradami lekarskimi w tej dziedzinie.
Słowo od
Jeśli ty lub twój bliski ma niewydolność serca, powinieneś wiedzieć, że nie jesteś sam. Jest to bardzo powszechny problem medyczny, ale jest to problem medyczny, który należy traktować poważnie.
Oprócz objawów powodujących dyskomfort, takich jak duszność i zawroty głowy, trudno jest dostosować się do spadku poziomu aktywności spowodowanego brakiem energii i zmęczenia. Przy dobrym zarządzaniu możesz doświadczyć poprawy swoich symptomów.
Kiedy twoja ukochana ma niewydolność serca, możesz potrzebować wybrać zmodyfikowane aktywności, które odpowiadają twojemu poziomowi energii, a także poziom energii i tolerancję aktywności ukochanej osoby.
> Źródło:
> Ibrahim NE, Januzzi JL Jr. Przyszłość terapii kierowanej przez biomaterer na niewydolność serca po przeprowadzeniu przewodniej terapii opartej na dowodach z wykorzystaniem intensywniejszego leczenia biomarkerów w niewydolności serca (GUIDE-IT). Curr Heart Fail Rep. 2018 kwietnia, 15 (2): 37-43. doi: 10.1007 / s11897-018-0381-0.