Zespół przeszczepienia to powikłanie, które może wystąpić po przeszczepieniu szpiku kostnego, procedura znana również jako przeszczep komórek krwiotwórczych (HSCT). Zespół zaszczepienia uważa się za stan zapalny i charakteryzuje się on:
- Gorączka i wysypka nie z powodu infekcji
- Nadmiar płynu w płucach nie jest spowodowany problemem z sercem
- Różne inne objawy i ustalenia
Zespół rozwija się około 7 do 11 dni po transplantacji, w czasie odzyskiwania neutrofili . Objawy są zwykle łagodne, ale mogą sięgać nawet bardziej surowych i zagrażających życiu form. Zespół ten może powodować trudności w oddychaniu, gorączkę ≥100,9˚F, czerwonawą wysypkę, która ma zarówno płaskie, jak i podwyższone obszary skóry, przyrost masy ciała, niski poziom tlenu we krwi i nadmiar płynu w płucach, który nie jest spowodowany problemem z sercem.
W swojej najbardziej ekstremalnej postaci zastosowano termin "szok aseptyczny", co oznacza, że dochodzi do zapadnięcia się układu krążenia i niewydolności wielonarządowej.
Doniesiono, że syndrom wszczepienia występuje po obu głównych typach HSCT: autologicznych (przeszczep z siebie) i allogenicznych (od innych, często spokrewnionych dawców).
Związek z innymi warunkami
Wszczepienie odnosi się do nowo przeszczepionych komórek, które "korzeniają i wytwarzają", to znaczy, gdy przeszczepione komórki znajdują swoją niszę w szpiku kostnym i rozpoczynają proces tworzenia nowych czerwonych krwinek, białych krwinek i płytek krwi.
Związek między syndromem wszczepienia a innymi zdarzeniami po transplantacji, które mają podobne cechy, jest kontrowersyjny. Te inne zdarzenia po transplantacji obejmują stany, takie jak ostra choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi (GVHD) , zespół przedzaszczepienia (PES), toksyczność wywołana promieniowaniem i lekiem oraz infekcje, same lub w połączeniu.
Zespół przedszczepienia i zespół okołośrodkowy to inne terminy, które naukowcy wykorzystali do opisania tego zestawu objawów, które mogą pojawić się w czasie wszczepienia. Zespół nabytkowy nazywany jest również "syndromem przecieku kapilarnego", co odnosi się do jednego z możliwych mechanizmów leżących u podstaw zespołu - czyli z powodu braku równowagi sygnałów komórkowych, najmniejsze naczynia krwionośne organizmu, naczynia włosowate stają się bardziej przepuszczalne niż normalnie, powodując nieprawidłowe, nadmierne gromadzenie się płynu w różnych częściach ciała. Kiedy pojawia się w płucach, jest to obrzęk płuc. Mówiąc dokładniej, jest to płyn w płucach nie z powodu problemu z sercem, więc termin ten jest "nie-kardiogennym obrzękiem płuc".
Co powoduje syndrom wszczepienia?
Dokładna przyczyna syndromu wszczepienia nie jest znana, ale uważa się, że nadprodukcja sygnałów prozapalnych komórek i interakcji komórkowych może odgrywać główną rolę.
Uważa się, że płyn w płucach jest spowodowany sygnałami komórkowymi, które powodują nieszczelność małych naczyń włosowatych. Ten nadmiar płynu nazywany jest obrzękiem płuc , lub jeśli jest obserwowany w badaniach obrazowych, może być mowa o wysięku w opłucnej. W przypadkach, w których badano płyn w płucach, czasami znajdują dużą liczbę neutrofili, rodzaj białych krwinek.
U dwóch pacjentów, u których wykonano biopsję płuc, stwierdzono uszkodzenie pęcherzyków płucnych - pęcherzyków płucnych - które rozprzestrzeniały się w sposób dyfuzyjny.
Naukowcy twierdzą, że ponieważ syndrom wszczepienia jest obserwowany po różnych typach dawców przeszczepów i różnych typach przeszczepów, a ponieważ zespół może różnić się od GVHD i zbiega się z odzyskiwaniem białych komórek zwanych granulocytami, prawdopodobnie jest to spowodowane aktywacją białka komórki krwi i sygnały prozapalne. Ta mieszanka sygnałów komórkowych i interakcji może powodować nieszczelny układ krążenia, zaburzenia czynności narządów i objawy, takie jak gorączka.
Jak się go rozpoznaje?
Dr Spitzer, badacz kliniczny z programu transplantacji szpiku kostnego w Massachusetts General Hospital w Bostonie, opublikował w 2001 roku przełomową pracę poświęconą syndromowi wszczepienia.
Kryteria Spitzera dla syndromu wszczepienia są następujące:
Główne kryteria:
- Temperatura wyższa lub równa 38,3 ° C bez możliwej do zidentyfikowania przyczyny zakaźnej
- Czerwona wysypka obejmująca> 25 procent powierzchni ciała i nie można jej przypisać działaniu leku
- Wysypka lub nadmiar płynu w płucach nie spowodowany zaburzeniem pracy serca, co widać na obrazach i niskim stężeniu tlenu we krwi
Drobne kryteria:
- Zaburzenia czynności wątroby z określonymi parametrami (bilirubina ≥2 mg / dL lub transaminaza ≥2 razy większa niż normalnie)
- Niewydolność nerek (stężenie kreatyniny w surowicy ≥ 2x wyjściowe)
- Przyrost masy ciała (≥2,5% wyjściowej masy ciała)
- Chwilowe zamieszanie / zaburzenia mózgu niewyjaśnione innymi przyczynami
Diagnoza wymaga wszystkich trzech głównych kryteriów lub dwóch głównych kryteriów i jednego lub więcej pomniejszych kryteriów w ciągu 96 godzin od zagnieżdżenia.
Istnieją również inne kryteria diagnozowania zespołu wszczepienia. Na przykład kryteria Maiolino zostały wprowadzone w 2004 r. Różni eksperci wydają się mieć różne progi dla identyfikacji zespołu wszczepienia, a nakładające się na siebie znaki mogą przyczynić się do tego problemu. W 2015 r. Dr Spitzer opublikował pewne cechy, które były "zgodne z" i "niezgodne z" syndromem wszczepienia:
Zgodnie z syndromem wszczepienia: niezniszczalna gorączka; wysypka; oznaki przeciekania naczyń włosowatych (niskie ciśnienie krwi, przyrost masy ciała, obrzęk, płyn w brzuchu, płyn w płucach nie spowodowany stanem serca); dysfunkcja nerek, wątroby lub mózgu; i biegunka bez innej przyczyny.
Niezgodny z syndromem wszczepienia: Zakaźna przyczyna gorączki; wysypka z wynikami biopsji, które sugerują GVHD w przypadku przeszczepu od nie-dawcy; zastoinowa niewydolność serca; dysfunkcja narządu spowodowana inną przyczyną (na przykład nefrotoksyczność inhibitora kalcyneuryny lub GVHD wątroby); biegunka spowodowana inną przyczyną (na przykład infekcja, chemotoksyczność lub GVHD).
Jak zarządza się syndromem wszczepienia?
Według raportu dr. Spitzera u około jednej trzeciej pacjentów zespół wszczepienia może rozwiązać samodzielnie i nie wymaga leczenia. Kiedy leczenie jest konieczne, zespół wszczepienia wydaje się być bardzo wrażliwy na leczenie kortykosteroidami, pod warunkiem, że objawy utrzymują się, zwykle krócej niż tydzień. Potrzeba leczenia jest wskazana przez temperaturę> 39 ° C bez możliwej do zidentyfikowania przyczyny zakaźnej i istotnych klinicznie objawów nieszczelności naczyń włosowatych, zwłaszcza nadmiaru płynu w płucach.
Co jeszcze wiemy o zespole wszczepiania?
Istnieją różne kryteria diagnozowania zespołu wszczepienia, co może wyjaśniać szeroki zakres statystyk dotyczących tego, jak często zespół ten rozwija się w różnych kategoriach pacjentów, którzy otrzymują przeszczep komórek macierzystych. Dr Spitzer bada syndrom od 2001 roku, a publikacje i przeglądy literatury biomedycznej zostały podsumowane niedawno w 2015 roku:
- Zespół przeszczepu po transplantacji komórek krwiotwórczych (HCT) jest coraz częściej diagnozowany.
- Różne kryteria diagnostyczne są w użyciu i prawdopodobnie odpowiadają szerokiemu (7-90 procent) zakresowi zgłaszanych incydentów.
- Chociaż objawy kliniczne zespołu przyszczepienia mogą być identyczne z objawami ostrej GVHD, zespół wszczepienia był również dobrze opisany u pacjentów bez ostrej GVHD.
- Nie wiadomo, czy zespół ten prowadzi do wyższej śmiertelności i gorszego przeżycia po HCT; badania zostały zakończone, ale dane są sprzeczne.
- Zespół zajęcia zwykle ustępuje samoistnie, ale podobnie jak ostra GVHD odpowiada na kortykosteroidy.
- Ponieważ zespół wszczepienia i ostra GVHD mogą mieć nakładające się cechy i odpowiedź na terapię, te procesy chorobowe często mogą nie być odrębnymi zdarzeniami.
- Cechy zespołu wszczepienia mogą pokrywać się z toksycznością i infekcją wywołaną przez leki i promieniowanie.
Słowo od:
Jak powszechny jest ten zespół i jakie są szanse, że dany pacjent rozwinie objawy? Cóż, skoro nie ma zgody co do dokładnej definicji, klinicznie, w literaturze odnotowano szerokie zakresy przypadków, od zaledwie 7 procent do nawet 90 procent w autotransplantacji (przeszczep z siebie jako dawcy). Wyższe wskaźniki odnotowano po autotransplantacji chłoniaków innych niż chłoniak Hodgkina . Zespół ten może mieć podobny wpływ na dzieci i dorosłych, ale wpływ ten może być większy u dzieci pod względem śmiertelności, która nie jest związana z nawrotem raka.
Częstość występowania syndromu wszczepienia wydaje się być niższa u osób, które otrzymują przeszczepy od osób nie będących ofiarodawcami. Jest to trudny obszar do badań, ponieważ syndrom może wyglądać jak ostry GVHD. W jednym badaniu całkowite ustąpienie zespołu wszczepienia nastąpiło tylko u 10% osób, u których nie rozwinęła się później ostra GVHD.
> Źródła:
> Franquet T, Müller NL, Lee KS, i in. CT o wysokiej rozdzielczości i patologiczne ustalenia dotyczące niezakaźnych powikłań płucnych po przeszczepieniu krwiotwórczych komórek macierzystych. AJR Am J Roentgenol . 2005; 184 (2): 629-37.
> Lee YH, Rah WJ. Zespół przedszczepienia: znaczenie kliniczne i patofizjologia. Blood Res . 2016; 51 (3): 152-154.
> Omer AK, Kim HT, Yalamarti B, McAfee S, Dey BR, Ballen KK et al. Zespół przeszczepu po allogenicznym transplantacji komórek krwiotwórczych u dorosłych. Am J Hematol 2014; 89: 698-705.
> Spitzer, TR. Zespół przeszczepu: obosieczny miecz przeszczepów komórek krwiotwórczych. Przeszczep szpiku kostnego . 2015; 50 (4): 469-75.