Czy badanie krwi może pomóc w diagnozowaniu wstrząsu mózgu?
14 lutego 2018 r. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła badanie krwi do zastosowania w diagnozowaniu wstrząśnięć.
Konfucje są doskonałym przykładem tego, jak praktyka medycyny jest zarówno sztuką, jak i nauką. Przez dziesięciolecia łagodne traumatyczne uszkodzenie mózgu (TBI), znane jako wstrząs mózgu, nie było dobrze zrozumiane. Jak wpłynęła na tkankę mózgową, efekty długoterminowe, leczenie, a nawet jasne zrozumienie oznak i symptomów naprawdę nie zaczęły się zestalać do końca XX wieku.
Sporty kontaktowe, szczególnie zawodowa piłka nożna i wojskowe operacje bojowe, miały duży wpływ (bez kalamburów) na medyczne rozumienie wstrząsów, szczególnie, że powtarzające się uderzenia w głowę powodowały uszkodzenie tkanki mózgowej. W miarę, jak niebezpieczeństwa wstrząsu mózgu stały się wyraźniejsze, dostawcy usług medycznych poszukiwali jasności, jak je rozpoznać.
Jak działa test krwi
Badanie krwi nazywa się Banyan Brain Trauma Indicator i mierzy poziomy białek, znanych jako UCH-L1 i GFAP, które są uwalniane z tkanki mózgowej do krwioobiegu. Po zmierzeniu w ciągu 12 godzin od urazu, poziomy tych białek mogą pomóc w ustaleniu, czy pacjent może mieć zmiany w mózgu wykrywalne za pomocą TK lub MRI .
Łagodne urazy mózgu - wstrząśnięcia mózgu - często nie wykazują uszkodzeń na obrazach mózgu. Co gorsza, olbrzymia ilość promieniowania potrzebna do uzyskania TK może mieć negatywne konsekwencje w czasie.
Ryzyko jest warte zdiagnozowania urazów zagrażających życiu, ale należy unikać niepotrzebnych tomografii komputerowej.
Co robi test krwi
Wskaźnik obrażeń mózgu Banyana pomaga lekarzom zdecydować, czy wykonać tomografię komputerową, czy nie. W badaniach wykorzystywanych przez FDA do zatwierdzenia testu, prawidłowo przewidywał, że pacjenci mieliby wykrywalne zmiany na swoich skanach TK w 97,5% przypadków.
Badanie prawidłowo przewidywało, że pacjenci nie będą mieli zmian wykrywalnych przez skan TK 99,6% przypadków.
Dlatego też, gdy jest używany jako narzędzie diagnostyczne pierwszej linii, test pomaga wykluczyć tych pacjentów, którzy nie muszą znosić promieniowania CT mózgu. Test jest wystarczająco szybki, aby można go było użyć przed skanowaniem TK bez powodowania znacznych opóźnień.
Czego test krwi nie robi
Nie diagnozuje wstrząsów. Ważne jest, aby zrozumieć różnicę, ponieważ to nie jest tak, że lekarze mogą wyciągnąć coś w rodzaju "doohickey", który wygląda jak glukometr i diagnozować wstrząsy z kroplą krwi na uboczu wielkiej gry.
Przynajmniej jeszcze nie.
Ten test nie jest sam w sobie rozstrzygający. To nie jest panaceum. Pomoże to jednak lekarzom w nawigacji pacjentów, którzy nie mają bardzo ciężkich urazów mózgu. Zastosowanie tego testu wraz z bardziej konwencjonalnymi metodami diagnozy - Skala Glasgow Coma Scale i inne oceny neurologiczne - pomoże lekarzom zdecydować, czy poddać pacjenta promieniowaniu. To nie jest mała rzecz.
Jak diagnozuje się kontuzje
Przez wiele lat wstrząśnienia mózgu miały dwa kryteria rozpoznania:
- Pacjent jest chwilowo nieprzytomny.
- Pacjent nie pamięta, co go uderzyło.
Trzecie, czasem niewypowiedziane, kryteria diagnozy polegały na tym, że musiała to być trauma. Pacjent musiał zostać uderzony w noggin, abyśmy mogli nawet rozważyć wstrząśnienie mózgu jako diagnozę. To naprawdę jedyny standard, który wciąż istnieje. To nie byłby wstrząs mózgu bez uderzenia w głowę.
Wytyczne kliniczne Veterans Affairs / Department of Defense dotyczące radzenia sobie z łagodnymi, pourazowymi urazami mózgu sprzyjają wytyczeniu nowoczesnych metod diagnozowania wstrząsów. Najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest to, że jest to diagnoza wykluczenia. Chodzi o to, aby wykluczyć (aby się upewnić), że pacjent nie ma znacznego urazu mózgu.
Jeśli nie ma potencjalnie zagrażającego życiu urazu mózgu, pacjent może mieć wstrząs mózgu. Niektóre objawy wstrząsu mózgu stosowane do określenia ciężkości obejmują:
- Stopniowy spadek poziomu świadomości (zazwyczaj przy użyciu Glasgow Coma Scale)
- Stopniowo zmniejsza się badanie neurologiczne (wykonywane przez lekarza)
- Nierówne źrenice (znacząca oznaka urazowego uszkodzenia mózgu)
- Napady padaczkowe (szczególnie jeśli pacjent nigdy wcześniej ich nie miał)
- Powtarzające się wymioty
- Niedobór neurologiczny: motor (nie może się prawidłowo poruszać) lub sensoryczny (nie może czuć się prawidłowo)
- Podwójne widzenie
- Stopniowo pogarsza się ból głowy
- Nie można rozpoznać osób lub zdezorientowanych na miejsce (w sporcie pacjent może nie pamiętać nazwiska przeciwnej drużyny)
- Bełkotliwa wymowa
- Nietypowe zachowanie (zmiany osobowości, na przykład)
Jeśli pacjent spełnia którekolwiek z tych kryteriów, istnieje możliwość wystąpienia znacznego urazowego uszkodzenia mózgu, a pacjent otrzyma zwykle tomografię komputerową w celu wykrycia urazów, które można leczyć operacyjnie (na przykład podtwardówkowy lub nadtwardówkowy krwiak).
Największą różnicą między tradycyjnymi i współczesnymi ocenami jest to, że pacjenci nie muszą już być nękani przez podmioty świadczące opiekę zdrowotną, aby być zaniepokojonym wstrząsem mózgu. W rzeczy samej zawód lekarza nadal uczy się, jak delikatny może być cios w głowę i nadal powoduje obrażenia.
W jaki sposób badanie krwi może pomóc
Niektóre z powyższych objawów mogą występować u pacjentów z bardzo niewielkimi urazami mózgu. Nawet przez wstrząsy, mogą być niewielkie.
Tam właśnie przychodzi badanie krwi.
U pacjentów, u których w przeszłości wystąpił przypadek uderzenia w kopułę, u której występują bóle głowy lub wymioty, ale nie występują żadne inne wymienione objawy, może być konieczne wykonanie tomografii komputerowej. Do czasu przeprowadzenia badania krwi, decyzja ta została podjęta przez podmiot świadczący opiekę zdrowotną bez jakichkolwiek dowodów potwierdzających w taki czy inny sposób.
Teraz klinicysta może przetestować biomarkery wstrząsu mózgu w krwioobiegu. Jeśli wynik testu jest ujemny, oznacza to, że 99,6 razy na 100 pacjent nie będzie miał nic widocznego na skanie CT. To daje lekarzowi jasną ścieżkę do ukierunkowania oceny na mniej inwazyjne narzędzia. Nie oznacza to, że ten pacjent nie jest w 0,4%, który będzie miał coś widocznego na skanie CT, ale dobry dostawca opieki zdrowotnej nadal będzie obserwował pacjenta, aby upewnić się, że wszystko idzie prawidłowo.
Przyszłość badań krwi TBI
To prawdopodobnie dopiero początek. Zastosowanie niektórych białek jako biomarkerów badano przez kilka lat przed wprowadzeniem pierwszego testu. Dodatkowe badania prawdopodobnie skupią się na poziomach, które powiedzą nam, kiedy pacjent jest poważnie zagrożony traumatycznym uszkodzeniem mózgu. Biomarkery będą również odgrywały rolę w identyfikacji pacjentów po wyleczeniu.
Mimo, że kropla krwi na uboczu nie jest taka, jak się teraz robi, nie oznacza to, że nie jest to przyszłość badania biomarkerów krwi. Wyobraźcie sobie, że lekarz zespołowy w sporcie wyczynowym lub sanitariusz na linii frontu jest w stanie natychmiast przetestować rannego żołnierza lub zawodnika, aby stwierdzić, czy doszło do wstrząsu mózgu, czy też nie.
W tej chwili decyzja o umieszczeniu pacjenta w sytuacji, która doprowadziła do kontuzji, decyzji o znacznym nacisku na opiekuna, została podjęta w oparciu o najlepsze domysły. Klinicysta często używa wstępnego testu wstrząśnienia mózgu, aby określić wyjściową funkcję neurologiczną, a następnie ponownie odtwarza gracza lub żołnierza w miejscu urazu. Jeśli pacjent nie poradzi sobie zbyt dobrze po raz drugi (pod wpływem własnego nacisku), może zostać usunięty z pola i skierowany do dalszego leczenia.
Badanie krwi może stać się wyznacznikiem powrotu do gry lub pola bitwy. Zastosowania pozostają widoczne.
> Źródła:
> Management of Concussion / mTBI Working Group. Poradnik praktyki klinicznej VA / DoD w zakresie leczenia wstrząsu / łagodnego urazowego uszkodzenia mózgu. J Rehabil Res Dev . 2009; 46 (6): CP1-68.
> Papa, L., Edwards, D., i Ramia, M. (2015). Badanie biomarkerów surowicy w łagodnym urazie mózgu. CRC Press / Taylor & Francis . Dostępne z https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK299199/
> Papa, L. (2016). Potencjalne biomarkery oparte na krwi na kontuzje. Przegląd Medycyny Sportowej i Artroskopii , 24 (3), 108-115. http://doi.org/10.1097/JSA.0000000000000117